De kwaliteit van Rift valt pas op wanneer je het spel speelt zoals het bedoeld is: rustig aan. Dat wil niet zeggen dat het spel traag is, maar we bedoelen hiermee dat Rift geen spel is waarin je zo snel mogelijk van level 1 naar level 50 moet racen. Wie dat doet, slaat feitelijk de game over en ontzegt zich een boel plezier. Het spel draait namelijk om het verkennen van de wereld en het ervaren van de dynamische elementen die daarin voorkomen.
Wereld
Telara is een wereld op de rand van de afgrond, waarin twee volken met elkaar in oorlog zijn. Ondertu en is er een machtige demon, Regulos, die de wereld wil vernietigen en gebruikmaakt van de verdeeldheid om zijn slag te slaan. Tegen deze achtergrond kom je het spel binnen. De eerste keuze die je maakt is welke kant je kiest: de Guardians of de Defiants. Deze keuze bepaalt vooral welke kant van het verhaal je ziet. De Guardians geloven dat technologie kwaadaardig is, en gebruiken magie om hun gelijk te halen. De Defiants vinden technologie belangrijker en vinden de Guardians maar een stel gekke fanatiekelingen. De partijen zijn geen van tweeën echt ‘slecht’ te noemen, maar hebben voldoende hekel aan elkaar om tot geweld over te gaan.
Bij het maken van je personage kies je gelijk of je bij de Defiants of de Guardians wilt horen. Vervolgens selecteer je een van de vier personage-types: de strijder, tovenaar, dief of genezer. Dit type bepaalt welke rol je ongeveer gaat vervullen. Het leuke van Rift is dat de manier waarop je die rol vervult geheel aan jou is. In tegenstelling tot de meeste MMO’s zijn er geen vaste ‘kla en’. In plaats daarvan verdien je in de loop van het spel diverse souls. Elke soul bevat vaardigheden die je met skillpoints kunt kopen, die je dan weer verdient door in level te stijgen. Je kunt drie souls tegelijk activeren, wat betekent dat je de vaardigheden van drie verschillende sets kunt combineren. Wij startten bijvoorbeeld met een Necromancer, die een skelet als hulpje oproept. Deze combineerden we met een Warlock, die door middel van vloeken de tegenstander ‘doodbloedt’. Als laatste voegden we daar de Dominator aan toe, zodat we vijanden tijdelijk in een eekhoorn konden veranderen.
Verademing
Het is niet zo dat je alle krachten van alle actieve souls kunt gebruiken. Daarvoor krijg je niet voldoende skillpoints. In de praktijk heb je meestal een ‘hoofd-soul’ en gebruik je de twee andere als aanvulling op die taak. Souls kun je overigens naar wens weer verwijderen en vervangen door een andere combinatie. Zo kun je bijvoorbeeld een set souls gebruiken voor player versus player en een andere voor het doorlopen van dungeons. Deze vrijheid in het samenstellen van je personage is een verademing en werkt geweldig.
Zoals we een paar alinea’s terug al schreven, draait Rift niet om het zo snel mogelijk behalen van het maximale level. De makers hebben een wereld gemaakt die het nu eens waard is om te verkennen. De meest voor de hand liggende reden daarvoor is het sluiten van rifts, scheuren in de werkelijkheid waardoor demonen de wereld binnenvallen. De rifts verschijnen op willekeurige plekken in het landschap. Het is aan de spelers om ze samen te sluiten. Iedereen die bijdraagt aan deze actie krijgt hiervoor beloningen, of je nu onderdeel bent van een groep of niet. Het gevolg is dat, bij het verschijnen van een rift, spelers uit de omgeving spontaan samenwerken. Dit doet denken aan de Public Quests in Warhammer Online, maar is vele malen beter uitgewerkt. Naast Rifts zijn er ook invasies, waarbij computergestuurde tegenstanders proberen om bepaalde controlepunten te veroveren. Voor zolang deze in handen zijn van de vijanden, kunnen spelers niet gebruik maken van diensten zoals quest-npc’s, genezers en winkels, tot zij de controlepunten heroveren. Wie ooit Tabula Rasa speelde herkent hierin het ‘base defence’-systeem.
Hoger op
Het systeem van rifts is niet zomaar op een standaard-MMO geplakt, maar vormt ook een belangrijk onderdeel van de ‘end-game’, wanneer spelers het maximale level van 50 bereiken. Naast traditionele raids voor tien en twintig man zijn er ook ‘rift raids’ die zich in het open veld afspelen. Een groep start deze, maar willekeurige voorbijgangers kunnen ook meedoen. De beste beloningen zijn wel gereserveerd voor zij die de rift raid startten, maar de voorbijgangers krijgen in ieder geval geld voor hun moeite. Rift raids hebben flink wat eindbazen en vertellen een verhaal. De makers beloven verder de regelmatige toevoeging van nieuwe raids (zowel van het rift-type als de ‘binnen-dungeons’), die na grote ‘world events’ open gaan.
OCD’ers opgepast
Het zijn niet alleen de rifts en invasies die je als speler de hele landkaart over sturen. Tot onze vreugde zijn er her en der ook ‘glowies’ te vinden. Wie ooit Everquest 2 speelde kent dit principe. Op onopvallende plekken in de wereld liggen glanzende dingetjes, die als je ze oppakt onderdelen blijken te zijn van verzamelingen: juwelen, boeken, gebruiksvoorwerpen, noem maar op. Het completeren van verzamelingen levert beloningen op, wat de perfecte motivatie vormt voor het uren ronddwalen door het landschap, om ‘nog even één glowie’ te vinden.
En dan zijn er nog de dungeons. De kerkers vertellen een verhaal met volledig ingesproken scènes. Het ontwerp van de omgeving, de strategie voor de baasmonsters en de meeslepende muziek en geluidseffecten zijn ook hier tot in de puntjes verzorgd. Rift toont in deze kerkers de toewijding van de makers om een mooi, voltooid product op de markt te zetten.
Hetzelfde geldt overigens voor de Warfronts. Dit zijn Rift’s versies van de Battlegrounds in World of Warcraft. Defiants en Guardians strijden hier tegen elkaar, bijvoorbeeld om een ‘relic’ te veroveren. Juist in deze PvP-gevechten blijkt hoe veelzijdig het soul-systeem is. Gevechten zijn nooit hetzelfde omdat je van tevoren niet weet welke vaardigheden de tegenstanders hebben. De strijd wordt hierdoor soms chaotisch maar altijd spannend.
Bla bla bla
Natuurlijk heeft Rift ook zijn mindere kanten. Zo zijn de standaardquests nogal ongeïnspireerd: dood tien monsters, verzamel vijf dingen, ga van A naar B... Het is niet erg spannend. Ook is de hele setting van het spel behoorlijk standaard. Op het moment dat het introfilmpje ons kennis liet maken met de über-demon Regulos konden wij een gaap niet onderdrukken. Bla bla bla…monster wil de wereld vernietigen…bla bla bla.
Originaliteit is echter van ondergeschikt belang in dit geval. Breek ons de bek niet open over wat bijvoorbeeld World of Warcraft en Lord of the Rings Online allemaal niet bij elkaar hebben gejat. Waar het uiteindelijk om gaat is of het spel zo goed is dat het 13 euro per maand waard is. In het geval van Rift kunnen wij daar volmondig ‘ja’ op zeggen.