Ontwikkelaar Harmonix heeft de afgelopen jaren behoorlijk wat muzikale zieltjes verblijd met titels als Amplitude, Frequency en Guitar Hero. Nadat de laatstgenoemde franchise overgenomen werd door Activision, vond het bedrijf de tijd rijp om een project van een totaal ander kaliber op te zetten. Het muziekgenre moest naar een nog hoger niveau getild worden. Deze ambitieuze plannen resulteerden uiteindelijk in Rock Band, een muziekspel dat naast bekende spelprincipes ook een aantal nieuwe elementen implementeert.
Harmonix houdt ervan originele attributen toe te voegen aan hun producten. Net als bij Guitar Hero kent Rock Band dan ook een heus instrumentenpakket. Rock Band beperkt zich echter niet tot de toevoeging van louter een plastieken gitaar. Het is ditmaal ook mogelijk een zangmicrofoon en een drumstel onder je hoede te nemen. Omdat de instrumenten gebaseerd zijn op de werkelijke variant, kent elk attribuut logischerwijs een totaal eigen spelwijze.
De (bas)gitaar vereist dat je de zogenoemde Strum Bar en de vijf fretvervangende knoppen bedient om respectievelijk de noten aan te slaan en de akkoorden te laten weerklinken. Ten opzichte van de gitaarstukken in Guitar Hero zijn er een aantal kleine aanpa ingen doorgevoerd. Zo kun je solo's uitvoeren op de knoppen aan het binnenste gedeelte van de gitaarhals en is het mogelijk geluidseffecten toe te voegen middels de effectenschakelaar..
Daarnaast is het spel in vergelijking met de zojuist genoemde concurrent een stuk minder vergevend. Niet langer wordt een te late inzet van een akkoord zomaar weggewuifd. Dit zal echter nauwelijks opvallen. De moeilijkheidsgraad van de gitaarstukken in Rock Band ligt namelijk relatief laag. Als je een beetje met de plastieken gitaar weet om te gaan, is het niet ondenkbaar dat je alle liedjes zonder enig probleem weet te volbrengen. Alhoewel het als een logische ontwikkeling gezien mag worden, het spel dient immers voor iedereen speelbaar te zijn, is het toch jammer dat blarende vingers door toedoen van ogenschijnlijk onmogelijke gitaarsolo's verleden tijd zijn.
Zangers zullen aan de slag moeten op een SingStar-achtige wijze. Het is natuurlijk de bedoeling dat je de tekst zo goed mogelijk door de microfoon blèrt, maar het draait vooral om het zingen van de liederen op de juiste toonhoogte. Omdat rocknummers bol staan van de non-vocale solos, is er daarnaast nog een leuke nevenhandeling toegevoegd. Tijdens deze solos dien je namelijk regelmatig je microfoon te gebruiken als tamboerijn door er zachtjes tegenaan te slaan.
Het is leuk en aardig dat je kunt zingen en gitaarspelen, maar het meeste vernieuwende spelelement zit 'm natuurlijk in de toevoeging van het drumstel. Heb je met de gitaar nog het idee een spel te spelen, het drumstel doet je vermoeden een heuse rockgod te zijn. Je drukt immers niet louter gekleurde toetsjes in, nee, je slaat met authentieke drumstokjes op een soort van elektronisch drumstel. De kans is dan ook aanzienlijk dat Rock Band je drumvaardigheden behoorlijk verbetert. Omgekeerd kunnen ervaren drummers vrijwel onmiddellijk op een hoog niveau aan de slag.
Bovendien kun je echt los gaan op de trommels. Het drumstel voelt namelijk erg solide aan, waardoor het zo goed als onnodig is om je druk te maken over een gebroken voetpedaal, in tegenstelling tot overzeese berichtgevingen. Wel maken de trommels nogal wat lawaai. Klagende buren en beschadigde trommelvliezen zijn dan ook nauwelijks te voorkomen. Deze fysieke ongemakken worden echter meer dan goedgemaakt door het drummen zelf. Drummen op rubberen vliezen is immers erg vermakelijk. Sterker nog, het drummen weet het gitaargedeelte op vrijwel alle gebieden te overtreffen. Niet alleen voelt het realistischer, ook is het uitdagender en biedt veel meer variatie. Dit laatste komt vooral doordat je dankzij de basdrum met meerdere zaken tegelijk rekening moet houden en je regelmatig stukjes drumsolo naar eigen wens mag invullen.
Net als de instrumenten weet ook de soundtrack te overtuigen. Met bandsals Metallica, Iron Maiden en The Police kon het eigenlijk ook nietmeer misgaan. In totaal bevat het spel een zeventigtal nummers, waarvanzeker de helft gecla ificeerd mag worden als echte rockkla iekers.Mocht je desondanks op de nummers zijn uitgekeken, dan kun je nogaltijd je slag slaan in de muziekwinkel van Rock Band. Hier kun jetegen betaling nieuwe muziek downloaden. Op dit moment zijn er in dewinkel, die wekelijks wordt aangevuld, al meer dan honderd nummersverkrijgbaar.
Rock Band komt ongetwijfeld het beste tot z'n recht met meerderepersonen. Vooral de zogenoemde Band Tour staat garant voor de nodigeuren speelplezier. In deze tournee richt je een rockband op en is hetje doel de wereld te imponeren met weluitgevoerde covers. Naarmate jevordert in deze tournee door succesvolle concerten te leveren, verkrijgje meer geld en fans. Ook speel je steeds meer steden vrij, waar jeweer nieuwe concerten kunt spelen. Het is leuk dat je bepaalde keuzeskunt maken. Zo is het mogelijk een financieel voorstel van je managerkeihard af te wijzen en bepaal je zelf in welke volgorde je deoptredens aflegt. Alhoewel het allemaal niet al te diepgaand is en hetnauwelijks van invloed is op het daadwerkelijke spelverloop, zorgt hettoch voor de nodige affiniteit met de vorderingen van je bandje.
Wel is het jammer dat de nummers grotendeels willekeurig gekozenworden. Hierdoor kan het voorkomen dat je plots een ontzettend lastignummer voorgeschoteld krijgt, terwijl je even daarvoor met twee vingersin je neus de hoogst mogelijke beoordeling in de wacht hebt weten teslepen. Daarnaast is het behoorlijk vervelend dat de leider van de bandde gehele carrièremodus per se dezelfde rol moet vertolken. Waaranderen wel nog tu entijds kunnen wi elen, zit de bandleider duscontinu vast aan één bepaald instrument. Ook is het onbegrijpelijk datde Band Tour niet online te spelen is. Je kunt weliswaar via hetnetwerk een bandje vormen, maar dan is het louter mogelijk eenlo taand liedje te spelen.
Alhoewel Rock Band vooral wordt gezien als eens spel voor meerderespelers, is er ook een modus voor één speler beschikbaar, de zogenoemdeSolo Tour. Deze modus lijkt verdacht veel op die van Guitar Hero. Ookhier krijg je steeds een vijftal nummers voor je kiezen die je dient tevoltooien om nieuwe nummers vrij te spelen. Ondanks dat het mogelijk isje zelfgecreëerde personage te voorzien van uiterlijke opsmukkers en denummers langzaamaan steeds pittiger worden, blijft het ergoppervlakkig. Het draait louter om het volbrengen van liederen. Nooitzul je het gevoel hebben vorderingen te maken met je bandje. Gelukkigzorgt de audiovisuele stijl er wel voor dat je de optredens zeersfeervol in beeld worden gebracht. Ook de dynamische camerastandpunten,vuurwerkshows en joelende fans dragen hier aan bij. Niettemin hadHarmonix veel meer met deze modus kunnen doen.
Om te genieten van de volledige speelervaring dien je logischerwijsenkele attributen in huis te halen. De game-industrie kennende zijn dekosten hiervan echter geen kattenpis. Rock Band is hier helaas geenuitzondering op. Voor de prijs van de speciale editie, die alleinstrumenten en het spel bevat, kun je al gauw meer dan tweehonderdeurokanjers in huis halen. Een behoorlijke investering dus, vooral alsje in je achterhoofd houdt dat de huidige wi elkoersen volledig wordengenegeerd en het tweede deel al over enkele maanden op de markt wordtgebracht.
Het is op dit moment nog onduidelijk of Rock Band ook een Nederlandse release krijgt. Wel zijn er inmiddels enkele gespecialiseerde gamewinkels die een geïmporteerde versie van het spel verkopen.