Resistance 2 | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Wat als aliens de wereld willen overnemen? Niet alleen in films, maar ook in games is een invasie van buitenaardse wezens een populaire setting. Mensen die worden meegenomen met ruimteschepen, steden die in een puinhoop veranderen en angstaanjagende wezens op de straat. Je moet er toch niet aan denken! Maar leuk voer voor games is het wel.

Resistance: Fall of Man kwam tijdens de lancering van de PlayStation 3 op de markt en had als verkoopvoordeel een overenthousiaste pers. Anderhalf jaar na dato kunnen we zonder de roze bril die zo gebruikelijk is bij lanceringen naar hetzelfde product kijken en met eerlijkheid zeggen dat het hier niet om een revolutionaire shooter gaat. Dankzij de originele setting, namelijk Engeland in de jaren vijftig in plaats van het veelgebruikte moderne Amerika, had de game echter wel een eigen gezicht. De gameplay was mi chien wat statisch en eentonig, het stak allemaal solide in elkaar en de wapens en het health-systeem waren originele toevoegingen. Een vervolg zal echter meer moeten bieden dat het origineel, want we zijn inmiddels meer gewend dankzij games als Gears of War 2.

Resistance 2 biedt dan ook meer, maar in de eerste instantie lijkt het er op dat ontwikkelaar Insomniac Games de franchise in de verkeerde richting stuurt. We volgen wederom soldaat Nathan Hale die de invasie van het buitenaardse ras de Chimera bevecht, maar de gevechten verplaatsen zich van het karakteristieke Engeland naar, jawel hoor, de Verenigde Staten. De Chimera zijn daar namelijk bezig met gigantische aanvallen op de mensheid. Zou de reis naar Amerika er voor zorgen dat Resistance 2 het unieke uiterlijk van Engeland niet meer weet te behouden?

Nog voordat je het derde hoofdstuk van de zeven hoofdstukken bereikt, komt echter het besef dat de game alles behalve standaardomgevingen heeft. Je zit dan wel voor de zoveelste keer in Amerika, de ontwikkelaar zorgt er voor dat de omgevingen veel gevarieerder zijn dan in het eerste deel. Natuurlijk heb je nog steeds recht-toe-recht-aan gangenstelsels die zo uit elke game met aliens zouden kunnen komen, maar vooral de open locaties in de game tonen verra ende achtergronden en vegetatie. Daarbij helpt het dat ook dit deel zich afspeelt in de jaren '50, dus een woonwijk en een stad hebben het uiterlijk van een woonwijk en een stad uit die tijd, in plaats van de hypermoderne omgevingen die we van veel andere alienshooters gewend zijn.

Grafisch gezien is Resistance 2 een tegenstrijdige ervaring. Je zult regelmatig lelijke textures of ontploffingen tegenkomen, maar de lichtbruine filter uit het eerste deel die op den duur erg eentonig werd is verdwenen. In combinatie met de variatie aan locaties is Resistance 2 nu een erg kleurrijk spel. De steden en bo en die je aandoet bruisen van de kleuren. Dat de game grafisch voorbijgestreefd is door diverse andere shooters die nu op de markt te verkrijgen zijn, is niet zo'n ramp: de focus ligt op een epische ervaring en die krijg je op verschillende momenten dan ook.

Resistance 2 is namelijk gevuld met epische momenten. Op een gegeven moment krijg je bijvoorbeeld te maken met een gigantisch monster in een grote stad die zo uit de film Cloverfield weggelopen lijkt. Ook maken de Chimera gebruik van grote voertuigen en schermvullende ruimteschepen. Daarnaast zijn er enkele verra ende tu enbazen, die het tempo van het spel wat opbreken. Zo zijn er robotachtige Goliaths in het begin van de game en loop je al snel tegen een gigantische buitenaardse vis aan. Hoewel de monsters vaak om dezelfde tactiek als de gewone vijanden vragen (schieten tot je kogels op zijn), laten ze je geloven in de spelwereld: je denkt echt dat je in een interactieve film bent beland. De lijkbleke Grims die in een tuttige woonwijk de gehele bevolking hebben geïnfecteerd, zijn daarbij de meest indrukwekkende vijand. Je kunt ze met hele bosjes neerschieten, maar juist de kwantiteit van deze griezel is werkelijk angstaanjagend. Ze blijven maar komen en het vergt stalen zenuwen om hier het hoofd constant koel te houden.

