Eén van de activiteiten tijdens de pauzes op school was namelijk het gezamenlijk tafeltenni en. Men neme een grote tafel, een balletje (iedereen had braaf wat centjes ingezameld), vervolgens een paar batjes en de pret kon beginnen. Voor de minder profe ionele spelers onder ons was er ook altijd nog de schoolagenda, oftewel het geïmproviseerde batje. Ook ik moest het doen met zo’n afgeragde agenda, wat me nou niet bepaald goed af ging. Wat een ellende eigenlijk, die middelbare schoolperiode…Afijn, waar wil ik heen met dit verhaal? Eindelijk kan ik nu wraak nemen op hen die mij altijd versloegen tijdens die pauzes van vroeger! Want jongens jongens jongens, ze hebben het bij Rockstar weer geflikt, hun virtuele tafeltennis-game, met de niet zo’n verra ende naam Table Tennis, is werkelijkwaar een onvervalste topper geworden. Mijn eerste gedachte toen men de game aankondige was dat het, of een enorme killerhit, of een regelrechte flop zou gaan worden. Lang heb ik sceptisch tegen de game aangekeken, totdat ik het spelletje in kwestie op de deurmat ontving en alle vooroordelen van de hand deed. Geloof het of niet, een flop is deze game allesbehalve!
Maar waarom dan? Waarom is zo’n enorm simpel spelletje, wat we technisch gezien al 20 jaar lang kunnen spelen (ik bedoel: Pong anyone?), nou zo verdomde geniaal en geslaagd? Het antwoord mijn waarde lezers, is eigenlijk net zo simpel als het concept zelf: de presentatie van de gehele game is dermate gelikt geworden dat zelfs de grootste dwaas met twee linkerhanden de meest geweldige rally’s kan spelen en die tafeltennisbal zo knetterhard weg kan slaan dat de tegenstander geen schijn van kans krijgt! De gameplay van Table Tennis voelt heerlijk aan en is zeer gemakkelijk op te pikken, iets wat eigenlijk ook wel weer cruciaal is bij een sportspel. Of is het toch meer een partygame? Wie zal het zeggen.
Hoe dan ook, je gaat voor de Tournament-mode (de belangrijkste singleplayer-modus beschikbaar), kiest één van de in totaal elf verschillende spelers, elk met zijn eigen voor- en nadelen, kiest een arena uit en binnen een mum van tijd ben je aan het spelen. Het leuke er aan, is dat je ook daadwerkelijk de meeste mooie moves uit je mouw kunt schudden, zonder dat je ook maar één keer een oefense ie hebt gedaan of het bijgeleverde boekje erbij hebt gepakt. Het is dan ook een kwestie van tijd tot je de amateur-kla e hebt overwonnen en het échte spel van start kan gaan.
Want vergis je niet, de kunstmatige intelligentie van de tegenspelers zit erg goed in elkaar. Daar waar je in de amateur-league nog wel eens wat fouten kan permitteren door het tafeltennisballetje verkeerd weg te slaan, in de Rookie- en zeker in de latere moeilijkere leagues is elke move belangrijk en zul je minstens twee, maar liever meer stappen vooruit moeten denken, wil je ook maar in de buurt komen van een overwinning en daarmee die felbegeerde gouden plak.
Op het gebied van gameplay zit het dus wel snor met Rockstar’s tafeltenni pel, al moet ik er wel bij vermelden dat de ene tafeltenniser toch beter is dan de andere, iets wat de balancing enigszins verstoort. Je kunt nog zó goed spelen, als je Jesper tegen je krijgt, kun je maar beter alvast een betonnen muur bouwen. Hoe mooi en subtiel je die balletjes ook wegtikt, onze blonde Zweed ramt er vervolgens zo hard en lomp op los dat er vaak geen redden meer aan is. Zeker voor de beginnende Table Tennis-speler een mannetje die je stiekem wel kunt schieten. Oppa en voor de Jesper-spelers onder ons dus wanneer je jezelf begeeft op het Xbox Live-netwerk.
Hoewel de singleplayer meer dan genoeg plezier biedt en er genoeg te unlocken valt, kan het uiteindelijk toch gaan vervelen. Aangezien je niet een eigen carrière kunt starten als profe ioneel pingpongdude of –dudette, zit je altijd vast aan de elf spelers die men voor je heeft ontwikkeld. Een eigen personage creeëren is dus helaas niet aanwezig. Er zit daarom niets anders op dan de strijd om de tafeltennistafel door te zetten in de multiplayermodus, wat overigens allesbehalve een straf is. Met zijn tweeën achter een 360 is al gegarandeerd feest, de online-functies laten helemaal zien wat de kracht van Table Tennis nou werkelijk is. Of je nou een simpele match tegen vrienden speelt, je begeeft tu en alle ranked spelers, of meedoet met een heus tournament, spanning en hilariteit alom!
Ook audiovisueel mag de game er zeker weten zijn. Alles lijkt gewoon ‘af’ te zijn. De fenomenale bewegingen van de spelers, het geroezemoes van het publiek wat soms door het dolle gaat wanneer je een zenuwslopende rally speelt, het zweet wat haast van het scherm afspat, werkelijk waar een heerlijk belevenis voor het oor en het oog. En neem nou eens het virtuele geluid van het tafeltennisballetje wanneer er eens een lekkere mep tegen aan gegeven wordt, mooi hoor.
Ja, het moge duidelijk zijn dat ik zeer content ben met Rockstar’s dappere poging om het tafeltennisen naar de Xbox 360 te brengen. Het was op het eerste gezicht een erg vreemde keuze van deze ontwikkelaar, maar wat mij betreft mogen er vaker van zulke projecten gestart worden. Immers, wie had ooit gedacht dat één van de meest verguisde developers met een gelikt (en niet te vergeten: kindvriendelijk!) tafeltennis-spelletje op de proppen zou komen? Het was even twijfelen geblazen, maar ondanks de minpuntjes neig ik toch naar een negen. Bij deze dus. Kopen die hap, dat is wat ik je zeg!