Saints Row: The Third, Act 1. Na een commercial en introverhaal waarin onder andere Dragonball Z en Star Wars op de hak worden genomen, overvallen de Saints een bank in Stillwater. De game glitcht tijdens de speelse ie van uw recensent waardoor een deur niet opent. Na een herstart gebeurt dit wel en vervolgt de game met een speelbaar spektakel waarbij de gehele bankkluis per helikopter uit het gebouw wordt getild, terwijl tientallen zwaarbewapende soldaten en helikopters de hoofdpersoon onder vuur nemen. Einde scène.
Bekend recept
De eerste tien minuten vatten daarmee Saints Row: The Third in zijn geheel samen. Het derde deel in de vijf jaar oude serie is gebouwd op dezelfde pijlers als zijn voorgangers: humor, chaotische actie en technische malheur. Wars van enige subtiliteit stuurt het de tegenovergestelde richting in van Grand Theft Auto, de serie waar Saints Row oorspronkelijk een regelrechte kopie van was.
Het is bijvoorbeeld ondenkbaar dat we Niko Bellic een groot roze dildozwaard in zijn rechtervuist stoppen en een scheetgranaat in zijn linker, hem vervolgens uit een supersonische straaljager laten springen om met een brute aanval te landen op een in bananenpak gehulde voetganger, terwijl hij wordt bijgestaan door een pooier die zijn stem vervormt met autotune. Juist, de GTA-vlieger gaat niet meer op, dus laten we die vergelijking gauw vergeten. Saints Row is inmiddels een op zichzelf staand circus van puberale absurditeiten.
Het verhaal van The Third gaat verder waar zijn voorganger afscheid nam. De Saints zijn heer en meester in thui tad Stillwater, maar verkijken zich op de criminele banden van de bank die zij in de intro overvallen. Via een spectaculaire omweg belandt de naamloze hoofdpersoon met metgezellen Shaundi en Pierce in een nieuwe stad: Steelport. Volgens bekend recept is het aan jou om in desbetreffende stad aan de macht te komen door drie kleurrijke criminele bendes te verslaan. Tegelijkertijd worden de Saints tegengewerkt door een militaire organisatie die meer schade aanricht dan misdaad voorkomt.
De weg naar de top is er één van variatie. Behalve het uitschakelen van doelwitten, het beschermen van metgezellen, het vervoeren van hoeren en het uitspelen van een reeks horde modus-achtige mi ies, stuurt Saints Row: The Third je langs een stel van bovenaf gedirigeerde set pieces. Zo bevind je je afwi elend in vliegtuigen, in vrije val uit vliegtuigen, op een vliegdekschip, op een containerschip, in een Lucha Libre-gevecht met urinoirs en opblaaspoppen als wapens, of in een Tron-achtige virtuele wereld.
Vooruitgang
Hoewel zulke variatie de ervaring fris houdt, heeft het twee nadelen. Ten eerste is er verhalenderwijs vaak weinig aanleiding voor deze afwi eling en springt het narratief van hot naar her om de actiemomenten nog enigszins aan elkaar te knopen. Het resultaat is een verhaal dat niet blijft hangen met personages die nergens uitgediept worden. Kwalijker is het feit dat deze lineaire set pieces afleiden van het feit dat een paar gameplayonderdelen uit deel 2 gewoonweg geschrapt zijn. In The Third kun je bijvoorbeeld niet meer op straat willekeurige objecten oppakken om te gebruiken als wapen of weg te slingeren richting nietsvermoedende voorbijgangers. Ook zijn een aantal activiteiten, jobs en minigames uit deel 2 verdwenen en is de character editor verra enderwijs enigszins uitgekleed.
Verbetering is er ook. Zo staat het Respect-systeem nu los van de mi iestructuur, waardoor je niet meer hoeft te wachten tot je een bepaald level bereikt om een nieuwe mi ies vrij te spelen. Het scheelt een hoop gedwongen gefröbel met zijmi ies, waar sommige mensen ongetwijfeld helemaal geen zin in hebben. Wanneer je verlegen zit om Respect kun je nog altijd ervoor kiezen om op zoek te gaan naar afleiding in de vorm van bijvoorbeeld Trail Blazing (racen terwijl je de omgeving in lichterlaaie zet), Insurance Fraud (je als ragdoll voor auto’s slingeren), Tank Mayhem (met een tank zo veel mogelijk schade aanrichten), of Profe or Genki's Super Ethical Reality Climax (hindernisbaan).
Met elke volgende trede die je aan Respect bereikt, speel je upgrades vrij. Als in een echte RPG krijg je de keuze uit steeds meer mogelijkheden om wapens, voertuigen en vaardigheden te verbeteren. Het biedt naast de banale humor van de character editor enkele leuke keuzemogelijkheden. Tijdens het verhaal kom je tevens voor een aantal dilemma’s te staan, waarbij besli ingen soms van grote invloed op het verhaal kunnen zijn. Alle keuzemogelijkheden pa en goed binnen het sandbox-genre, wat per definitie draait om vrijheid.
Vergeven en vergeten
Van de Saints Row-serie zijn we inmiddels een bepaald technisch niveau gewend en dat niveau is, zacht gezegd, laag. Dit derde deel doet weinig om dat te veranderen. Visuele verbeteringen daargelaten ziet The Third er nog altijd uiterst ongedetailleerd uit. Rondrijden en –vliegen door Steelport is wederom een festijn van pop-up, waarbij voertuigen en vijanden vaak uit het niets verschijnen en gebouwen hortend en stotend voorzien worden van textures. Metgezellen zijn tijdens mi ies daarnaast vaak een blok aan het been en gedragen zich als verschrikkelijke klunzen die meer dan eens blijven hangen achter muurtjes of omvergereden lantaarnpalen.
Maar zulke ergerni en zijn gauw vergeten wanneer de game liefdevol de spot drijft met God of War, Ma Effect, Zork, Tank Battalion, Karate Kid, zombies en de gehele gangstercultuur. Beter dan alle infantiele poep- en sekshumor is Saints Row op zijn best wanneer het verwijst naar populaire cultuur waar we allemaal mee zijn opgegroeid. Of wanneer de hoofdpersoon voor het eerst Steelport binnen rijdt met homie Pierce aan zijn zijde. Op de radio wordt What I Got van Sublime gedraaid en de twee beginnen spontaan mee te zingen, terwijl de in het neonlicht badende wolkenkrabbers voor je neus opdoemen. Het voelt goed.
Met alle lol die er valt te beleven in Steelport is Saints Row: The Third daarom een game die je zijn gebreken eenvoudig kunt vergeven. De speeltuin is krakkemikkig, maar het plezier lijdt er weinig onder. Saints Row neemt zichzelf niet serieus en vereist van de speler om dat ook niet te doen.
Saints Row: The Third is getest op de PlayStation 3.