RoadKill speelt zich af in een postnucleaire wereld waar er van de sterke arm der wet geen spoor meer te bekennen is. En zonder wetten en regels doet iedereen maar waar hij zin in heeft en in de wereld van RoadKill heeft men niet bepaald zin in vredelievend naast elkaar leven. In de straten breekt namelijk een flinke oorlog uit waarbij verschillende gangs het tegen elkaar opnemen. Als wapens worden vooral met machinegeweren en landmijnen bewapende auto's ingezet. Let the hell break loose!
Zoals ik al zei lijkt RoadKill sterk op de Grand Theft Auto games, maar er is één significant verschil. In RoadKill is het namelijk niet mogelijk je auto te verlaten en te voet verder te gaan. Doordat je auto zelf tot de tanden bewapend is, aanvankelijk met machinegeweren maar later ook met raketwerpers, een snipergeweer en een EMP, is het ook niet echt meer nodig om te voet de strijd met anderen aan te binden. Nieuwe wapens voor je auto verkrijg je door onderdelen bij elkaar te zoeken welke door de maps verspreid liggen. Andere, secundaire wapens, tref je ook her en der aan en zijn meteen actief nadat je ze oppakt en zullen ook, na een bepaalde tijd, terug op die plaats spawnen.
Buiten het niet zelf kunnen lopen is de rest van RoadKill nagenoeg hetzelfde als in Grand Theft Auto. Saven doe je door je auto in een garage te parkeren, de beschikbare mi ies worden middels letters op het kaartje in de hoek aangegeven en aangekomen bij de locatie dien je in een grote, lichtgevende cirkel te parkeren. Hierna krijg je een filmpje te zien waarin je mi ie objective uit de doeken gedaan wordt. Vervolgens dien je een gekleurd puntje op je kaart op te zoeken alwaar tegenstanders of objecten je op staan te wachten. Tijdens het rijden kan je kiezen uit allerlei radiostations, elk met een eigen genre en een praatgrage DJ.
Hoewel RoadKill wel erg veel 'geleend' heeft van GTA en de makers daarnaast schaamteloos durven te beweren dat de ze het principe van de radiostations zelf bedacht hebben, blijft het best een leuk spel voor aardig wat uurtjes vertier. De mi ies zijn uitdagend en gevarieerd, de steden zijn, hoewel een stuk kleiner dan in GTA, aardig van omvang en bieden redelijk wat spannende plaatsen om te verkennen. Doordat het spel meer dan één stad bevat compenseert het meteen in de beperktere omvang van de steden. Toch heeft het singleplayergedeelte niet die verslaving die we in GTA zagen. De storyline is een stuk minder intere ant en vooral op het gebied van sfeer schiet het spel te kort.
Er is trouwens nog een onderdeel van RoadKill dat niet in GTA terug te vinden is, en dat is de multiplayer. Verwacht nu niet dat je met meerdere mensen door de drukbevolkte steden mag racen, want het multiplayergedeelte speelt zich af in kleine, afgesloten arena's bezaaid met wapens. Het weet zeker wat uurtjes plezier te bieden al is het design van sommige levels niet echt om over naar huis te schrijven.
Al met al is RoadKill een behoorlijke poging die echter niet boven de middenmoot uit kan stijgen. Hiermee heeft Midway dit jaar sowieso veel moeite, met eerder ook al titels als Freaky Flyers en Freestyle MetalX welke niet echt wisten te overtuigen. Voor het komende jaar hoopt men alvast beterschap en wat men in petto heeft lijkt alvast veelbelovend. Hopelijk is RoadKill dus het einde van een periode middelmatigheid. Dat houdt niet in dat RoadKill het niet waard is om even te huren, want je komt er een regenachtige zaterdag zeker mee door!
Gameplay: 7,0Graphics: 7,0Geluid: 8,0Algemeen: 7,2