Iedereen met een RPG-minnend hart zal waarschijnlijk wel bekend zijn met Final Fantasy en Dragon Quest. Deze twee uiterst populaire franchises hebben de laatste twee decennia het klimaat gedomineerd as het gaat om rollenspellen van Japanse origine. De games zijn vaak voorzien van een enorme aanhang en hierdoor wil het nog wel eens gebeuren dat mensen zich blind staren en geen oog hebben voor andere games binnen het genre die vaak het spelen meer dan waard zijn. De Shin Megami Tensei-reeks (door fans liefkozend MegaTen genoemd) van Atlus is een dergelijke serie die een trouwe schare fans heeft, maar geen enorm succes kent bij het grote publiek. Dat is jammer, want deze games verdienen door hun originele insteek en vaak opzienbarende thema's alle aandacht die ze kunnen verdienen. Shin Megami Tensei: Persona 3 is zo'n RPG die een plaats in de spotlight ruimschoots verdient. De illustere aard van de Persona-reeks maakt dat een korte introductie niet te vermijden is. Hoewel deel drie het MegaTen-logo draagt, is Persona in Japan begonnen als een afsplitsing van de originele MegaTen games, maar de serie heeft de subnaam behouden in de rest van de wereld om verwarring buiten Japan te voorkomen. Het eerste deel Revelations: Persona verscheen in 1996 in Japan en even later dat jaar ook in Amerika. Er waren flink wat aanpa ingen aan het spel gemaakt om het geheel ook aantrekkelijk te maken voor de Amerikaanse gamers, aangezien Revelations: Persona veel met de Japanse cultuur van doen heeft. Een kleine drie jaar later verscheen het vervolg, in tweevoud. Het eerste deel van het vervolg heet Persona 2: Innocent Sin en verscheen nooit buiten Japan. Het tweede deel, Persona 2: Eternal Punishment, verscheen wel in Amerika en kan tot op de dag van vandaag rekenen op een enorme schare aan volgelingen onder de hardcore jRPG-spelers. Persona is een serie die het best is te beschrijven als een tienerdrama op een middelbare school, gemixt met Pokémon en met een vleugje Satanisme. De reden waarom de serie zo klein blijft en Persona: Innocent Sin nooit is verschenen buiten Japan, is de volwa en aard van de games. In de Persona games draait het namelijk voor een groot deel om demonen. Deze demonen kun jij beheersen en voor jou laten vechten. Je kunt ook verschillende demonen met elkaar fuseren om via die weg over krachtige exemplaren te beschikken. De demonen zelf lenen veel inspiratie uit de Christelijke, Joodse, Hindustaanse en zelf Noorse mythologie.
Zo is het zelf mogelijk om over Satan zelf te beschikken als maatje op het slagveld. Ook in het verhaal worden er genoeg toespelingen gemaakt naar verschillende religies en geloofsovertuigingen, zo is bijvoorbeeld God in de games niet de eeuwige goedheiligman zoals hij door veel mensen wordt voorgesteld. Uitgever Atlus durfde het niet aan om Innocent Sin hier uit te brengen, mede vanwege eerder genoemde inhoud, maar ook vanwege het feit dat de rector van de school in de game zichzelf ophangt en Adolf Hitler in hoogsteigen persoon zijn opwachting maakt in de game. De franchise vereist dus een behoorlijke vrije instelling en open geest om maximaal van de games te kunnen genieten.
Een ander element wat alle Persona games met elkaar gemeen hebben, is dat ze allemaal voor een groot deel plaats vinden op een (Japanse) middelbare school, zo ook deel drie. In tegenstelling tot de eerste twee delen hoef je niets van de voorgaande verhalen te weten als je met het derde deel wilt beginnen. Persona 3 heeft een op zich staand verhaal en kan prima als een introductie in de franchise gespeeld worden. Jij speelt een naamloze student (die je voor het gemak zelf even van een naam mag voorzien) die begint aan een schooljaar aan Gekkoukan High School. Je bent verhuisd van je vroegere woonplaats naar de school nadat je ouders op een tragische manier zijn overleden.