Een game speel je uiteindelijk voor de gameplay en ook op dat gebied is Resistance 2 superieur. Net zoals in het eerste deel voelt de besturing solide aan. Met L1 richt je, met R1 schiet je. De actieknoppen zijn voor onder andere herladen, springen en van wapen wi elen. L2 is rennen en R2 is de tweede functie van een wapen. Je beweegt snel genoeg en je kunt secuur richten op vijanden. Er valt echter wel het een en ander op te merken aan het gedrag van de vijanden die je onderweg tegenkomt. Hoewel het met de AI van de Chimera wel snor zit, is het opvallend dat ondanks het feit dat je vaak met meerdere soldaten rondloopt, ze altijd op jou schieten in plaats van de andere soldaten. Zelfs als je stil in een hoekje gaat staan en niet op de aliens schiet, kiezen ze nog bijna altijd jou uit als doelwit. Dit breekt de illusie van de virtuele wereld, wat voor een grotere afstand tu en speler en spel zorgt. Je wordt herinnerd aan het feit dat je een spel speelt.

Voorts zal je als speler af en toe dood gaan, zonder dat je daar zelf iets aan kunt doen. Eén specifiek soort Chimera lijkt kortsluiting te hebben en loopt, terwijl de stroomschokken van hem afkomen, recht op je af. Hij is ook nog eens onzichtbaar tot op het laatste moment en één aanraking is genoeg om het game over-scherm te zien. Checkpoints in de levels zitten dicht bij elkaar, dus af en toe moet je onthouden waar de vijanden opduiken en daar op anticiperen om verder te komen. Dit is natuurlijk wel een goedkope manier om de levensduur op te rekken. De diverse wapens maken dan weer veel goed. Er zijn onder andere wapens waarmee je door muren heen kunt schieten en wapens die cirkelzagen wegschieten en vervolgens rondom een vijand blijven ronddraaien. Het originele arsenaal wordt aangevuld met prima werkende lasergeweren en raketlanceerders. Je kunt het wel aan de ontwikkelaar van de Ratchet & Clank-reeks overlaten om originele wapens te verzinnen.

Een lichte tegenvaller is dat de game een aantal omgevingen heeft die alles behalve geïnspireerd overkomen. Het gaat hier om de overbekende gangenstelsels. Gelukkig duren deze secties niet al te lang en is de volgende epische setting nooit ver weg. Deze grootse omgevingen zijn vaak meer lineair dan ze ogen, maar doen de adrenaline wel stijgen. Ook zitten er een aantal spannende momenten in de game, bijvoorbeeld het gedeelte waar je alleen met een zaklamp door een met aliens gevuld huis rondloopt. De singleplayer campagne is dus een solide ervaring, maar de multiplayer-opties maken van Resistance 2 een topper.

De coöperatieve campagne is een heel andere game dan de singleplayer en kan door maar liefst acht mensen doorlopen worden. In plaats van in de huid van hoofdpersonage Nathan te kruipen, ben je onderdeel van een team dat zoekt naar technisch materiaal in het bezit van de Chimera. Hierbij bezoek je min of meer dezelfde locaties als in de singleplayer mode, maar merk je dat ook andere helden betrokken zijn in de oorlog tegen de aliens en dus niet alleen Nathan. De singleplayer wordt natuurlijk vanuit het oogpunt van hem verteld en via de coöperatieve campagne krijgt het verhaal van de game op een slimme manier een extra dimensie.

In de coöperatieve modus kan er tu en drie verschillende soorten soldaten gekozen worden. Je hebt de Medics (die mensen weer oplappen), Soldiers (de brute krachten die flink wat kogels kunnen inca eren) en Special Ops (soldaten met sluipschuttersgeweer die hun teamleden voorzien van munitie). Deze verdeling zorgt voor een goede balans en daarnaast wordt de game ook nog eens aangepast voor hoeveel mensen er meedoen aan de modus. De hoeveelheden en soorten vijanden zijn hier tevens afhankelijk van. Het is bewonderenswaardig dat Insomniac een soort van nieuwe game heeft gebouwd voor de coöperatieve campagne.

Net zo vermakelijk is de multiplayer zelf. Maar liefst zestig mensen kunnen aan een online wedstrijd meedoen. Dat klinkt mi chien als een bizar hoog aantal, maar de maps zijn groot genoeg en de deelnemers worden in groepen verdeeld die allemaal kleinere mi ies moeten behalen, zoals een specifieke locatie verdedigen of aanvallen, of een doelwit vernietigen. De maps en de mi ies zijn zo gemaakt dat de spelers elkaar midden op de maps ontmoeten, wat voor een dikke chaos zorgt. Je verliest je mi ies echter nooit uit het oog, omdat deze duidelijk worden aangegeven. Natuurlijk zijn er leaderboards en worden statistieken bijgehouden. Er zijn diverse modes, waaronder Team Deatchmatch en core control (oftewel Capture the Flag), maar alleen de skirmish mode geeft toegang aan zestig spelers. We kunnen ons niet voorstellen dat de online mode van Resistance de komende maanden geen ongekende populariteit zal kennen onder de PS3-eigenaren.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou