Microsoft kwam enkele jaren geleden met de grootse aankondiging dat het binnen een afzienbare periode mogelijk zou zijn je eigen spellen te creëren met de hulp van de zogenoemde XNA-Toolset. Je creaties zou je vervolgens kunnen delen met andere Xbox 360-bezitters via de Xbox Live Marketplace. Tot voorkort zijn van deze beloftes echter nog niks van terechtgekomen. Tot voorkort, want het onlangs verschenen Schizoid is het eerste spel dat tot stand is gekomen met behulp van de XNA-gereedschapskist.
Het spelprincipe van Schizoid is simpel, doch origineel. De wereld van Schizoid bestaat uit een tweetal ruimteschepen en een overdosis gemene eitjes. Beide zijn te verdelen in de kleuren rood en blauw. Het is de bedoeling de eitjes van je eigen kleur zo snel mogelijk op te rapen. Naar verloop van tijd zullen de eitjes breken en zijn ze niet langer alleen gemeen, maar zijn ze ook in staat om te bewegen. Om deze beestjes te verdelgen, dien je de varianten van dezelfde kleur aan te raken. Mocht je onverhoopt tegen een eitje van de andere kleur botsen, dan is het einde verhaal voor je ruimteschip. Samenwerking met het andere schip is vereist om de mi ies tot een goed einde te brengen, iets wat vooral in de coöperatieve spelmodus subliem is uitgewerkt.
Met het aankaarten van deze coöperatieve modus, die de hoofdmoot van het spel vormt, komt direct de kracht van Schizoid naar boven drijven. Het is namelijk ontzettend leuk om elkaar keer op keer op het nippertje uit de brand te helpen door een tegenstander voor de neus van je medestander te vernietigen. Het is zeker niet onterecht dat ontwikkelaar Torpex Games Schizoid betitelt als een van de betere coöperatieve titels uit het a ortiment van Xbox Live Arcade. Deze modus is overigens ook volledig online te spelen. Dit werkt naar behoren, al zijn er de nodige spelers die je nauwelijks hulp verschaffen. Dit komt gelukkig vooral in de eerste paar speelse ies voor. Je wordt immers ingedeeld met iemand van ongeveer dezelfde speelsterkte. Ga je dus serieus aan de slag, dan is de kans groot dat je al snel serieuze en vaardige spelers zult treffen.
Een vaardige medestander heb je wel nodig, want het spel is ongekend pittig. De eerste vijftig mi ies zijn nog betrekkelijk eenvoudig te volbrengen, maar daarna neemt het spel zeer uitdagende proporties aan. Mede doordat de eivormige wezentjes meerdere malen kunnen evolueren en je niet in staat bent om te schieten, is Schizoid absoluut geen spel dat je op een regenachtige zondagmiddag in één ruk uitspeelt. Ook de opzet van de gebieden draagt hier aan bij. Waar het spel in eerste instantie vooral uit simplistische vierkante werelden bestaat, nemen de latere gebieden de meest complexe vormen aan.
Mocht je uiteindelijk toch uitgekeken raken op de honderdtwintig mi ies, dan kun je nog altijd met de zogenoemde Uberschizoid-modus aan de slag gaan. Deze modus laat je beide ruimteschepen tegelijkertijd besturen, elk met één pookje. Het moge duidelijk zijn dat dit de toch al niet mi elijke moeilijkheidsgraad nog verder opschroeft. Je oog-handcoördinatie dient van een uitzonderlijk niveau te zijn om het geheel tot een goed einde te brengen. Zelfs tijdens de eerste paar mi ies zouden wat extra vingers zeker geen overbodige luxe zijn.
Helaas is het niet allemaal goud wat er blinkt. Zo is Schizoid niet al te plezierig om in je eentje te spelen. Dit komt vooral doordat de kunstmatige intelligentie van een bedenkelijk niveau is. Hierdoor is het zo goed als ondoenbaar om de latere gebieden te volbrengen. De computergestuurde medestander is immers alleen maar bezig om z'n eigen hachje in veiligheid te brengen. Geloof dus maar niet dat je ogenschijnlijke compagnon de intentie heeft jou op welke manier dan ook de helpende hand te bieden.
Daarnaast is het speelvlak bij vlagen erg onoverzichtelijk. Door de overvloed aan felle kleuren en de vage nasleep van de voertuigen komt het wel eens voor dat je niet meer goed kunt zien waar je ruimteschip zich bevindt. Ook wil de beeldverversing in het heetst van de strijd nog wel eens in elkaar zakken. Deze slordigheden zijn niet alleen allesbehalve visueel storend, ook beperken ze de speelbaarheid van het spel. En dat is erg spijtig, want het spelprincipe bevat de potentie voor een heuse kla ieker.