SEGA Mega Drive Ultimate Collection is een compilatie van een dik veertigtal aan spellen, verschenen in de jaren tachtig en begin jaren negentig voor de Mega Drive. De compilatie laat je (wederom) kennis maken met de eerste delen uit alom bekende franchises als Sonic, Phantasy Star en Golden Axe, maar biedt ook de mogelijkheid om de wat minder bekende titels van het spelsysteem te doorlopen. Kwantitatief zit het dan ook wel snor met deze compilatie.

Alvorens deze recensie echter gevuld wordt met een waslijst aan titels, is het een stuk intere anter om uiteen te zetten of de titels ook nu nog de moeite waard zijn en de overzetting van de games zonder al te veel kleerscheuren verlopen is. Wat betreft het laatstgenoemde heeft SEGA haar werk naar behoren gedaan. Zo treden er slechts sporadisch wat beeldvertragingen op, worden meerdere resoluties ondersteund en kunnen de kartelrandjes met een druk op de knop aanzienlijk worden gereduceerd.

Bovendien zijn de spellen op talloze manieren te rangschikken in het hoofdmenu en is de besturing geheel naar wens aan te pa en. Dit laatste is overigens een meer dan welkome toevoeging, aangezien de handelingen in een aantal spellen onder zeer onpraktische knoppencombinaties geplaatst zijn. Toch mag er zeker niet te hard van stapel gelopen worden. SEGA Mega Drive Ultimate Collection bevat immers niet meer dan bijna rechtstreekse overzettingen van decennia oude titels. De technische mankementen uit deze titels, als ze zo omschreven mogen worden, zijn bijvoorbeeld moeiteloos terug te vinden en de achtergrondmuziek van menig spel is nog steeds voorzien van de schertsende tonen.

Daarnaast zijn er de nodige extraatjes vrij te spelen, die de absurd lange speelduur nog maar eens verlengen. Deze extraatjes variëren van interviews met voorname medewerkers van het bedrijf tot de arcadevarianten van een aantal spellen en zijn stuk voor stuk van toegevoegde waarde. Ook is elke speelbare titel voorzien van enkele lapjes tekst met een algemene beschrijving van en wat opzienbarende feitjes over de game, waardoor er gelijk wat intere ante achtergrondinformatie wordt verschaft.

Dat het op technisch vlak vrij degelijk in elkaar steekt en er zo hier en daar een extraatje is toegevoegd, betekent echter nog niet dat de aanschafprijs van veertig euro gerechtvaardigd wordt. Het zijn immers de spellen waar het om draait. Ook op dit vlak weet SEGA Mega Drive Compilation redelijk te overtuigen. Dit komt vooral omdat enkele tientallen van de betere titels uit het algehele SEGA-a ortiment van stal zijn gehaald, waarvan een behoorlijk aantal ook nu nog het spelen waard zijn.

Titels als Street of Rage, Golden Axe en Sonic staan immers ook twintig jaar na dato nog garant voor het nodige speelplezier. Zelfs wanneer je het origineel nooit hebt doorlopen en nostalgische gevoelens geen enkele rol van betekenis spelen, lenen de titels zich nog prima voor een wat langere speelse ie. Aangezien het draait om een veelvoud aan titels is het nogal lastig om exact aan te duiden waar dit precies aan ligt, maar de combinatie van een simpel spelconcept met een uiterst uitdagend karakter is over het algemeen ongetwijfeld een belangrijke factor.

Er zijn echter ook behoorlijk wat titels die de tand des tijds een stuk minder goed doorstaan hebben. Neem bijvoorbeeld het eerste deel uit de Phantasy Star-reeks. Dit rollenspel is in wezen enkel intere ant als je psyche bol staat van de nostalgie. Het verhaal kent nauwelijks diepgang en aan het speltechnische aspect is uitstekend te zien dat het genre nog in haar kinderschoenen stond en er nog volop geëxperimenteerd werd hoe onder andere het vechtsysteem vormgegeven moest worden.

Wanneer SEGA Mega Drive Ultimate Collection vergeleken wordt met alternatieven, komt de compilatie ook niet volledig ongehavend uit de bus. Zo zijn een behoorlijk aantal van de titels al lang en breed verkrijgbaar via Xbox Live Marketplace, en een enkele game ook (binnenkort) via de PlayStation Store. Deze versies zijn over het algemeen opgepoetste varianten van het origineel, zonder de game fundamenteel op de schop te hebben genomen. Dit zorgt ervoor dat de Marketplace- en PlayStation Store-varianten veelal voorzien zijn van online spelmodi. En deze spelopties schitteren in deze compilatie door afwezigheid, ondanks dat sommige spellen zich er perfect voor lenen.

Bovendien zijn lang niet alle spellen even intere ant voor iedere gamer. Doordat het aanbod zo gevarieerd is, zit er weliswaar voor iedereen wel iets behoorlijks tu en, maar zullen ook een hoop spellen onaangetast blijven. Het is dus afwegen of de ogenschijnlijk schappelijke prijs van veertig euro ook zo schappelijk is voor jezelf als individu. Wanneer slechts een handjevol titels daadwerkelijk intere ant blijken te zijn, dan loont het zich immers veel meer om de digitaal gedistribueerde variant voor een prikje in huis te halen.