Scrap Metal doet denken aan racespellen uit het verleden als Death Rally, Rock‘n’Roll Racing en R.C. Pro-Am. De formule van racen met wapens wordt aan de nieuwe generatie voorgesteld, maar de game voegt ook nog wat toe om de oude garde tevreden te houden. Als eerste over de finish komen is vaak enkel bijzaak, het gaat erom je tegenstanders uit de weg te ruimen. En daarbij wordt geen enkel middel geschuwd. Het regent kogels, de raketten vliegen je om de oren en het vuur word je letterlijk aan de schenen gelegd. Dit alles wordt prachtig vanuit een isometrisch camerastandpunt weergegeven.
Terug naar oldschool
Ten opzichte van de kla iekers in het genre voegt Scrap Metal een hoop variatie toe aan de verschillende mi ies die je voorgeschoteld krijgt in de singleplayermodus. Het ene moment rijd je een doodnormale race, terwijl je in de volgende mi ie een VIP-auto moet beschermen tegen vijandelijke aanvallen en je daarna weer een Destruction Derby moet zien te overleven. Aan het eind van elke groep mi ies wacht je een eindbaas die, eenmaal verslagen, een nieuw voertuig aan je schroothoop toevoegt. De wedstrijden beperkt zich meestal tot slechts een paar minuten, wat de snelheid van het spel ten goede komt. Door de grote variatie in de mi ies en de snelheid van de potjes voelt de singleplayermodus als een goed uitgedacht geheel waar je vele uren plezier uit kunt putten.
Naast een vrij complete singleplayerervaring heeft Scrap Metal ook een goede multiplayermodus te bieden. Hierin is het mogelijk om het in splitscreen met vier man tegen elkaar op te nemen om te bepalen wie zich met recht ‘koning van de schroothoop’ mag noemen. Dit is waar het spel pas echt tot zijn recht komt. Elk potje wordt een andere gametype gespeeld, variërend van een normale race tot een King of the Hill-achtige strijd met tanks. Elke wedstrijd worden de vier menselijke spelers aangevuld met een handvol computergestuurde tegenstanders om nog een schepje bovenop de hectiek te doen.
Uit de bocht
Het enige grote minpunt dat Scrap Metal door alle spelmodi blijft achtervolgen, maar tot de grootste ergernis leidt bij de race-evenementen, is de besturing. Er lijkt iets mis te zijn met de grip van de wagens, waardoor je af en toe te ver doorglijdt of achterstevoren komt te staan. Dit kan een hele race in de laatste paar bochten vergooien en voor veel frustratie zorgen, wat weer resulteert in het vaak opnieuw op moeten starten van de race. Bij het overgrote deel van de mi ies wordt het spelplezier veel minder beïnvloed, omdat het daar vaak niet de hoofdzaak is om als eerste over de finish te komen. Hier kun je doen waar het spel wel goed in is: het leveren van compacte, explosieve gameplay met een hoge funfactor.