Al op de heenweg merk je al dat er iets vreemds aan de hand is; overal staan enorme doodskisten en griezelige schaduwen proberen je aan te vallen. Op dat moment word je geholpen door Yukari Takeba, een blond meisje die je introduceert in het Persona-fenomeen. Een Persona is namelijk een stoffelijke manifestatie van je psyche die de vorm van een bepaalde demoon aan kan nemen en zo voor je kan vechten. Deze Persona roep je op via een wel heel originele manier, namelijk door jezelf door het hoofd te schieten met een pistool (een zogenaamde 'Evoker'). Vanaf dat moment maak je kennis met het SEES-team, wat staat voor Special Extracurricular Execution Squad, welke onder leiding staat van de roodharige, bloedmooie Mitsuru. Het SEES-team heeft de taak om de 'gewone' mensen te beschermen tegen de Shadows, die tevoorschijn komen tijdens het mysterieuze Dark Hour, die plaats vindt om middernacht. De meeste mensen gaan rond dit uur terug naar hun doodskist, maar diegenen die begaafd zijn met het oproepen van een Persona, kunnen de Shadows bevechten. Het geknok speelt zich af in een plaats die Tartarus wordt genoemd. Tartarus is een enorme toren die bij aanvang van het Dark Hour verschijnt op de plaats van Gekkoukan High School.
Tartarus is een enorm labyrint met eindeloos veel vloeren die gereinigd moeten worden van allerhande gespuis. Om de zoveel vloeren kom je een baas tegen die je moet verslaan om verder te komen. De vijanden kun je gewoon zien en het is aan jou om ze te benaderen, mist ze jou niet eerder aanvallen natuurlijk. Je kunt het initiatief nemen door ze eerst een mep te verkopen met je zwaard, waardoor jouw team een voorsprong heeft aan het begin van het gevecht. Krijgt de vijand echter jou eerst te pakken, dan ben je het haasje en zal je flink wat klappen moeten inca eren voordat je zelf aan de rol mag gaan. Het gevecht ysteem in Persona 3 is even simpel als doeltreffend. Je hebt in principe alleen de controle over de hoofdpersoon, jouw teamleden zullen zichzelf besturen. Je kunt je maatjes echter wel aanwijzingen geven of prioriteiten vaststellen, maar echte controle over hen heb je nooit. Gelukkig is dit geen negatief feit, aangezien je teamleden niet bepaald op hun achterhoofd zijn gevallen en over het algemeen uitstekende keuzes maken in een gevecht. Het gevecht verloopt beurtelings, dus je hebt van tevoren genoeg tijd om even je strategie uit te denken voordat je toeslaat. Het is namelijk verstandig om eerst uit te zoeken waar de zwakheden van de betreffende vijand liggen, voor je een aanval maakt. Echter, de gevechten verlopen zo snel en furieus dat je snel keuzes zal moeten maken en goed op situaties in zal moeten spelen. Je kunt natuurlijk een mêlee aanval maken, maar je kunt ook je Persona oproepen. De Persona regelt als het ware al je magische aanvallen. Je hebt vaak verschillende Personae bij je, maar je kunt er maar van één gebruik maken. Het is dus zaak om de juiste Persona tegen de juiste vijand in te zetten. Krijg je het voor elkaar om een vijand met een enkele klap om te brengen, dan krijg je de beschikking om nog een keer van je beurt gebruik te maken, waardoor je meer schade kan toebrengen. Lukt het je om een vijand omver te gooien met een harde aanval, dan kun je van de gelegenheid gebruik maken om met al je teamleden aan te vallen, wat vaak enorme destructie aan de zijde van de vijand ten gevolg heeft. Ondanks het beurtelingse systeem verlopen de gevechten snel en is goed gebruik maken van je Persona van e entieel belang. Na elk succesvol afgesloten gevecht mag je als beloning kiezen uit een aantal kaarten. Deze kaarten worden je eerste getoond, dan worden ze geschud en vervolgens mag je een keuze maken. Je beloning is afhankelijk van welke kaart je kiest. Dit kan variëren van een lekkere duit voor in je portemonnee, tot het helen van je personages, nieuwe wapens en (eigenlijk het belangrijkste) nieuwe Personae. De Personae die je dan vindt, zijn vanaf dat moment van jou. Je zult echter vaak Personae tegenkomen die je eigenlijk niet nodig hebt of die op het eerste gezicht gewoon nutteloos zijn.
Gelukkig kun je Personae fuseren in de zogenaamde Velvet Room, een
mysterieuze kamer die bewaard wordt door de eigenzinnige Igor. Igor kan verschillende Personae voor je fuseren en op deze manier kan je later over sterkere exemplaren beschikken. Sterker nog, de sterkste Persona uit het spel kun je alleen maar krijgen door handig te fuseren. Hoe sterk je Persona is, hangt niet alleen af van zijn kunde op het slagveld, maar je sociale leven is minstens zo belangrijk. Inderdaad, net nu je dacht dat je even niet aan je sociale leven en school hoefde te denken, komt Persona 3 aan met een systeem waar je succes op het slagveld voor een deel wordt bepaald door hoe je het doet op school en in het alledaagse leven. Tijd om terug naar school te gaan.De middelbare school is over het algemene niet alleen de plek om wat te leren, maar er kunnen ook genoeg sociale contacten opgedaan worden die op hun beurt weer onderhouden moeten worden. Zo ook in Persona en het aandacht geven aan je vrienden en klasgenoten heeft wel een heel intere ante bijwerking. Je beschikt in het spel namelijk over zogenaamde Social Links. Dit zijn verbindingen met bepaalde personen in het spel die op hun beurt weer gekoppeld zijn aan een soort Persona.
Een klein voorbeeld: zodra je aandacht geeft aan het hyperactieve klasgenootje Kenji, dan vestig je een Social Link voor het Magician-type wat Persona betreft. Ga je met regelmaat dingen met Kenji doen, dan stijgt je level voor het Magician-type en op die manier worden alle Personae die je onder je hoede hebt van dat type een stukje sterker. Zo zijn er verschillende Social Links die een verbinding hebben met allerlei types Personae. Het is dus aan jou om uit te maken welke relaties je het liefst uit wilt diepen en welke Persona je dus indirect sterker wilt maken. Het is een even eigenaardig als doeltreffend systeem die een prima tegengewicht weet te bieden aan het slachten van gespuis in Tartarus. Op de avonden dat je besluit om niet naar Tartarus te gaan, kun je genoeg andere dingen ondernemen om zo je overige vaardigheden te ontwikkelen. Naast de school en de Dorm waar je het meest van de tijd zult verblijven, zijn er genoeg andere plekken waar je een avond kan spenderen en zo bepaalde eigenschappen wat aan kunt scherpen. Zo kun je onder andere naar het winkelcentrum gaan, waar genoeg mogelijkheden voor het grijpen liggen. Zo kun je natuurlijk shoppen voor nieuwe wapens en items, maar je kunt ook een kopje koffie gaan drinken in het lokale café om je charme wat op te krikken of een uitstapje maken naar de karaokebar waar je je longen uit je lijf kunt zingen en op deze manier meer moed kunt verzamelen. Deze eigenschappen hebben later in het spel een behoorlijke betekenis en dus is het verstandig om je tijd goed in te delen en flink aan je eigenschappen te werken. Persona 3 is een game voor de liefhebbers, dat is een ding wat zeker is. De setting is enorm Japans, de thema's zijn occult en het rennen en rammen door de talloze verdiepingen van Tartarus zal niet iedereen kunnen bekoren. Echter, de liefhebbers zullen dit slikken als zoete koek. De game wordt ondersteund door een fantastische lokalisatie, met onder andere prima Engelse stemmen die perfect bij de verschillende personages pa en. De algehele presentatie van de game is ook zeker niet mis, met prachtige tu enfilmpjes in animestijl en degelijke graphics. De soundtrack is voorzien van de gebruikelijke zware muziekstukken, als ook meer luchtige Japanse popdeuntjes. Op zich een prima combinatie voor de verschillende situaties, maar de muziek kan op den duur wel eens wat repetitief worden.
De game mag dan mi chien volledig in het niet vallen bij technische hoogstandjes als de Bioshocks en Half-Life's van onze tijd, Persona 3 heeft wel een onmiskenbare charme die je volledig op zal slurpen als je je er ook maar een beetje voor open stelt. Het verhaal van Persona gaat diep en weet op een volwa en en originele manier met de vele thema's om te gaan. De personages zijn overtuigend en als na een paar dozijn uur de credits voorbij rollen, dan heb je het gevoel dat je een fantastische ervaring en een nieuwe vriendengroep rijker bent en dat is mi chien wel het grootste compliment wat je de game kunt geven. Een game voor de fijnproevers, maar ben je daar één van, dan heb je wel de beste (J)RPG van dit jaar in handen.