Zou je mevijf minuten speeltijd geven, dan was het antwoord volmondig ‘NEE’geweest. Zelfs de demo laat niet bepaald zien dat men ook maarenigszins af wíl wijken van de succesformule die Rockstar ooiteens geschapen heeft. Toch zit er meer achter Saints Row dan dat jeaanvankelijk gedacht had. Goed, natuurlijk draait het ook in deze gameallemaal om het groene geld, is respect de sleutel tot succes en is heteen en al bling-bling wat de klok slaat. Net als Grand Theft Auto: SanAndreas zou je kunnen stellen.
Vanzelfsprekend kun je hier degehele stad afracen, gaan en staan waar je wil, die vette auto stelendie daar op de hoek geparkeerd staat en als het even kan die smeris eenlesje leren. Yep, net als in Grand Theft Auto: San Andreas. Uiteraard zul je je omhoog moeten vechten in de bende waarin je zit,vele vijandelijke gangsters moeten vermoorden en in ruil daarvoor flinkverdienen. Net als... afijn, u kent het verhaal.
Wacht eens even...?
Ishet dan toch écht een, en ik durf het woord bijna niet te zeggen…een kloon? Zoals gezegd, de eerste vijf á tien minuten laten ziendat Saints Row voor zo’n 99% identiek. Het ademt dezelfde sfeer uit,het oogt vrijwel hetzelfde, het klinkt bijna hetzelfde. Sterker nog, als ersprake was van smello-vision dan rook het haast hetzelfde! Meer dangenoeg redenen om dan de game gelijk maar uit de 360 te flikkeren endeze ritueel te verbranden? Nee. Eigenlijk toch maar niet. Maar waaromniet?
In de fik met die game? Nah.
Saints Row, dames en heren, mag dan wel “GTA written all over”hebben, als je eventjes dieper in zijn ziel kijkt, dan zie je weldegelijk een eigen smoelwerk. Het zit wellicht diep verstopt, maar naenkele speeluurtjes komt het stilletjes naar boven drijven. Want hoelanger je speelt, hoe meer je toch groeit in de stad Stilwater, ervaarje al haar problemen en uiteindelijk krijg je toch een binding met hetspel. Na verloop van tijd ga je zelfs dingen opmerken die aanzienlijkbeter zijn dan in het voor velen heilige Grand Theft Auto. Shiiit dawg,het kan dus toch!
Neem nou bijvoorbeeld het feit dat jejouw personage tot in de puntjes kunt aanpa en. Dik, breed, gespierd,grote kop, kleine neus, piercing, oorbellen, noem het maar op en jekunt het wel veranderen. Het zijn wellicht kleine dingetjes die alvaker zijn gedaan in andere games, maar het feit dat het jouw personageis die daar rondloopt, geeft toch een gevoel van “dit ben ik, enniemand kan me wat maken”. En ook al heeft de hoofdpersoon net als inGrand Theft Auto III geen stem, echt mi en doe je dit niet. Sterkernog, het aanmaken van een enorm dikke ‘niggah’ brengt juist denodige hilariteiten met zich mee, vooral wanneer je personage te zienis tijdens de vele cutscenes die Saints Row rijk is.
Detu enfilmpjes zijn overigens ook doorspekt met humor, waar ik eenaantal keren nog smakelijk om heb kunnen lachen. Zeker de conversatiestu en enkele 3rd Street Saint-leden over de correcte grammatica van denaam 'Los Cornales' is me bijgebleven. Zo verbetert Dax, een van deprominetere leden van de bende, constant de rest van zijn maatjes,wanneer zij aan komen zetten met het foute “The Los Cornales”.De komische manier waarop het is ingesproken en de bijbehorendeanimaties van de personages zijn zeer goed gedaan en mogen zich wat mijbetreft zeker meten met Rockstar's kla iekers. Hoe dan ook, je hebt het waarschijnlijkwel door, Saints Row neemt zichzelf gelukkig niet serieus. Eigenlijkmaar goed ook, want anders zou het de game kunnen breken.
