In Sacrifice bestuur je een mysterieuze tovenaar genaamd The Elder. Deze tovenaar is in contact gekomen met de goden en hij wordt telkens door hen gevraagd om mi ies voor hen uit te voeren. Deze goden staan allemaal voor verschillende machten en natuurelementen, Pyro voor de macht van het vuur, James (lijkt nogal op Earthworm Jim) voor de aarde, Persephone is er voor de natuur, Charnel zorgt voor de doden en Stratos (heeft een smiley-hoofd) zorgt voor de lucht.

Onderling hebben de goden allemaal intriges en ze kibbelen iedere keer heel wat af als je een mi ie komt kiezen. Jaja, je mag je mi ies namelijk zelf kiezen. Nadat je van iedere god in het kort hebt gehoord wat ze van je verwachten kan je besluiten welke god je gaat dienen. Deze keuze is wel van belang want het bepaalt o.a. welke spells je krijgt. In het begin mag je nog onder meerdere goden dienen maar later in het spel mag je nog maar één god dienen, dit omdat je andere goden tegen je in het harnas hebt gejaagd en ze je niet langer diensten willen aanbieden.

Na het kiezen van je mi ie kan het spel dan toch eindelijk beginnen. Het spel gaan spelen zonder de tutorial te spelen is onmogelijk, door de unieke gameplay ben je verplicht de (uiterst fraaie) tutorial te spelen. Het spel draait helemaal om souls, mana en altars. Je altar is het meest belangrijk, zonder altar ga je dood en verlies je het spel. Een altar is onkwetsbaar en kan niet op een normale manier worden gesloopt. De enige manier waarop je een altar kapot kan maken is door er een vijandig creature op te offeren, een creature wat dus niet is van de wizard waar het altar bij hoort.

Daarnaast draait het spel om souls, met souls kan je creatures oproepen om je tegenstander aan te vallen of om je eigen altar te beschermen. Als een creature dood gaat, laat deze het het aantal zielen achter wat het oorspronkelijk heeft gekost. Je kan dan een sac-doctor oproepen die de soul naar je eigen alter gaat brengen om het te offeren aan je god. Als het offer dan wordt goedgekeurd komen de souls bij je eigen voorraad aan zielen en kan je weer nieuwe creatures oproepen. Wanneer je eigen wezens doodgaan (gebeurd helaas ook nog wel eens) moet je zo snel mogelijk de souls oppakken voordat een vijandige wizard je souls jat. Je eigen souls kan je gelukkig gelijk weer oppakken zonder dat je de hulp van een sac-doctor moet inroepen.

Niks geen mijnen waar je oneindig veel souls kan halen, voor ieder soul zal je moeten knokken en ieder verlies van een soul zal je dan ook merken.

Naast souls en je altar speelt mana ook een belangrijke rol in het spel. Je hebt mana nodig om spells te casten en creatures op te roepen. Gelukkig stroomt mana in de wereld van Sacrifice letterlijk uit de grond, dus je hoeft het alleen maar af te bakenen als jouw terrein. Er zijn enorme mana-fonteinen waar dit magische goedje zomaar uitstroomt. Zolang je er zelf geen gebouw opzet kan iedereen die er langskomt gebruik van maken, zet je er echter een Manaliths op neer dan ben jij de enigste die er mana van mag tappen. Goed beschermen van deze gebouwen is dan ook van levensbelang.

Als je deze basics allemaal snapt kan het spel dan ook eindelijk beginnen