Lang, lang geleden wisten gamemakers nog niet zo goed hoe ze het tempo lekker in een actiespel moesten houden. De toevoeging van nodeloze helpberichtjes en een wirwar van menuutjes en laadschermpjes zien we gelukkig steeds minder nu developers doorhebben dat gamers daar niet op zitten te wachten. Helaas heeft die boodschap de Japanse ontwikkelstudio van Acquire nog niet bereikt.
De Ontdekking van de Hemel
Want de ninjagame Shinobido 2: Revenge of Zen gooit ons zonder genade weer terug tot ongeveer halverwege de levenscyclus van de PlayStation 2, toen de term ‘seamle experience’ nog niet in persberichten stond. Shinobido 2 draait om stealth en actie, waarbij je je vijanden het best stilletjes kunt omleggen. Het spel kent korte mi ies met verschillende doelen, zoals een gerichte moord uitvoeren, een object stelen of iemand ontvoeren. Hoewel dit vrij aardig klinkt, valt de game tegen. Het begint al met de belachelijke hoeveelheid aan hulpberichtjes, aanwijzingen en tips, die in zo’n hoeveelheid over je worden uitgestort dat ze in volume kunnen concurreren met De Ontdekking van de Hemel. Laat ons maar gewoon spelen, want lezen doen we wel in een boek.
Maar goed, als het nu alleen dit soort dingetjes waren waarin Shinobido 2 een beetje achterloopt, zouden we wel grote zuurpruimen zijn om een review zo negatief te beginnen. Dus moet er meer aan de hand zijn. Neem nu de graphics, die er erg slecht uitzien. In een handheld waar Uncharted: Golden Aby en Super Stardust Delta spectaculaire actie bloedmooi op je schermpje toveren, zit meer grafische power dan de achterhaalde graphics van Shinobido 2 doen vermoeden. Waar de twee bovenstaande games vrijwel niet onderdoen voor hun PS3-iteraties, steekt Shinobido 2 nog schril af tegen veel PS2-titels. En dat is zeker geen overdreven statement.
Afijn, het zou kinderachtig zijn om een game alleen om wat overbodige tekst en om de graphics af te kraken. Sterker nog, dat zou belachelijk zijn. Helaas is er meer. Zo werkt de besturing tijdens gevechten nauwelijks mee. Gelukkig kun je vijanden vaak stilletjes omleggen, maar daar waar het zwaard getrokken dient te worden begint de ellende. Het is moeilijk om je slagen te mikken en het komt vaak voor dat je met je pookje de goede kant op duwt maar je ninja gewoon verdergaat met straal de verkeerde kant op meppen. De beste tactiek is dan ook button bashen en hopen dat de vijand sneller doodgaat dan jij. Als dit klinkt alsof het niet zo goed werkt, dan klopt dat.
Ron Jans
Het verhaal sluit gelukkig moeiteloos aan bij de rest van de game. Vanaf seconde één weet Shinobido 2: Revenge of Zen er in te slagen om verhalenderwijs totaal niet te boeien. Het lijkt wel alsof de ontwikkelaar het erom doet, want de clichés zijn zo groot dat een voetbalanalyse van Ron Jans er briljant bij lijkt. Het ‘epische’ verhaal draait om wraak, verlies, eer, verraad en al wat er niet nog meer op het pad van een ninja komt. En ook nog iets met spiegels en een kopie van je dode beste vriendin. Wat? Ja, inderdaad.
Een beetje flauw
Het zou een beetje flauw zijn om net te doen alsof Shinobido 2: Revenge of Zen werkelijk alles fout doet. Dan had het spel immers een nog lager cijfer gekregen. Zo bieden een aantal mi ies de openheid om je route zelf uit te kienen, hoewel in verdere levels die openheid daarentegen vrij beperkt is. Tevens krijg je na een tijdje een soort cape waarmee je kunt zweven en vanaf een hoog gelegen punt naar beneden kunt duiken.
Ook de combinatie van actie en stealth is vrij aardig: als je ongezien een vijand besluipt steek je ‘m in één keer dood, en anders kom je in zwaardgevechten terecht. Met deze basis heb je mi ies waarbij je een specifiek doelwit moet vermoorden, iemand moet ontvoeren, een object van een groepje vijanden moet stelen, een object moet verplaatsen of simpelweg iedereen moet uitmoorden. De levels zijn onderhoudend en er is ook zeker plezier uit een perfect uitgevoerde reeks stealth kills te halen, temeer omdat Shinobido 2 een redelijk tempo kent. In tegenstelling tot veel andere spelletjes waar het om stil moorden gaat, kun je je snel en efficiënt bewegen in deze game.
Budgetbak
Maar daar houdt het ook wel op met het positiefs dat er over Shinobido 2 te melden is. Behalve dan dat de game behoorlijk lang is, maar is dat een pluspunt wanneer de meerderheid van de mi ies bestaat uit repetitieve opvulling? Als je deze game over een tijdje in de budgetbak ziet liggen en je bent bereid diep te graven voordat je enige potentie tegenkomt, dan is het kopen van Shinobido 2 een reële overweging. Anders niet.