Nogeen gameplayfeature die mij kon bekoren was de mogelijkheid om wathomies van de straat op te pikken. Deze rijden met je mee en zullen jealtijd bijstaan tijdens gevechten met rivaliserende bendeleden en depolitie. Dat ze soms wel erg triggerhappy en agre ief zijn,nemen we maar op de koop toe. Zo heb ik wel eens een nietsvermoedenedepa ant onderuitgetrapt. Gewoon, voor de lol.Helaas was het menes voor de rest van de gang, want die gingen er metz’n allen hard op in staan te meppen. En stoppen kon ik ze ook niet,dus er zat niks anders op dan toe te kijken hoe de arme vrouwafgeronseld werd. “Uh… dat doen ze normaal nooit hoor mevrouw!”
Zatje in Grand Theft Auto met de welbekende sterren opgescheept dieaangaven hoeveel politieagenten (of SWAT- of FBI-agenten als je het tebont maakt) er achter je aan gingen, in Saints Row heeft men het andersaangepakt. Het systeem blijft hetzelfde, alleen gaat het nu door middelvan metertjes, die op zullen lopen wanneer je criminele activiteitenpleegt, en langzaam aan zal zakken wanneer je je weer gedraagt als eenvoorbeeldig inwoner van Stilwater. Ook de beruchtheid van derivaliserende bendes kun je hier vanaf lezen. Hoe beruchter jeoverigens bent, hoe eerder ze je op komen zoeken in je eigen gebied.Eigen gebied?
Ja, ook de stad Stilwater is verdeeld in verschillende districten, die op hun beurt weeronderverdeeld zijn door de verschillende bendes. Als 3rd Street Saintsbegin je in een klein niet al te rijk district, maar ga je de (trouwenstoffe) verhaallijn volgen, dan vergroot je al gauw je gebied en dus jeinvloed. Enig nadeel is wel dat nadat je een nieuw gebied hebtveroverd, er altijd een comeback is van de tegenpartij waarvan je hetgebied hebt afgepakt. Dit gebeurt keer op keer en wordt op den duur ergvoorspelbaar. Erg lang duurt het niet, het tegenhouden van dezecomeback houdt simpelweg in het doden van een stel ‘gang lieutenants’, maar het leidt wel af en is tevens een routine die snel gaat vervelen.
Hebje eenmaal het terrein weer in eigen handen, dan doe je er goed aan omeven een bezoekje te brengen aan de Forgive & Forget. Deze zaak (die onvermijdelijk doet denken aan Pay & Spray) zal al je foutenwi en en je reputatie weer ‘clean’ maken. In het uiterste geval kun jenog een bezoek brengen aan de plastische chirugie, maar goed, je snaptwel dat dit een grote ingreep is die flink wat meer centjes kost daneen simpel bezoek bij de Forgive & Forget. Over geldgesproken, dit kun je, zoals je eerder in onze preview had gelezen, besteden aan kleding, muziek en andere leuke prullaria, maar natuurlijk ook aan wapens. En wapens, daar zit Saints Row vol mee gelukkig.Voorhet handtastelijke geweld zul je onder andere gebruik kunnen maken vaneen honkbalknuppel, een koevoet en de stok van de agent. Voor hetbetere schietwerk biedt de Friendly Fire je genoeg leuks, waaronder deDesert Eagle .50 (welke zelfrespecterende homie heeft die nou niet?), een UZI of eenvette automatische buks. Het aanschaffen van al dit moois gaatbovendien zeer gemakkelijk en het is goed om te zien dat men hetkoopsysteem van San Andreas wijselijk heeft genegeerd.
Qua oppervlakte van de stad Stilwater zou jemi chien verwachten dat deze gelijk, of zelfs groter zal zijn dan dievan Grand Theft Auto: San Andreas. Welnu, dit is niet het geval. Het ismi chien jammer, maar wat dat betreft doet Saints Row nog wel ondervoor San Andreas. De grootte doet dan ook eerder denken aan Vice City,met weliswaar de stijl en architectuur van Grand Theft Auto III.
