Resident Evil 4 voor de GameCube was een gigantisch succes. Het spel werd later nog overgezet naar de PlayStation 2 en PC, om een uiteindelijke versie op de Nintendo Wii te krijgen. Deze versie was voornamelijk hetzelfde, maar door de unieke besturing toch weer wat nieuws, en vooral ook een goede afwi eling voor al die vrolijkheid waar het merendeel van de Wii-games in ondergedompeld lijkt te zijn. Fans van de Resi-zombies kunnen nu hun hart weer ophalen met Resident Evil: Umbrella Chronicles.
Vergeet even de Europese setting van Resident Evil 4, en denk terug naar de avonturen van de eerdere Resident Evil-games. Terug naar een trein die ergens in een bos ligt en ontzettend veel slijmerige beestjes behuisd. Denk aan de Mansion, waar een dokter wel hele vreemde ideeën heeft over geneeskunde. Denk aan Nemesis, een vijand waar nog velen van zullen huiveren. Denk aan Rebecca Chambers, Billy Coen, Chris Redfield en Jill Valentine. En denk vooral terug aan ontzettend veel zombies, honden, spinnen, vleermuizen, kraaien, primaten en ander gespuis dat je het leven zuur maakt.
Ja, heb je het weer te pakken? Mooi! Elk van deze dingen komt namelijk terug in Resident Evil: Umbrella Chronicles voor de Nintendo Wii, een on-rail shooter die de geschiedenis van de Resident Evil-games samenvat in een actievol spektakel. On-rail betekent zoveel als dat je zelf niet je personage kunt besturen, maar dat je enkel hoeft te richten en te schieten. Daar is de Wii natuurlijk erg geschikt voor met de Wii-afstandsbediening en nu ook de Wii Zapper.
Umbrella Chorincles is dus een samenvatting van alle vorige Resident Evil-games, met uitzondering van Code Veronica en Resident Evil 4. En met een samenvatting bedoel ik ook echt samenvatting, want het is maar een korte bedoeling. In het geheel kun je heel wat uurtjes zoet zijn met het spel, maar als je kijkt wat er uit de Residen Evil-games is gehaald, zullen fans van de serie mi chien iets teleurgesteld zijn. Het is nu vooral een aaneenschakeling van eindbazen met daarvoor stukken waarbij er natuurlijk heel wat schietvoer afgeschoten moet worden. Met levels van zo'n tien minuten per stuk is het een heerlijk spel om zo nu en dan eens op te pakken.
Umbrella Chronicles moet je ook vooral niet lang achter elkaar spelen, want qua gameplay is er te weinig variatie om echt lang boeiend te blijven. Je krijgt wel nieuwe wapens en nieuwe vijanden voorgeschoteld, maar veel verder dan richten en schieten kom je niet. Dit neemt niet weg dat dit simpele gegeven ontzettend leuk is om te doen. En vooral het idee dat het hele spel met zijn tweeën te spelen is, blijkt ontzettend tof.
Het spel biedt een mooie samenvatting van de serie. Voor fans vooral veel herkenning, en voor de mensen die nog weinig van de serie weten een unieke kans om hun kennis op te vijzelen. Alle oude omgevingen van het spel zijn in een nieuwe engine gestopt en het ziet er grafisch allemaal heel aardig uit. Veel herkenbare plekken vol met breekbare objecten, waar mogelijk geheimen in verstopt zitten. Leuk detail is ook dat de typmachines, waarbij je in de oude games je spel savet, nog steeds aanwezig zijn zonder dat ze gebruikt worden.
Maar Umbrella Chronicles is nog meer dan een samenvatting, want via zijmi ies krijg je meer over het verhaal achter de schermen te weten, om uiteindelijk nog een hele nieuwe sectie gewijd te krijgen over de ondergang van Umbrella. Dit keer weer met Chris Redfield en Jill Valentine, die eens en voor altijd Umbrella met de grond gelijk willen maken. Een toffe toevoeging waarbij het vooral gaat om hordes aan vijanden en een gave eindbaas.