Muziek is dit jaar voor mij van grote betekenis. Zo heb ik enkele praktijkexamens muziek (lees: zelfrespectaantastende zangbeurten) achter de kiezen en heb ik de meest brute optredens mogen aanschouwen op het Landgraafse festival Pinkpop. Ook op het gebied van videogames is het tot dusver een erg muzikaal jaar. Niet alleen rock ik regelmatig de pan uit in Guitar Hero, ook laat Rock Band mijn buren smachten naar brekende drumstokjes. En of dat nog niet voor genoeg muzikaliteit in mijn leven zorgt, komt Sony ook nog eens met SingStar Volume 2 op de proppen.
Het spelprincipe van SingStar is oersimpel: blèr de nummers zo goed mogelijk mee door de bijgeleverde microfoons. Dit principe was al een succes op de PlayStation 2 en ook bij het verschijnen van het eerste deel op de PlayStation 3 bleek het opnieuw sucesvol. Zo succesvol zelfs, dat er sinds de release van de originele SingStar al een overdosis aan uitbreidingen verschenen is via de SingStore. Deze uitbreidingen omvatten elk een eigen muziekgenre, maar implementeerden verder nauwelijks nieuwe spelelementen.
SingStar Vol.2, dat gewoon in de winkels verschijnt, bevat daarentegen wel enkele speltechnische vernieuwingen. Het is in dit deel namelijk mogelijk harmonische duetjes te zingen. Zo kun je ditmaal California Dreaming met z'n tweetjes te zingen, waarbij de een de Papa's probeert te vertolken, terwijl de ander in de huiden van de Mama's kruipt. Alhoewel dit allesbehalve een grensverleggende toevoeging is, draagt het toch bij aan het spelplezier. Zeker als je bedenkt dat je de rol van Kermit de Kikker op je kunt nemen in het nummer We All Stand Together van Paul McCartney.
Een andere nieuwigheid van Volume 2 is de mogelijkheid om met je Playstation Portable door de online menuutjes te bladeren. Het werkt weliswaar naar behoren, maar voegt nauwelijks iets wezenlijks toe aan het eigenlijke spel. Wie gebruik maakt van de functie om nummers aan te schaffen via de handheld, doen dit naar alle waarschijnlijkheid vooral om indruk te maken op anderen. Echt functioneel is het namelijk niet.
Bovendien is deze uitbreiding et vooral bedoeld voor de mensen die geen nummers willen of kunnen aanschaffen via het internet. Deze mogelijkheid wordt door hen dus al sowieso niet gebruikt. Voor de anderen is het overigens wel de moeite waard om de internetwinkel van SingStar eens te bezoeken, hetzij via de gebruikelijke manier. De zogenoemde SingStore kent op dit moment al een a ortiment van driehonderd verschillende nummers en wordt wekelijks gevuld met nieuw repertoire. Ben je dus uitgekeken op de zesendertig bijgeleverde deuntjes, dan kun je hier je slag slaan.
Net als het eerste SingStar-deel voor de Playstation 3 zijn er ditmaal wederom een aantal nummers in Hoge Definitie te bekijken. Of dit noemenswaardig is, valt echter te betwisten. Het gros van de nummers ondersteunt deze functie namelijk niet, iets dat komt door de ouderdom van de opnames. Daarnaast is het vele malen leuker om een cameraatje aan je zwartglimmende systeem te hangen en je eigen optredens te verzorgen.
Een muziekspel mag dan nog zo'n degelijk spelprincipe kennen, het staat of valt met de kwaliteit van de nummers. SingStar Volume 2 laat op dit vlak vooral een dubbel gevoel achter. Aan de ene kant kun je aan de slag met bekende meezingers van onder meer The Killers, The Proclaimers en The Police, maar anderzijds krijg je een overdosis aan geflopte nummers van relatief onbekende artiesten voorgeschoteld. In tegenstelling tot de eerste SingStar voor de Playstation 3, die wel een degelijke soundtrack kent.
De meezingbaarheid van het gros van de nummers is daarnaast twijfelachtig. Eminem en The Offspring mogen dan wel hun talenten vertegenwoordigen met enkele wereldhits, voor een spel als SingStar zijn deze nummers eigenlijk ongeschikt. En zo bevat SingStar Vol.2 nog een aantal onzingbare liederen, die de sfeer op feestjes en andere drinkgelegenheden niet echt zullen bevorderen. Voor feestjes kun je dan ook beter een ander deel in huis halen. Wat ook niet echt sfeerbevorderend werkt, is het ontbreken van de draadloze microfoons. Zelfs na een overdosis aan uitbreidingen heeft Sony nog niet de moeite genomen om de microfoons eens onder handen te nemen, waardoor je nog steeds loopt te hannesen met de bedrading.
Het moge duidelijk zijn: Het ontbreekt SingStar Volume 2 vooral aan vernieuwing. Om de creatievellingen van Sony te behoeden voor weer een matige uitbreiding, zijn hier een vijftal ideeën die het spelplezier enigszins zouden kunnen bevorderen:
Creëer draadloze microfoons, die niet alleen valse toonhoogtes, maar ook neuriënde gasten bestraffen.Sta méér microfoons tegelijkertijd toe! Wat is er toffer dan met acht man tegelijk met de meest absurde liederen mee te blèren?Implementeer een verhaalmodus waarin het mogelijk is je op te werken van een broekie tot een heuse popster.Schrap de rapnummers nu eens en zet er echte (Hollandse) meezingers voor in de plaats, desnoods als vrij te spelen bonusnummers.Voeg enkele online spelmodi toe. Mi chien dat het spel dan niet louter bij drinkaangelegenheden van het stof wordt ontdaan.