Saint’s Row: Gat Out of Hell – Niet zonder zonde | Gamer.nl

Saint’s Row: Gat Out of Hell – Niet zonder zonde | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

Je verslaat niet zomaar een horde buitenaardse veroveraars zonder dat je daarmee de aandacht trekt. Dat ervaart de Bo van de 3rd Street Saints als hij op het verjaardagsfeestje van Kinzie Kensington wordt ontvoerd door de grootste slechterik van allen: Satan. Zijne Duistere Hoogheid is diep onder de indruk van alle dood en verderf die de hoofdpersoon van alle voorgaande Saint’s Row-games heeft gezaaid en ziet in hem de ideale schoonzoon. Dochterlief Jezebel is allerminst gelukkig met de situatie, maar als papa de duivel in eigen persoon is, heeft protesteren weinig zin.

Twee van de Saints, de moordlustige Johnny Gat en de sociaal onhandige Kinzie, zijn ook niet zo blij met het verlies van hun Bo en vinden dankzij een bezeten Ouija-bord hun weg naar de hel. Daar aangekomen is het plan simpel. Als ze maar zo veel mogelijk stennis schoppen, wordt hun reputatie slecht genoeg om uitgenodigd te worden op de noodlottige bruiloft. Dan schieten ze Satan in z’n gezicht en is alles weer goed. Verder nadenken over het plan vindt Gat niet nodig.

Saints Row: Gat out of Hell

“This is bad for my OCD”

Binnen tien minuten ligt de onderwereld voor je open om in brand te zetten. Gat Out of Hell legt direct al zijn kaarten op tafel. New Hades is een infernale versie van Steelport. De wereld is opgebouwd uit vijf eilanden die elk weer uit meerdere buurten bestaan. Elke buurt heeft zijn eigen activiteit en als je die voltooit, is Satan een wijk armer en ben je een stap dichter bij de bruiloft. Tu endoor liggen er door de stad honderden verzamelobjecten verspreid, zodat de obse ief ingestelde gamer zichzelf weer een paar uur kan verliezen.

Tot dusver is het niets dat je niet in eerdere Saint’s Row-games bent tegengekomen, maar er zijn een paar intere ante variaties toegevoegd op het bekende thema van rotzooi schoppen en grinniken om de bizarre denkwijze van Johnny Gat. Allereerst kun je tot grote hoogte stijgen, dankzij een zwartgeblakerde set vleugels. Al vliegend scheer je over de grimmige straten en langs de zwevende rotsen, lachend naar de verloren zielen die in hun afgetrapte auto’s vooral dienen als kanonnenvoer.

De activiteiten, die het leeuwendeel van de game beslaan, hebben ook een demonische twist gekregen. We konden bijvoorbeeld erg lachen om het frauderen met de ellende van individuele zielen. De op uitgemergelde zombies lijkende inwoners van New Hades krijgen een deel van hun straf kwijtgescholden als ze extra pijn lijden. Reden dus om als zo’n ziel jezelf in het verkeer te werpen en zo spectaculair mogelijk rond te stuiteren, terwijl Jane Austen – die ook in Saint’s Row IV als verteller fungeerde – ons droogjes vertelt over zijn zondige leven. Andere bezigheden zijn minder geïnspireerd, zoals het zo snel mogelijk een bepaalde route vliegen of het veroveren van een duivelse basis.

Saints Row: Gat out of Hell

Geen top meer om overheen te gaan

Saint’s Row 3 was al absurd en deel vier zette een tandje bij. Na alle zelfbewuste knipogen en op het randje balancerende grappen die de vorige delen tot een guilty pleasure maken, voelt Gat Out of Hell redelijk tam aan. Natuurlijk is de hel zo belachelijk mogelijk gemaakt, met demonische politie in monstertrucks, ambulances die er een punt van maken om iedereen aan te rijden en billboards die de hoofdzondes verheerlijken. Desondanks mi en we het constante gekwebbel tu en de personages en de creatieve wapens die Saint’s Row zijn absurdistische reputatie geven. Zo zijn de wapens gebaseerd op de zeven dodelijke zondes geen onverdeeld succes. De luie stoel met machinegeweren en raketwerpers – die we in de preview al noemden – pakt goed uit, maar het Nijd-wapen is niet veel meer dan een groot uitgevallen zwaard.

Ook de speciale krachten komen gevaarlijk dicht in de buurt van een gemakkelijke reskin. Drie van de vier krachten zijn grotendeels hetzelfde gebleven, zoals het energieprojectiel waarmee je in deel vier vijanden kunt bevriezen en in Gat Out of Hell ze versteent. De enige echt nieuwe kracht is het vermogen om kleine duveltjes op te roepen, die enthousiast hun tanden zetten in de kuiten van iedereen die jou lastigvalt.

Saints Row: Gat out of Hell

Acedia

De indruk dat we eigenlijk dezelfde game spelen, maar dan met een nieuw likje verf, blijft ons achtervolgen. Het plot wordt bijvoorbeeld hoofdzakelijk uit de doeken gedaan aan de hand van een sprookjesboek, terwijl er maar een handvol geanimeerde tu enfilmpjes zijn. Dat is zonde, want op die momenten komt het verhaal pas tot leven, vooral dankzij het stemmenwerk. De game kent maarliefst vijf eindes, maar dat komt over als een makkelijke poging om de beperkte lengte wat op te rekken. Nadat we alle helse bondgenoten hebben geholpen, het gros van de zondige wapens in ons bezit hebben en Satan vervolgens zijn welverdiende kogel in z’n kop hebben gejaagd, staat er precies zes uur op de teller.

Die speelduur is niet slecht voor een uitbreiding van twintig euro, maar vooral de erg simpele opzet, de grotendeels matige vertelling en de wi elvallige wapens doen de game geen goed. Aan de andere kant zijn de tu enfilmpjes erg grappig en weten de verschillende activiteiten – ook al zijn ze niet allemaal even goed gevonden – onze aandacht vast te houden. Gat Out of Hell veroordelen we daarom geen enkeltje hel, maar een paar jaar in het vagevuur is op zijn plaats.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou