Resident Evil: Deadly Silence biedt zowel een directe conversie van Resident Evil voor de Playstation, als een speciale 'Rebirth'-mode die gebruik maakt van de unieke mogelijkheden van de Nintendo DS. Buiten enkele momenten waarop je je touchscreen of microfoon mag gebruiken, zijn beide spelmodes zo goed als gelijk aan elkaar en dus ook aan de Playstation versie. Heb je het origineel, of een van de remakes, al grijs gespeeld, dan staat je niet veel nieuws te wachten. Ook alle typerende minpunten van Resident Evil, zoals de houterige besturing, de beperkte inventaris en het sporadische opslaan van je game, zijn weer helemaal terug van weggeweest.
Natuurlijk zijn ook de sterke punten van Resident Evil van de partij. De afwi eling tu en actie en puzzels is nog steeds goed gebalanceerd. De puzzels zijn uitdagend, maar niet overdreven moeilijk, en zijn netjes in de spelwereld geïntegreerd. Je zult objecten moeten oppakken, verschuiven, gebruiken of met elkaar combineren om tot de juiste oplo ing te komen. De bloederige gevechten zijn eveneens nog steeds van de partij en het blijft een genot om een zombie te onthoofden met een flinke trap tegen zijn schedel..
Het tweede scherm wordt in Deadly Silence gebruikt om een map van de omgeving op weer te geven. Hierdoor behoud je goed overzicht van de spelwereld en weet je voordat je een deur binnen gaat, wat voor soort kamer je kunt verwachten. Je moet overigens wel eerst een map van de omgeving vinden in de spelwereld, anders zie je alleen de vertrekken die je reeds bezocht hebt. De achtergrond van de map verandert van kleur naarmate je gezondheid afneemt.
"That was close", gevolgd door het befaamde, "You were almost a Jill-Sandwich." Ieder z'n gevoel voor humor, zullen we maar zeggen.Bij de Rebirth-mode komen zoals gezegd ook enkele touchscreen-mogelijkheden om de hoek kijken. Soms zal het spel, wanneer je een kamer betreedt, overschakelen naar een eerste persoonsperspectief. Het is dan zaak om de zombies die op je af komen lopen neer te hakken door op het touchscreen te tikken. Je kunt ook uithalen met je mes door een streep over het touchscreen te trekken. Helaas is dit laatste lastig om goed uit te voeren, ook omdat een juiste timing een grote rol speelt. Er is maar een kort moment waarop je de tegenstanders met deze uithalen kunt raken. Deze touchscreen-optie is een aardige toevoeging, maar voegt niet veel toe aan het eigenlijke spel. Het is vooral nóg een extra manier om het onderspit te delven.Maar zoals gezegd zijn ook de minpunten nog steeds van de partij. Het grootste euvel is de besturing. Deze vergt, volgens de handleiding, ‘enige gewenning’, maar eigenlijk is het gewoon compleet rampzalig. Je bestuurt je personage met het D-Pad, waarbij je jezelf met links en rechts om je as draait, om vervolgens naar voren of naar achteren te lopen. Het manoeuvreren om objecten is hierdoor een heel gepiel, zeker wanneer de camera tu entijds nog even van richting veranderd.
Wanneer het ook nog eens zaak is snel te reageren, bijvoorbeeld wanneer er een hongerige snuiter voor je neus staat, begint de besturing echt irritant te worden. Om te schieten dien je eerst met de trigger je wapen te trekken, waarna je vervolgens met de A-knop een kogel af kunt vuren. Het mes trek je overigens met de andere trigger. Wanneer je je wapen getrokken hebt, kun je echter niet meer lopen maar sta je machteloos stil op één plek. Je kunt je wapen wel in een andere richting of omhoog en omlaag mikken, maar dit gaat allemaal vrij grof zodat het zeker op een klein schermpje lastig is om te zien of je je tegenstanders zult raken of niet. Tel daarbij dat de kogels in Resident Evil: Deadly Silence behoorlijk schaars zijn, en je houdt meer frustratie dan schietplezier over.
De frustratie neemt verder toe met het omslachtige savesysteem. Je kunt alleen saven bij de typmachines die in het huis staan opgesteld en je hebt ook nog eens een inktlint nodig om te kunnen saven. Save je te vaak, dan kan het zijn dat je zonder lint zit en door moet spelen todat je er weer eentje vindt. Ten tijde van de eerste Playstation kon dit nog wel, maar vooral op een handheld is het toch wel prettig als je wat vaker je spel kunt bewaren omdat je meestal geen uren achtereen zult gaan spelen.
Visueel houdt Deadly Silence aardig stand, zeker naar de maatstaven van de DS. Net als de Playstation-versie maakt het spel gebruik van voorgerenderde achtergronden waar 3D personages en objecten bovenop geplakt zijn. De animaties van de personages zijn wel wat houterig en op donkere locaties worden de graphics wat korrelig en onduidelijk.
De first-person touch-screen stukje uit het spel.Het geluid van Deadly Silence is in orde. Vooral de aanzwengelende muziek weet toch nog enige spanning terug te brengen die door de handheld-conversie verloren is gegaan. De dialogen zijn eveneens onveranderd, maar de cheesyheid is door een veranderde tijdsgeest met een factor tien toegenomen. Het is zo slecht dat het weer grappig wordt, maar om dat in een horrrogame nu als een pluspunt te beschouwen?
Resident Evil: Deadly Silence is een beetje een overbodige game geworden. Fans van het originele Resident Evil zullen, buiten het feit dat je het nu echt óveral kunt spelen, weinig meerwaarde vinden in de game. Mensen die Resident Evil nog niet kennen, zullen de minpunten die een tien jaar oude game met zich mee brengt minder snel vergeven. Vooral de slechte besturing en de lage handheldgeschiktheid zorgen ervoor Resident Evil: Deadly Silence maar een kleine groep mensen zal weten te bekoren.