Sowiesokun je, ondanks het urban-gehalte van de game, Saints Row veel betervergelijken met Rockstars eerste 3D-game uit de serie. Zo zitten ergeen huizen in die je kunt kopen, zijn er geen boten of motoren tevinden en kun je zélfs geen drive-by op je fietsje uitvoeren. Klinktmi chien als simpel of zelfs gedateerd, want als een ouder spel alsSan Andreas, wat oorspronkelijk voor de PS2 ontwikkeld werd, dat welaan had, waarom Saints Row dan niet? We hebben het antwoord voor je,hoewel weinig bevredigend waarschijnlijk.
Ten eerste gaven demakers namelijk aan dat de benodigde hoeveelheid grafische data niet zosnel van de spel-DVD gelezen kan worden. Iets wat de PS2 opmerkelijkgenoeg wel kon, maar bij Saints Row lijkt het dus niet mogelijk tezijn. Ten tweede kon men de HD niet gebruiken voor de cache enaangezien men er op stond dat de Core 360-gebruikers ook in staat warenom Saints Row te kunnen spelen, was een “hard disk required”-waarschuwingdaarom ook geen optie. Er zat niks anders op dan de vliegtuigen enhelicopters maar over te slaan. Jammer voor de Premium-gebruikers onderons, maar het is niet anders.
Echter,vergeet niet: met de komst van Xbox Live is het implementeren vannieuwe gamecontent een fluitje van een cent geworden, dus hopelijkvoorziet Volition ons binnenkort nog met een eventuele downloadablepatch voor Saints Row, zodat we alsnog Stilwater vanuit de lucht kunnenbewonderen. En zo niet, dan hebben we alvast wat om naar uit te kijkenvoor een Saints Row 2 natuurlijk. Persoonlijk heb ik er niet zoveelproblemen mee dat dit niet mogelijk is, maar ik kan het me voorstellendat het voor velen een gemis is.
Rest ons nog één belangrijkefeature te noemen die de eerder genoemde GTA-reeks niet heeft, maar welin Saints Row zit: een multiplayer! Hier onderscheidt de gamezich eindelijk maar toch, want voor het eerst kun je in een GTA-achtigegame ook online helemaal los gaan, met je zelf ontworpen personageuiteraard. Hoewel het soms nog een beetje laggy gaat (zeker als je metof tegen Amerikanen speelt), lijkt de multiplayer zo op het eerstegezicht een blijvertje te worden. Qua content in de co-op modus is hetnog even afzien (slechts twee maps op moment van schrijven), maar modizoals Protect the Pimp en Big A Chains staan alvast garant voor eenhoop vermakelijke uurtjes.
Zolangzaam aankomend bij het einde van deze review mogen we toch welconcluderen dat het spreekwoord "Beter goed gejat dan slecht bedacht"voor Saints Row volledig opgaat. Het is overduidelijk waar men demosterd vandaan heeft gehaald, maar is dat nou eigenlijk een probleem?Ik vind van niet. Op het gebied van gameplay doet het oneindig veeldenken aan copy/paste-werk, op andere aspecten mogen we rustig zeggendat Volition goed werk heeft verricht en juist enkele verbeteringen inhet concept heeft aangebracht.
En bekijk het anders eens vande andere kant. Mi chien moeten we het allemaal niet zo serieus nemen.Mi chien hè, mi chien is Saints Row wel een échte hommage, een ware ode van Volition aan Rockstar en Grand Theft Auto!
Ofmi chien ijl ik maar wat en moeten we gewoon maar van deze game van genieten. Wie zal het zeggen? Eén ding moetje Volition wel nageven: Plezier staag hoog in het vaandel bij SaintsRow. Dat is een ding waar we allemaal wel over eens kunnen zijn.