Laten we eerlijk zijn: de meeste van de opvarenden zijn dood. Mi chien door een ongeluk, mi chien door een koelbloedige moord of iets geheel anders, maar dood zijn ze. Als een soort detective ga je te werk om uit te vogelen waar ze nou precies aan zijn overleden.
Recht door zee
Dat doe je met slechts twee voorwerpen tot je beschikking: een aantekeningenboekje en een magisch kompas, dat het laatste moment uit iemands leven laat zien. Overal op het schip liggen lichaamsresten, waarbij het kompas toont hoe diegene is overleden. Dit tafereel is vanuit een eerstepersoonsperspectief volledig te onderzoeken, zodat niet alleen de doodsoorzaak in beeld komt, maar bijvoorbeeld ook welke opvarenden er nog meer bij aanwezig waren. Ook wordt ongeveer twintig seconden aan audio afgespeeld, vlak voordat het noodlot toesloeg.
Bij elk lichaam moet je drie vragen beantwoorden: wie is het, waar is hij aan overleden, en wie is de schuldige? Vaak is de doodsoorzaak duidelijk, maar heb je geen idee welke personen je tegenover je ziet, en dat kost heel wat gepuzzel om uit te vogelen. De game is opgezet als een gigantisch logigram, zo’n puzzel waarbij je een paar kenmerken van mensen krijgt en moet uitzoeken welke beschrijving bij wie hoort.
Na Papers, Please is het ontwikkelaar Lucas Pope weer gelukt om een unieke game te maken
Water aan de lippen
Het aantekeningenboek geeft gelukkig een aantal aanknopingspunten waarmee je een goed begin kunt maken. E entieel is de lijst van opvarenden, waarin je alle namen ziet en hun functie op het schip. Als iemand roept naar de kapitein dat hij de deur open moet doet en je daarna een deur hoort openen, dan weet je vrijwel zeker dat die man in de deuropening de kapitein is. Of als iemand over zijn broer begint die ook op het schip zit, is het duidelijk dat hij een van de twee bemanningsleden met dezelfde achternaam is.
Een ander groot hulpstuk is een serie tekeningen, waarop elk bemanningslid staat afgebeeld. Hun naam staat er natuurlijk niet bij, maar er valt soms aardig wat af te leiden uit hoe ze zijn getekend en bij wie ze in de buurt staan. Ook is er een lijst met beschrijvingen voor elk beroep aan boord van het schip. Mi chien word je iets wijzer van wat voor soort gereedschap de overledene bij zich heeft, of op welk gedeelte van het schip hij zich bevindt.
Het begint allemaal redelijk simpel, maar Return of the Obra Dinn ontvouwt zich als een ontzettend complex en intrigerend web van personages. De eerste keer dat je iemand ziet heb je nog geen idee wie het is, maar naarmate je hem in meerdere scènes tegenkomt en meer over hem komt te weten, krijg je het gevoel dat je iemand ook echt leert kennen. Voor alle zestig bemanningsleden maak je een apart plekje aan in je hersenen, waarin je alles opslaat wat je over diegene leert.
Driemaal is scheepsrecht
De aanwijzingen waar je mee moet werken, worden namelijk steeds vager. Mi chien hoor je iemand in een bepaald accent praten, wat weer past bij de afkomst die op de bemanningslijst staat vermeld. Wie alle vermi ingen wil oplo en, moet op een gegeven moment in het diepe springen en grote, algemene aannames maken over mensen. Het is een ongelooflijke oefening in het vertrouwen op je eigen puzzelvermogen en mensenkennis.
Voor het grootste deel heb je namelijk geen idee of de antwoorden die je invult ook kloppen. Pas als je drie vermi ingen helemaal correct hebt ingevuld, worden ze als feit in je boekje afgedrukt. Het is natuurlijk ook een hint wanneer je zelf denkt dat je er weer drie goed hebt, maar je toch geen melding krijgt…
Het is een uniek spelopzet en een geweldige test voor je hersenen. De prachtige stijl van de game, die helemaal past bij de setting, draagt hier nog meer aan bij. De monochrome, pixelige omgevingen lijken precies alsof ze in een notitieboekje zijn geschetst, wat helemaal past bij de gameplay. Ook het verhaal wordt steeds intere anter, met spannende scènes die je plotseling meenemen naar impactvolle momenten op het schip. We willen het verhaal natuurlijk niet verklappen, maar niet alles op de Obra Dinn is wat het lijkt.
Het schip in
De puzzelmechanieken zijn uitmuntend, met een simpele opzet die iedereen begrijpt. Wel worden ze steeds moeilijker, totdat je je tanden hoort knarsen. De game is echter niet perfect: soms is het allemaal een stuk onoverzichtelijker dan nodig. Het spel is verdeeld in verschillende hoofdstukken, waarin telkens nieuwe lichamen verschijnen op het schip. Vaak krijg je echter totaal geen aanwijzing waar je heen moet, waardoor je soms doelloos ronddwaalt, op zoek naar de volgende puzzel.
Ook zou het handig zijn als je alle herinneringen die je hebt vrijgespeeld, direct weer kunt oproepen. Om iedereen te identificeren, zul je meerdere keren moeten terugkeren naar elke scène om uit te pluizen wie er nou eigenlijk allemaal te zien zijn. Nu moet je elke keer dat lichaam vinden op het schip om de bijbehorende sterfscène op te roepen. Met zoveel puzzels op een klein bootje, is het echter lastig te overzien wie nou ook alweer waar ligt, ook al staat het aangegeven op de kaart.
Verder is de doodsoorzaak soms moeilijk om exact te bepalen, omdat de lijst met mogelijke oplo ingen wat vaag is. Zelfs als je de oorzaak voor je ziet, is het een beetje gokken welk woord daar nou bij hoort. Wordt het slachtoffer ‘strangled’, ‘crushed’, of toch ‘torn apart’?
Zeeën van tijd
Laat die kleine ergerni en je er niet van weerhouden om deze game uit te proberen. Na Papers, Please is het ontwikkelaar Lucas Pope weer gelukt om een unieke game te maken. De logische sprongen die je hersenen moeten maken om alle mysteries op te lo en, zijn van een buitencategorie.
In een uurtje of drie heb je alle scenario’s gezien en kun je er eventueel voor kiezen om naar de aftiteling te gaan, maar dan blijf je met een zeer onverzadigd gevoel zitten. Hoe lang je bezig bent voor je alle verdwijningen hebt opgelost, hangt erg van je puzzelvermogen af, maar reken ergens tu en de 7 en de 20 uur. En schaam je vooral niet als je er ietsje langer over doet, want hoe langer deze game duurt, hoe beter.
Return of the Obra Dinn is nu verkrijgbaar op pc.
Meer reviews: