De strijd tu en Xbox 360 en PC hebben we al onderlicht in een eerder artikel. Ik wil bij deze dan ook direct uit de weg helpen dat één van de twee versies gameplaytechnisch superieur is. De PC-versie heeft wel zo zijn nadelen, maar daar heeft Ronnie het over in zijn review. De twee versies zijn aan elkaar gewaagd en tijdens het spelen heb je werkelijk op geen enkele manier door wie er een controller vasthoudt en wie met muis en toetsenbord werkt.
Shadowrun is een multiplayer team-based First Person Shooter. Het nog het best te vergelijken met een spel als Counter-Strike: Je hebt als team een doel, en je kunt wapens aan het begin van elke ronde kopen om dat doel te bereiken. Maar waar je in Counter-Strike een pistool of machinegeweer koopt en met je team tot schieten overgaat, ligt het bij Shadowrun net een stukje gecompliceerder. De wereld is niet vanuit het niets verzonnen voor dit spel, maar is al een oudere licentie dat eerder is gebruikt voor een RPG en bordspellen. Vol met fantasie, elven, trollen, wapens en magie. Een universum dat zich prima leent voor een tactische shooter!
Een voorbeeld van een ronde: Je komt midden in een game in het spel en je hebt wat geld te besteden, dus je koopt wat magie, technologie en een leuk wapen. Vooral de eerste twee zijn belangrijk, omdat je die door het spel heen behoudt. Wapens verlies je wanneer je sterft. Je loopt de map in samen met je team en het doel is om een Artifact te grijpen en naar een eindpunt te brengen. Je komt een vijand tegen en je eerste reactie is om te schieten, maar je tegenstander teleporteert zo door de muur heen. Gelukkig heb jij net de 'Glider' gekocht en vlieg je door een raam het gebouw in en heb je de tegenstander weer in zicht. Je vijand heeft echter achter de muur de rest van zijn team staan en stuk voor stuk hebben ze hun wapen gericht op jou. Vlak voordat je laatste leven wegsijpelt, verander je in rook en vliegen de kogels dwars door je heen. Je vlucht naar buiten en plant een 'Tree of Life', waar je onder schuilt om je leven weer terug te krijgen. Je besluit vervolgens alles op alles te zetten om het Artifact te krijgen en vliegt weer door hetzelfde raam het gebouw binnen. Voor dat je bent geland heeft een sniper al een gat in je hoofd geschoten. Je ligt dood op de grond.
Maar wacht, de dood is niet het einde! In Shadowrun kun je weer door een teamlid uit de doden worden gewekt, en weer vrolijk meedoen met het spel. De regels zijn echt behoorlijk anders dan je gewend ben, dus een geheel andere strategie is nodig. Tevens is communicatie met je team belangrijk, want in Shadowrun gebeurt het nog vaak dat iedereen zijn eigen weg op gaat en niet met elkaar overlegd. Dat werkt gewoonweg niet en voor je het weet is je hele team verdwenen. Je personage kan namelijk ook echt uit een ronde verdwijnen als je lichaam kapot geschoten wordt. Daar kan zelfs geen Re urect meer tegen op.
Shadowrun is puur multiplayer. Het singleplayer gedeelte bestaat uit een aantal trainingsmi ies die uitleggen hoe het spel werkt. Het is zeker aan te raden om al deze mi ies te spelen en niet alleen omdat je er Achievements voor krijgt. Het spel is namelijk vera end ingewikkeld en als je onvoorbereid het spel instapt ben je enkel een blok aan het been voor je team. Je kunt ook een multiplayer spel in je eentje starten, en de rest van de spelers opvullen met bots. Handig voor als je het online nog niet aandurft.
Wanneer een game start zul je eerst een ras moeten kiezen, met de keuze uit mens, elf, trol en dwerg. Elk ras heeft zo zijn voor en nadelen. Zo is de elf het snelst van de vier, maar kan hij ook de minste schade hebben. Om dat te compenseren vult zijn levensmeter wel weer bij. Koop een katana en sluip zo achter je vijand om een ader door te snijden en weer snel weg te teleporteren. Bijna tegenovergesteld is de trol die het sloomst is, maar daarnaast wel heel veel kan hebben. Trollen kunnen de zwaarste wapens dragen zonder slomer te worden, maar hebben wel een hele lage E ence-meter, wat nodig is om magie te gebruiken. De Dwergen kunnen weer E ence van andere spelers slurpen en zijn natuurlijk erg klein. Zelfs een headshot zal daardoor niet het einde betekenen voor de dwerg. De mens zit er wat tu enin en steekt nergens bovenuit. Voordelen zijn wel dat de mens meer geld tot zijn beschikking heeft en dat het gebruiken van techniek geen effect heeft op je E ence-meter. Bij andere ra en kun je minder magie gebruiken bij het activeren van techniek.
