Resonance | Gamer.nl

Resonance | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

De magistrale laatste adem die het point-and-click adventuregenre slaakte, resoneert bijna veertien jaar later nog altijd in de krochten van uw Gamer.nl. De officiële laatste nagel op de doodskist sloeg in als een bom, met als gevolg een groot gat in ons collectieve wijs-klik-hart. Na het niet geheel geslaagde Gemini Rue, probeert onafhankelijke ontwikkelaar Wadjet Eye Games opnieuw de ontstane leegte te vullen.

Resonance, zo heet de potentiële remedie slash sci-fi tragedie. De game is groots van opzet en kostte welgeteld vijf jaar om te ontwikkelen, zo meldt Wadjet Eye trots in elk persbericht. Die vijf jaar zijn gaan zitten in een mogelijk meeslepend verhaal met verschillende eindes, voice acting voor alle personages (een slapende zwerver daargelaten), pixelige retrobeelden en een reeks inventieve intuïtieve puzzels die je bij tijd en wijle oplost met vier protagonisten tegelijk. Prima ingrediënten voor een flinke opdoffer voor het genre, niet?

 

Terug in de tijd

Het begin – of eigenlijk het einde – van Resonance is in ieder geval pa end. Op nieuwsbeelden zien we hoe de wereld wordt opgeschrikt door mysterieuze explosies. Het Witte Huis moet het ontgelden in wat een brute daad van terrorisme lijkt. Wanneer de stofwolken optrekken heerst er vooral verbazing: de explosie heeft een volmaakt rond gat achtergelaten in het onderkomen van de Amerikaanse president. Daar eindigt de intro, spoelt de game de tijd zestig uur terug en mag je erachter proberen te komen wat er precies voorgevallen is.

Dat doe je zoals gezegd met vier hoofdpersonages. Nerdy wetenschapper Ed, onderzoeksjournalist Ray, dokter Anna en rechercheur Bennet worden à la Heavy Rain samengebracht door het lot. Bewust of onbewust hebben zij ieder iets te maken met een eerdere explosie in het lab waar Ed werkt en al gauw raken alle vier verstrikt in een web van intriges, verraad en spionage. Dat web ontvouwt zich op kla ieke adventure-wijze: wijzen, klikken en herhalen. Wijzen, klikken en herhalen. Hoewel niet nieuw, levert het spelen met meerdere personages tegelijk een fri e twist op dat kla ieke recept. De momenten waarop je twee of meerdere personages moet laten samenwerken om obstakels te overwinnen, zijn de leukste in de game en leveren hoop op een verra ende kwaliteitsinjectie voor een in coma gewaand genre.

"Een kettingreactie van samenwerking
leidt tot het vinden van één e entieel element"

Bijvoorbeeld, zonder te veel over het verhaal weg te geven: op een bepaald moment is het de bedoeling een bouwtekening uit de kluis van een politiebureau te stelen. Bennet heeft uiteraard toegang tot het bureau, maar geen rechten om de kluis te openen. Hij ziet dat de kluis is gemaakt door een elders gevestigd beveiligingsbedrijf. De man die de kluis gemaakt heeft, wil de groep niet helpen, maar is door lotgenoot Ray op een of andere manier te overtuigen. Eenmaal terug in het politiebureau leidt Bennet zijn collega’s af, zodat Ray kan inbreken in het systeem. Een kettingreactie van samenwerking (veel uitgebreider dan hier beschreven) leidt tot het vinden van één e entieel element; een truc die Resonance vaker uithaalt. Soms dus met vier personages tegelijk.

Juist met vier personages zouden puzzels uit de hand kunnen lopen qua logica, maar dat doen ze niet. Vaak is de oplo ing een gevolg van logisch nadenken, zonder dat de game het je te makkelijk maakt. Resonance leunt echter niet per se op het concept van samenwerking. Afwi eling is er in de vorm van puzzels met een tijdslimiet, waarbij het (helaas iets te) vaak aankomt op grondige trial-and-error. Ook leunt de game niet altijd op genoemde logica. Af en toe is Resonance een kla iek geval van lukraak in de omgeving klikken omdat je blijkbaar één klein cruciaal voorwerp over het hoofd hebt gezien.

Verhaal en vegetatie

Jammer genoeg koppelt Resonance zijn soms inventieve puzzels niet aan een wervelend verhaal. Het fundament is er, maar blijkt te wankel om het narratief van begin tot eind te dragen. Op een gegeven moment ebt de spanning weg – de locatie waar het slotstuk zich afspeelt laat zich al op de helft van de game raden – , zijn sommige personages té karikaturaal voor de sombere sciencefiction die Resonance nastreeft, en leiden de matige prestaties van bepaalde stemacteurs wel erg af. Ed en Anna zijn notoire jankebalken, terwijl Ray klinkt alsof hij zijn teksten voorleest aan een stel doofstomme struisvogels. Personages met een kleinere rol brengen het er verra end beter vanaf, maar positieve uitschieter is vooral Bennet. Bastion-ster Logan Cunningham laat hem klinken als de gedesillusioneerde agent die hij moet voorstellen.

Andere obstakels voor een heldenstatus van Resonance liggen vooral in de afwerking. Net als Gemini Rue komt de wereld van Resonance simpelweg te grof in beeld, waardoor het op een gemiddelde hedendaagse monitor praktisch onmogelijk is om de game in full screen te spelen. En in een klein scherm moet de game inboeten aan sfeer. Daar komt bij dat de omgevingen te statisch zijn. Een aantal voorbijvliegende vogels daargelaten, mist Resonance de dynamiek van bijvoorbeeld een prachtjuweeltje als Machinarium.

 

 Ook in de categorie afwerking: continuïteitsproblemen.  Resonance heeft een verkapt hintsysteem, waarbij je teamgenoten te allen tijde kunt raadplegen voor een tip.Die tips kunnen nuttig zijn, maar soms krijg je een verhaal voorgeschoteld over een puzzel die je al eerder hebt opgelost. Of je vraagt Bennet op een bepaald moment naar een mysterieuze brief die uit zijn zak viel en krijgt hetzelfde antwoord als eerder in de game, terwijl die zaak al lang en breed besproken is. Het zijn oneffenheden die bijdragen aan het gevoel dat Resonance mi chien nóg wel een jaartje ontwikkeltijd had kunnen gebruiken.

Resonance is daarom hooguit een defibrillator die het adventurehart weer even doet kloppen van verwachting. Op zijn goede momenten is het een creatieve speling op het wijs-klik-herhaal-recept, maar die goede momenten zijn niet voldoende om de leegte te vullen. Gauw na de schok keert het genre daarom terug in de vegetatieve staat waarin het dit hele millennium al verkeert.

Resonance is op de site van Wadjet Eye Games te downloaden voor 10 dollar.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou