Silverfall | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Voor agre ieve individuen heeft de game-industrie de hack ’n slash RPG uitgevonden. Slaan, meppen, stoten, klappen uitdelen en af en toe een welgeplaatste schop op het staartbeen zijn het devies. Zo ook in Silverfall.

Krijg geen illusies, van het verhaal moet Silverfall het bij voorbaat al niet hebben. De stad wordt aangevallen door een kwaadaardige eikel die een heel leger aan slechteriken achter zich aan heeft. Jij, als leerling van een magiër, zult hem moeten stoppen. Natuurlijk moet je dan wel eerst even dat hele leger één voor één in elkaar schoppen. Dit doe je vanzelfsprekend niet alleen, in de loop van je avontuur kom je allerhande side-kicks tegen die je helpen in jouw epische queeste om de wereld te redden.

Kla en?

Silverfall zou geen RPG zijn als het niet de mogelijkheid bood verschillende kla en van sukkels op te werken naar ware helden. Er valt te kiezen uit een variatie aan disciplines waardoor je jouw personage de draai kan geven die jij wilt. Een stoere vechtersbaas gaat natuurlijk niet voor de helende spreuken, maar gaat liever voor een extra bonus van zijn bepantsering. Zoiets geldt dan ook voor een aanvallende tovenaar, die zal liever die nog sterkere vuurspreuk krijgen dan beter kunnen schieten met pijl en boog.

Doods getekend

Het spel geniet van een cell-shading-achtig tintje. Dit wil slechts zeggen dat de personages getekend zijn met een stripboek uiterlijk. Dikke zwarte omlijningen geven aan dat de speler op een aparte manier in contact staat met de rest van de wereld. Dit terwijl de wereld anders getekend is dan de personages. Hierdoor ontstaat een contrast door de computergraphics van de wereld en de cell-shading graphics van de personages.

Voor mensen die dat hele cell-shading gedoe niet zo goed kunnen uitstaan valt dit deels uit te zetten. In het menu kan een optie aangevinkt worden die de grote dikke zwarte omlijningen verwijdert en het spel er weer wat anders uitziet. Wat helaas niet te veranderen is, is de relatief doodse wereld. Er staan af en toe wat bomen neergezet en een paar heuveltjes, maar dat was het dan ook wel. In die saaie omgeving zijn dan wel honderden vijanden gepropt die je, vooral in de wat latere levels, meer in de weg lopen dan dat ze gewoon dood moeten voor ervaringspunten.

Bang! Crash! Slap! Kick!

Dan is natuurlijk het belangrijkste: is het leuk? Ja, grappig genoeg is het vechten leuk. Mijn eerste personage was een stoere bink die met een groot zwaard en schild heen en weer stond te zwiepen. Hoe sterker ik werd, hoe harder ik de zombies, wolven, buffels en reusachtige spinnen van me af sloeg. Een provisorisch ragdoll physics effect moest dat uitbeelden. Lijken die meters naar achteren vlogen met armen en benen wapperend, whaha! Wat ben ik toch stoer!

Helaas gaat ook dit na een tijdje vervelen, want klappen uitdelen alleen blijft gewoon niet leuk. In het spel zijn nog een paar facties verwerkt, zoals een factie die de natuur probeert te redden. Het uitvoeren van opdrachten voor hen levert een voordeel op voor voorwerpen en uitrusting waarop een zogenaamde ‘nature requirement’ zit. Dat betekent bijvoorbeeld dat je voor 25% richting de natuur geneigd moet zijn, voordat je die bepaalde helm of dat bepaalde wapen mag gebruiken. De tegenovergestelde richting hiervan is die van de technologie.

Technologie zit niet alleen in verschillende voorwerpen en jouw uitrusting verwerkt, maar ook in een aparte vaardighedenstamboom. Ga je voor natuur dan kun je genieten van meer kracht en de mogelijkheid om in dieren te veranderen. Ga je voor technologie dan krijgt jouw magie bijvoorbeeld meer krachten, of heb je meer kans een effectievere slag toe te brengen.

Modaal

Het zijn allemaal kleine dingetjes die op zichzelf erg leuk bedacht zijn maar niet een heel spel staande houden. Het reputatiesysteem is leuk bedacht, evenals de hulpjes die je bijstaan en genezen, of juist helpen bij het aanvallen. De actie is, zeker in het begin, grappig en ook best pittig. Maar op den duur wordt het saai, repetitief en voorspelbaar. Het verhaal is niet boeiend genoeg, omdat het toch zo standaard blijft. De omgevingen zijn wat saai, en het gevoel dat de grote steden leven wordt niet echt bewerkstelligd. Dit alles zorgt er toch voor dat Silverfall de middenmoot niet weet te ontstijgen.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou