De Sherlock Holmes-games van ontwikkelaar Frogwares bestaan al sinds 2000 en zijn uitgegroeid tot een van de populairste avonturenspellen. Crimes and Punishments is het zevende deel in de serie en het is de eerste keer dat een breder publiek aangesproken moet worden. Er is afgestapt van de traditionele point-and-click gameplay en extreem ingewikkelde hersenkrakers. In plaats daarvan heeft Frogwares goed gekeken naar de toegankelijkere The Walking Dead-game en geprobeerd te leren van dat succes.
Meer Sherlock, minder jij
Voor een heel groot deel slaagt de ontwikkelaar hierin. Niet in de minste plaats vanwege de sterk verbeterde graphics die absoluut sfeerverhogend werken. Maar voornamelijk vanwege de goed geschreven verhalen en de toffe manier waarop je misdaden onderzoekt en oplost. Je kruipt meer dan ooit in de huid en geest van Sherlock Holmes om uiteindelijk zes misdaden op te lo en. Sherlock is haast een superheld in deze game en dat wordt nog meer duidelijk met de introductie van een aantal nieuwe vaardigheden.
Met z'n zesde zintuig vindt Sherlock bijvoorbeeld aanwijzingen die anders verborgen zouden blijven. Denk aan voetafdrukken of het opmerken van bijna onzichtbare bewijzen. Verder kan Sherlock door middel van deductie belangrijke feiten over mensen of voorwerpen onthullen zonder dat dit expliciet duidelijk was. Je analyseert bijvoorbeeld een mogelijke dader en bepaalt op basis van z'n kleding, nagels en littekens dat hij een bepaald beroep beoefent of ergens is geweest. Het leuke aan deze vaardigheden is dat je je daadwerkelijk Sherlock waant. Visueel en conceptueel lijkt dit sterk beïnvloed door de populaire serie Sherlock van BBC. Dat is een groot compliment, want dit is bijna de standaard van de moderne Sherlock Holmes te noemen.
Toch is het voor een game ook jammer dat het je zo makkelijk wordt gemaakt. Er is weinig denkkracht nodig om alle aanwijzingen te vinden en een schuldige aan te wijzen. Sherlock doet het praktisch voor je. Je voelt je dan ook meer een kijker dan een speler, en dat is niet iets wat je van een game verwacht. Slechts het feit dat je op basis van al het bewijs zelf een dader mag aanwijzen, toont aan dat je geen vast pad volgt of volledig overgeleverd bent aan het spel. Je kunt trouwens altijd kiezen uit meerdere daders, maar er is wel altijd één echte dader. De ontwikkelaars zien dit als een morele keuze, maar eigenlijk is het een onbevredigend moment waarbij je niet weet of je iets goed of fout hebt gedaan. Er is namelijk geen echte straf voor het aanwijzen van de verkeerde dader. Het spel gaat gewoon door en veel feedback krijg je niet.
Niet saai maar wel vlak
Dat wil niet zeggen dat Crimes and Punishments slecht of saai is. De zes verhalen steken goed in elkaar en enkelen zouden zo door de oorspronkelijke auteur Arthur Conan Doyle geschreven kunnen zijn. Er zitten bovendien genoeg kleine spelletjes in zodat de hele rit boeiend blijft. Zo moet je bijvoorbeeld op zoek naar aanwijzingen in de archieven van Sherlock, mag je chemische goedjes brouwen en kun je sloten openbreken in kleine puzzeltjes. En lukt dit niet, dan kun je het nog altijd overslaan zonder enig strafpunt.
Deze keuze voor toegankelijkheid breekt Crimes and Punishments wel een beetje op. De game is vrij vlak en er is nooit een piekmoment. Dit wordt versterkt door het ontbreken van een rode draad in de verhaallijn. Er is bijna geen overkoepelend verhaal en je hebt nooit het idee ergens naartoe te werken. Juist dit maakt The Walking Dead zo'n sterke game. Besli ingen die je daar eerder hebt gemaakt werken later door. Ook wordt in die game het onderzoeken zo nu en dan onderbroken door een spannende scène, een bizarre plottwist of een actiemoment. Crimes and Punishments blijft wat dat betreft een vrij rustige game en mist wat drama. De vrij beroerde stemacteurs zorgen er helaas niet voor dat dit op een andere manier wel ontstaat.
De game heeft dus twee kanten. Aan de ene kant is het echt een heel leuke detectivegame. De verhalen kloppen, het onderzoeken is leuk en je waant je even Sherlock Holmes. Mi ie geslaagd wat dat betreft. Aan de andere kant mist het spanning, actie en drama - wat ook bij Sherlock Holmes hoort, maar dus afwezig is. Nu voel je je vaak een vijfde wiel aan de wagen. Overgeleverd aan wat het spel wil, en je hoeft slechts te klikken om te bevestigen. Toegankelijk is Crimes and Punishments hiermee wel en omdat je toch zo'n twee uur per zaak bezig bent, ben je ook wel even zoet met de hele game. Helemaal geen straf, maar wat drama had de game goed gedaan.
Voor deze recensie is de pc-versie van Sherlock Holmes: Crimes & Punishments getest.