Onmiddellijk valt op dat je in Sacred Underworld minimaal een level 25 character nodig hebt om de aanvulling te kunnen spelen. Dit is niet zomaar gedaan, daar de vijanden behoorlijk moeilijk zijn geworden. Waar in Sacred en Sacred Plus het nog wel eens appeltje-eitje was, heb je in Sacred Underworld een behoorlijke kluif aan ze. Gelukkig is het een kwestie van oude characters importeren en spelen maar. Overigens staan er ook imports op de cd van de makers zelf, zodat je meteen aan de slag kunt, zonder eerst de originele singleplayer te moeten doorlopen.
Zoals elke aanvulling eigenlijk hoort te doen, kun je ook in Sacred Underworld het nodige aan nieuw spul verwachten, ditmaal in de vorm van twee nieuwe speelbare characters wat het totaal naar acht brengt. De dwerg kun je zien als een echte vechtersbaas, die erg geschikt is voor ranged combat met zijn geweren, maar ook zijn mannetje weet te staan als het gaat om close combat. Tevens is deze kleine knakker een expert op gebied van ‘engineering’. Je kunt dus menig leuke vallen en andere snufjes gebruiken om de vele vijandige wezens naar de andere wereld te helpen.
Daarnaast is nu ook de Daemon van de partij. Deze duivelse dame haat al het menselijke en is meer een anti-held. Veel zin in het redden van anderen heeft ze dan ook niet en dat laat ze merken ook. De Daemon is te vergelijken met een combinatie van Seraphim en een Battlemage. Op zich een leuk karakter om mee te spelen, al komt deze wel enigszins ‘overpowered’ over. Gevechtsbewegingen zoals vleugels waarbij je het hele scherm over kunt vliegen, komen op mij niet echt gebalanceerd over namelijk. Iets waar Ascaron hopelijk nog wat aan kan doen in de toekomst. Leuk is trouwens de mogelijkheid om met de nieuwe characters de bestaande singleplayer campaign te spelen.
Wat mij in het origineel al behoorlijk verbaasde en tegelijk afschrok, was de enorme afmeting van de speelwereld. Was het in Sacred al gigantisch, in Sacred Underworld komt daar nog eens 40% bij. Voor de echte Sacred-verslaafden een waar geschenk uit de hemel, maar voor mensen die net komen kijken zal het nog wel even slikken zijn om in zo’n grote speelwereld te spelen. Gelukkig heb je nog steeds de beschikking over je paard die je een stuk sneller vervoert naar de diverse dorpjes en steden op de kaart, maar net als in het origineel wil deze net zo makkelijk het loodje leggen. En geloof me, die hele stukken heen en weer lopen is en blijft een hels karwei.
Voor de rest hebben de makers weinig veranderd aan de bestaande gameplay. De interface is wel verfijnd met als positief gevolg dat je nu gemakkelijk de health, weerstanden en het level van de vijanden kunt zien. Ook de ‘character skill and attribute’ menu’s zijn verbeterd. Audiovisueel valt er weinig op te merken, het oogt en klinkt allemaal prima, iets wat overigens ook al in het origineel zo was. Wel moet gezegd worden dat het niveau van sommige voice-overs nog steeds van erbarmelijke kwaliteit is. Soms vraag je jezelf echt af wat voor mensen er zijn ingehuurd. Gelukkig luistert de muziek nog steeds lekker weg en fluiten de vogeltjes er nog steeds vrolijk op los, met de sfeer is dus niets mis.
Al met al een aardige aanschaf voor de hack&slash fanaten onder ons die het origineel onlangs goedkoop op de kop hebben kunnen tikken en meer willen, maar verwacht geen baanbrekende nieuwe features. Waarschijnlijk zullen deze onderdelen weer een flinke stap voorwaarts maken in een eventuele Sacred 2. Tot die tijd moet men zich vermaken met Sacred Underworld en dat zal wel gaan lukken, naar wij dachten.