Scribblenauts kan niet meer verliezen. Geprezen door vriend en vijand, gekozen als dé reden om een Nintendo DS te bezitten, tot bloedens toe besproken op verschillende gamefora. Het is die ene game waarin je zomaar een woordje in kunt typen en het object vervolgens op het scherm verschijnt. Hoe kan een game die je dergelijke vrijheid geeft in hemelsnaam tegenvallen? Het lijkt onmogelijk.
Maar dat is het dus wel. Scribblenauts blijkt een game met het beste idee van het jaar, maar dat maakt het nog niet de game van het jaar. Daarvoor kleven er teveel irritante punten aan deze aparte game van de makers van Lock's Quest en Drawn to Life.
Je fantasie is de grens
Om de nadelen en voordelen tegen elkaar af te wegen, moet je eerst het principe van de game begrijpen. Scribblenauts zit vol met levels, waarin je van punt A naar punt B moet zien te komen of waar je een opdracht uit moet voeren. Een opdracht kan zijn: haal de appel uit de boom en geef hem aan de boer. In de tweedimensionale spelwereld loop je naar die boom en dan moet je een manier bedenken om de appel te pakken te krijgen. Je gaat naar het menu waar je een woordje op kunt schrijven, bijvoorbeeld ladder, waarna de ladder op het scherm verschijnt. Vervolgens kun je de appel eruit pakken en hem naar de boer brengen. Maar het kan origineler: je kunt bijvoorbeeld ook om een kettingzaag vragen om de boom om te zagen. Hetzelfde effect, maar veel leuker, omdat het mi chien een minder logische oplo ing lijkt. Of wat als je gewoon om een vliegtuig vraagt en de appel vanuit de lucht oppikt?
En zo zitten er werkelijk duizenden voorwerpen in de game. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er: dieren, soorten mensen, alledaagse en minder alledaagse spullen, voertuigen, hele obscure dingen zoals God of een (werkende!) tijdmachine… de enige grens lijkt je eigen fantasie. Juist dit concept heeft ervoor gezorgd dat gamers zo reikhalzend uitkeken naar Scribblenauts.
Onderdrukt plezier
Maar nu de game te spelen is, komen de minpunten naar boven drijven. Die bederven niet heel de game, maar weten het plezier wel degelijk te onderdrukken. Een grote teleurstelling is dat niet alles even goed op elkaar reageert. Van te voren kregen we het idee dat alle objecten die je de wereld in tovert logisch op elkaar zouden reageren. Een vos eet een kip op, een politieman pakt een boef, enzovoorts. In de praktijk werkt dit lang niet altijd even lekker. Er zijn gewoon teveel objecten voor de ontwikkelaar om alles logisch op elkaar te laten reageren. Het kan zijn dat je net een geweldig idee hebt gekregen, maar dat het niet werkt omdat de ontwikkelaar simpelweg niet heeft nagedacht over hoe een object in combinatie met een ander object werkt. Een logische grens, maar we zijn er niet minder teleurgesteld om.
Nog erger is dat de game helemaal niet fijn bestuurt. Je personage glijdt haast door de wereld, waardoor het lastig is perfect naast een object te stoppen en die op te pakken. Met al die vreemde constructies die je kunt maken, wordt het zo heel gemakkelijk om per ongeluk iets kapot te maken of het verkeerde te selecteren. Voordat je het weet valt heel je plan aan duigen en kun je het weer opnieuw proberen, met alle frustratie van dien. Hoe dit opgelost had kunnen worden? Lastig te zeggen, maar mi chien had je personage wat langzamer moeten lopen, of had het allemaal een stuk makkelijker gekund met de vierpuntdruktoets en de actieknoppen. Het gebruik van de stylus voelt in Scribblenauts hierdoor een beetje overbodig.
Glimp van de toekomst
En zo zijn er wel meer kleine irritaties. Wat te denken van de verschrikkelijk saaie tutorial, die je van te voren moet spelen en echt te lang duurt. Sommige dingen hoeven gewoon niet uitgelegd te worden, maar anderen moet je weten om ze uit te kunnen voeren in de game. Ook het feit dat je een flink gedeelte op kan lo en met dezelfde objecten is een tegenvaller. We zullen deze objecten hier niet noemen, maar als je ze eenmaal hebt bedacht zul je ze bijna elk level wel in beeld toveren.
Er is geen twijfel dat Scribblenauts ons een glimp in de toekomst gaf. Een glimp van games waarin alles mogelijk is, waarin je alles wat je wilt doen ook kan doen. Maar de game die hier omheen gebouwd is, was blijkbaar nog niet gereed om zo'n fantastisch idee te dragen. De minpunten wegen zwaarder dan we zouden willen en een gigantisch aanbod aan levels kan daar niets aan veranderen. Het verandert al snel in een game die je zo af en toe even oppakt om jezelf te verwonderen over wat er allemaal mogelijk is, waarna je het weer neerlegt uit frustratie of simpelweg verveling.