Het spel kent maar drie modes en negen maps en dat is te weinig. De kans is groot dat Microsoft in de toekomst met nieuwe content komt, maar uiteraard voor betaald moet worden, maar nu is het maar karig gesteld. En we moeten de volledige prijs nog betalen ook! Vooral omdat de modes ook nog eens ontzettend op elkaar lijken. In Raid moet het ene team, de Lineage, de Artifact zien te pakken, en het andere team, RNA, moet dat tegen zien te houden. Doel voor de Lineage om de Artifact binnen de tijd op een punt af te leveren. Extraction is bijna hetzelfde, maar dan gaan beide teams tegelijk op de Artifact af. Attrition is gewoon een Team-Deathmatch game, maar diegene die de Artifact in handen heeft kan precies zien waar de vijand zich bevind. Er zijn vier maps voor Raid en vijf voor Extraction. Op alle maps kan ook Attrition gespeeld worden.
De wapens in het spel zijn weinig origineel, maar wel doeltreffend. Je hebt beschikking over een pistool, een shotgun, minigun (ideaal in combinatie met een trol) en een raketwerper. Intere anter wordt het als je technologie (tech) en magie gaat kopen. Je kunt tijdens het spelen vier attributen aan de triggers en shoulder-buttons hangen. Eén daarvan is je wapen, dus er blijven er drie over voor tech en magie. Wanneer je aan de knoppen tech hangt, vermindert het je E ence-meter. Toch kan tech bijzonder handig zijn. Zo is er bijvoorbeeld tech waardoor je door de lucht kunt zweven, waardoor je door muren je vijand kunt zien en is er een beter richtsysteem.
Zet echter niet alles vol met tech, want ook magie is bijzonder intere ant. Zo kun je een levensboom gooien, waar je naast kunt helen. Ook kun je veranderen in rook, iemand wegduwen in Star Wars stijl, acht meter in de richting waarin je beweegt teleporteren, een monster oproepen die je helpt in je strijd, kristallen uit de grond laten komen om een gebied te verdedigen en iemand uit de dood opwekken. Grappig van het opwekken is dat, wanneer jij dood gaat, degene die jij hebt opgewekt langzaam doodbloedt. Zo ben je echt van elkaar afhankelijk. Door dit soort dingen, en de afwi eling van ra en en verschillende sterktepunten, is communicatie erg belangrijk. Zit je niet in een team dat niet op elkaar let, of niet met elkaar praat, dan kun je verwachten dat je compleet afgeslacht wordt. En dat gebeurt te vaak.
Typisch is overigens dat de twee teams de goodguys (RNA) en badguys (Lineage) moeten voorstellen, en de Lineage teamleden allemaal een donkere huidskleur hebben. Irritant is wel dat het tijdens het spelen lang niet altijd direct duidelijk is of een unit vriendelijk of vijandelijk is. Alle kleuren in het spel gaan wat op met de achtergrond, waardoor niet alles goed te onderscheiden is. Grafisch haalt Shadowrun dan ook lang niet alles uit de Xbox 360, hoewel de sfeer en de stijl wel prima werkt.
Wat wringt aan Shadowrun, is de complexiteit. Dat is hetgeen dat het spel zo bijzonder intere ant maakt, waar ingewikkelde strategieën over bedacht kunnen worden en waardoor de gameplay constant nieuw is door de variatie. Populaire multiplayergames als Halo 2 en Counter-Strike kun je echter zo oppakken en meespelen, terwijl Shadowrun snel zal afschrikken door die complexiteit. Alleen al bij de besturing wordt het ingewikkeld als je allerlei magie en tech gekocht hebt, en maar drie slots hebt om deze een plek te geven. Na een tijd spelen krijg je er gelukkig handigheid in.