Gamer.nl geeft sinds kort ook halve cijfers. Resistance 3 krijgt een 8,5 van Gamer.nl. Mogelijk wordt dit cijfer niet goed weergegeven in de Gamer.nl iPhone-app. Als dat het geval is, kun je gratis en voor niets de nieuwe versie van de app downloaden in de App Store.
Samen rennen we door de kletterende regen heen. Onze ogen vertroebeld door het vele water, ontwaren we nog net de ruïnes van wat ooit een stad was om ons heen. Muren zijn verdwenen, haastig aan elkaar geknutselde houten planken en golfplaten vormen bruggetjes tu en de huizen waarin ooit gezinnen woonden. Maar dat was lang geleden. Nu is de mensheid gedecimeerd tot procentueel slechts een handjevol. Velen hebben het gevecht tegen de opper- en overmachtige Chimera zelfs al opgegeven. “Rennen! Rennen! Rennen!”, roept onze trouwe speelmaat over zijn headset. Dan worden we er weer aan herinnerd: wij horen zeker niet tot de mensen die het opgegeven hebben. Sterker nog, op dit moment jaagt een gigantische Widowmaker ons door de straten en huizen van deze stad. “Verdomme, waar ben je! Waar moet ik heen?!” “HIER! NAAR LINKS, DIE HOEK OM! DIE HOEK OM GAST!”
Hopeloos
Bij de launch van de Playstation 3 moest-ie dan toch echt af zijn: Resistance: Fall of Man. Ontwikkelaar Insomniac Games had plannen te over, in tegenstelling tot ervaring in het genre. In de eerste instantie zou Resistance een space opera worden, maar er was al een soortgelijk spelletje genaamd Halo. Slecht idee dus. En daarom werd er gekeken naar een alternatieve geschiedenis, vlak na een nooit gebeurde WO II. Belangrijk bleek de setting allerminst. Schaal en unieke wapens, daarmee zou hun game zich gaan onderscheiden. Wat uiteindelijk een aardig (nooit baanbrekend) product werd, zou jaren later opgevolgd worden door Resistance 2. En daar zagen we de ambities pas echt terugkomen. Vijanden die groter waren dan een klein land, een relatief lange singleplayermodus, zestig man online, op maat gemaakte coöperatieve content voor acht personen en een verhaal met een einde dat je in het onderste van je maag voelde. Kortom, de totale ervaring in één pakket dus. Resistance 3 moet dat zien te overtreffen.
Dat wil het doen door zich op drie fronten te focu en. De eerste daarvan is een betere emotionele connectie. Hoe groot de knoop in onze maag ook was op het einde van Resistance 2, toen hoofdpersoon Nathan Hale door z’n kop geschoten werd, we hebben er geen traan om gelaten. Dat moet nu anders. Er zijn momenten waarop Insomniac Games hierin slaagt en de sfeer is bij vlagen dan ook uitmuntend. Dit keer spelen we met de oneervol uit het leger ontslagen Capelli - tja, moet je Held Van De Mensheid Nathan Hale maar niet neerknallen - die zijn vrouw en kind achterlaat in een laatste poging de mens te redden. De kracht zit ‘m voornamelijk in de hopeloosheid die je tijdens je tocht, van het stadje Haven in oost-Amerika naar New York, tegenkomt. Wie de tv-serie Walking Dead volgt, kan zich er iets bij voorstellen. Overal puinhoop, nergens hoop. Een soms abrupte overgang ten spijt, werkt dat uitstekend, al vergeten we het grootste gedeelte van de tijd alle omstandigheden en draait het gewoon om knallen.
Schaal of kwaliteit?
Het tweede punt van aandacht is de schaal. Die was in het tweede deel al van grote kla e, dit keer moest het grootster. Maar grootster wordt het niet. Wel doorspekt met meer kwaliteit. Wat Resistance 3 heel goed doet, is dat het je achter elkaar in compleet andere situaties werpt, in verschillende omgevingen. De ene keer werkt dat goed, de andere keer werkt het briljant. In een overgenomen gevangenis die dienst doet als Resistance’s Thunderdome bijvoorbeeld, of in een brandende trein door een verbluffende omgeving racen terwijl een groep freaks in jeeps je achterna zitten. Geloof ons maar dat je dergelijke hoofdstukken niet snel vergeet. En zo zijn er meer.
Er zijn een paar dingen die Resistance 3 ervan weerhouden een consistent briljante game te zijn. De A.I. is niet opvallend sterk, grafisch schommelt het tu en oogverblindend mooi en gewoon goed en – het belangrijkste minpunt – het neerschieten van een vijand wordt door concurrenten beter gedaan. Best vreemd, aangezien de wapens met al hun unieke mogelijkheden schitteren als nooit tevoren en afzonderlijk up te graden zijn. De uitgebreide online mogelijkheden lopen trouwens tegen dezelfde problemen aan. Begrijp ons niet verkeerd, we hebben ons absoluut vermaakt en gaan dat de komende maanden zeker blijven doen. Dat laatste komt door de competitieve multiplayer, die boordevol inzetbare perks en intere ante killstreaks zit.
Qua modi zit het ook wel snor. Naast het gebruikelijke Capture the Flag en (Team) Deathmatch, is er bijvoorbeeld ook een hoop tactisch plezier te halen uit de modi Breach en Chain Reaction. In de eerstgenoemde neem je stapje bij beetje controlepunten over, tijdens Chain Reaction moet jouw team met een beperkt aantal levens drie nodes zien te vernietigen. Daar doet een cijfermatige stap terug (16 spelers in plaats van de 60 van het vorige deel) niets aan af. En dan is er nog (onze favoriet) de mogelijkheid om het verhaal offline of online met z’n tweeën te doorlopen. En je kunt in competitieve modi wapens apart upgraden, met punten nieuwe spullen kopen en zo uiteindelijk een compleet unieke kla e bouwen. In de praktijk werkt dat bijna net zo goed als op papier. Met dus als enige, terugkerende minpuntje dus een belangrijke: het neerschieten van een vijand voelt soms wat droog aan. Niet elke kogel lijkt te tellen en dat doet enigszins af aan de beleving.
En dat is drie…
Het derde punt hebben we niet voor niets voor het laatst bewaard. Dat is namelijk aandacht voor detail. En juist dat tilt Resistance 3 naar een uitzonderlijk niveau. Tijdens sommige momenten voelt deze game aan als een kwalitatieve evenknie van Uncharted 2. En dat zegt veel, zo niet alles. Dewereld wordt je opgedrongen en ondanks zijn hopeloosheid, blijf jij als een van de weinigen volhardend doorvechten. Zo is het met Resistance als serie uiteindelijk ook gelopen. Nee, het zal zich niet in de top van het verhalende first person-shooter-genre nestelen. Daarvoor zijn concurrenten als Half-Life 2 (wat er het dichtst bij in de buurt komt) simpelweg te goed en te foutloos voor. Maar zoiets vertel je niet tegen de gigantische Widowmaker die je op de hielen zit in een van de meest spectaculaire gamemomenten van het jaar. Dan ren je gewoon. Links de hoek om, als het even kan.