Vorig jaar kwamen er twee third person shooters waarin de zogeheten ‘Psi-Powers’ centraal stonden, te weten Psi-Ops en Second Sight. Beide games kwamen voor de consoles uit en kregen, terecht, positieve recensies. Toch werden beide titels ondergesneeuwd door de grote namen zoals Doom 3 en Half-Life 2. Gelukkig zag Codemasters nog wel brood in een PC versie en heeft men het spel onlangs op de PC uitgegeven. Reden genoeg dus om te kijken of de Psi uit de PC versie net zo krachtig is als zijn ietwat oudere broertje op de console. Allereerst kort het plot (voor meer informatie over het achtergrondverhaal van Second Sight kun je hier terecht). Je speelt met John Vattic en wordt wakker in een isoleercel, niet wetende hoe en waarom je daar bent terechtgekomen. Gaandeweg in het verhaal kom je meer te weten over hoe en wat je eigenlijk bent door middel van flashbacks. Ook ontdek je dat je de mogelijkheid hebt tot de zogenaamde Psi-Powers. Denk aan het optillen van objecten via je hersenen door middel van de telekinese-power, of de Charm power waarmee je tijdelijk onzichtbaar kunt worden. Erg cool allemaal, maar speelt het allemaal lekker op je oude vertrouwde computertje?

Het antwoord is ja, maar wel met enige kanttekeningen. Laten we eerst maar beginnen met de graphics. De frisse, cartooneske graphics waar Free Radical Design een aantal jaar geleden al met Timesplitters bekendheid door verwierf, komen goed tot leven op de PC en zuigen je goed mee in het verhaal. Verwacht echter geen killergraphics waar je U tegen zegt. Uiteindelijk is de PC versie een port geworden, dus veel is er niet veranderd. Toch mag dit geen probleem genoemd worden en valt er visueel gezien nog genoeg te genieten. Ook de diverse voice-overs, muziek en geluiden zijn van prima kwaliteit.

Wat wél ergernissen op kan leveren, is de besturing. Ik kan namelijk niet de indruk ontkomen dat deze soepeler verlopen op een controller. Door middel van de rechter muisknop auto-aim je op het vele gespuis dat je tegen zult komen. Wat op rolletjes zal gaan via de controller, gaat met de muis minder gemakkelijk. De vijand zal wel gelockt worden en je zult wel met je geweer of psi-powers op deze richten, maar de crosshair zelf valt nog wel eens weg in de achtergrond en komt niet altijd even duidelijk over, waardoor snel reageren op een vijand niet altijd even eenvoudig zal lukken. Ook wordt er nog wel eens een verkeerd doelwit gelockt, een kwaaltje waar overigens wel meer third person shooters last van hebben.

Waar menig gamer ook niet warm van zal worden, is het vele gespawn waar de soldaten aan doen wanneer je de verkeerde aanpak kiest. Vaak is het dat je óf op de stealth toer moet gaan, óf meer de harde aanpak moet gebruiken. Een combinatie hiervan lijkt haast niet mogelijk te zijn, wat resulteert in extreem lastige situaties, waar om de minuut een handvol soldaten voor je neus zal verschijnen. Toegegeven, als je in kogelnood zit is het makkelijk kogels scoren, maar over het algemeen werkt het eerder tegen je. Natuurlijk kan het spawnen opgelost worden door het alarm uit te zetten, maar iets meer vrijheid had geen kwaad gekund.

Het cameraprobleem dat we in de PS2 review opmerkten, is helaas niet verbeterd. Nog steeds heb je de keuze tussen het bekende third person standpunt en de meer spectaculaire cineastische cameraview, waar je dan ook veelvuldig van gebruik zult maken. Want ook in de PC versie is het niet altijd even duidelijk waar John en, ook niet geheel onbelangrijk, de vijanden zich begeven. De first person view zit er ook weer in, maar het is nog steeds niet mogelijk om te kunnen lopen. Jammer, want dat zou de besturing met muis en toetsenbord kunnen verbeteren.

Hoewel Second Sight een zeer degelijke thrid person shooter is, zullen de echte stealth-freaks zich eerder thuis voelen bij de aankomende nieuwe Splinter Cell. Dit neemt niet weg dat de game een zeer fijne ervaring is met een spannend verhaal dat uitstekend gebracht wordt. Helaas sneuvelen er puntjes bij de uitwerking ervan. Derhalve een game voor de stealth-fan die wel van een goed verhaal houdt in een mooi jasje, maar de minpuntjes door de vingers kan zien.