“Zie je mij? Alsjeblieft, Je moet me helpen.” De wanhopige Hope wendt zich via haar telefoon direct tot jou, alsof je een live Skype-gesprek met haar hebt. Hope zit gevangen in een inrichting van een totalitair regime voor het lezen van het werk van de schijnbaar vermoorde di ident Zager. De machthebbers dreigen haar identiteit af te pakken en willen haar ‘heropvoeden’, Hope wil dat vanzelfsprekend niet. Zonder moeite hack je via je iPad of iPhone het beveiliging ysteem van de inrichting. Wat je ziet is wat de beveiligingscamera’s je laten zien. Je interface, de OMNI-modus, verandert je tablet of smartphone in futuristische stealth-technologie. Onder telefonische begeleiding van de afvallige bewaker Cooper begin je met je reddingsoperatie.
Jij bent Big Brother
Het is niet duidelijk wie jij bent en wat je motieven zijn, maar de vierde wand wordt hier bewust doorbroken om jou als speler het spel in te trekken. Je bestuurt Hope niet zozeer: je geeft haar aanwijzingen over waar ze het beste naar toe kan sluipen of wanneer ze zichzelf moet verdedigen. Jij bestuurt vooral de alom aanwezige camera’s, die je voor de verandering dus eens niet hoeft te mijden. Je opent deuren, leest geheime e-mails, luistert gesprekken af en verzamelt informatie over het regime en de machthebbers. Ook moet je zo nu en dan kla ieke puzzels oplo en om toegang te krijgen tot nieuwe ruimtes. Door deze originele opzet blijf je intensief betrokken bij het verhaal zonder dat je een rol van een vooropgezet personage speelt. En terwijl jij steeds meer te weten komt over Hope, de macht trijd die woedt in de inrichting en over het regime van de République, komt Hope dichterbij haar vrijheid.
Het hacken is simpel en het touchscreen leent zich er perfect voor, vaak lijkt de game-interface zelfs op die van de iPhone of iPad zelf . Je hoeft slechts te klikken op de deur die je open wil maken of op het object dat je beter wilt bekijken. Door op de omgeving te klikken, geef je Hope instructies, zodat ze zich bijvoorbeeld verstopt achter een plantenbak. Ze werkt niet altijd even goed mee, maar is gelukkig redelijk slim. Als er een bewaker aankomt, zal ze zelf net even om het hoekje kruipen, zodat hij haar niet ziet. Lastig is dat Hope niet altijd meteen handelt naar jouw aanwijzingen en soms domweg niet doorheeft hoe ze door een deur moet lopen. Dan klaagt ze dat de deur niet open gaat of vraagt ze of jij hem van het slot kunt halen, terwijl het schuifdeuren zijn waar ze gewoon even voor moet gaan staan.
Sluipen kost tijd en geduld
Frustrerender is het zogeheten ‘backtracking’. Als je terug wilt naar plekken waar je al bent geweest, is dit een tijdrovend, maar weinig spannend karwei. Het bereik van de OMNI-interface is namelijk beperkt tot de omgeving van Hope. Ben je bezig met een beveiligingscamera in een ruimte te ver van haar vandaan, dan wordt het beeld zwart en kun je niet meer verder. Dit is logisch met het oog op de progre ie van het spel: je wilt niet al aan het einde zijn, terwijl Hope nog in een totaal andere vleugel van het gebouw rondhangt. Maar dit werkt andersom ook. Daardoor moet je als je echt terug wilt, Hope weer de hele route laten sluipen.
Nu zal zeker niet iedereen zich daaraan storen, maar het is vervelend voor gamers die graag alle achtergrondinformatie en al het bonusmateriaal verzamelen. Die zijn vaak pas te verkrijgen nadat je bepaalde updates voor de OMNI-interface hebt gekocht. Die koop je bij een ‘databroker’ met geld dat je krijgt in ruil voor verzamelde informatie. Heb je een update, zoals de optie om e-mails te hacken, dan kun je dus terug voor alle e-mails die je eerder niet kon openen. Het verzamelen van alle achtergrondinformatie geeft absoluut een meerwaarde aan het begrip van de personages en het plot, maar daar is dus wel wat toewijding voor nodig. Je moet goed kiezen aan welke updates je het geld besteedt, want het is nog best ingewikkeld om alle informatie te ontsluiten en een deel van de info raakt voorgoed kwijt als je bepaalde gebieden verlaat.
Ode aan gamers en games
De lanterfanterende bewakers zijn overigens niet bijster intelligent. Ze lopen vaste routes en zijn redelijk makkelijk te beduvelen. Ook als Hope ze tijdelijk uitschakelt met pepperspray of een taser – de enige vorm van geweld in de game, redelijk bijzonder voor het stealth-genre – en ze dus weten dat ze vrij is, zullen ze haar nooit achtervolgen tot in een nieuwe ruimte. Wordt Hope toch gepakt, dan wordt ze enkel in een cel gezet en moet je haar weer bevrijden. Hoewel dat alsnog een flinke straf kan zijn als de cel ver lvan je doel ligt, hoef je dus niet bang te zijn voor gruwelijke martelpraktijken tot de dood. Falen kan frustrerend zijn, maar heeft geen grote gevolgen. Republique is niet heel moeilijk, maar is erg toegankelijk en redelijk gemakkelijk uit te spelen.
Leuk is dat de bewakers vernoemd en gevormd zijn naar de Kickstarter-backers die de ontwikkelaars hebben gesteund. En ze dragen bijna allemaal bonusmateriaal dat Hope van ze kan stelen. Denk aan cartridges met indiegames, zoals Vlambeers Ridiculous Fishing, inclusief knop naar de App Store waar je de game kunt kopen. Cooper mijmert bij elke vondst over zijn goede herinneringen aan het desbetreffende spelletje; een ode van de ontwikkelaars voor de games waar zij zelf van houden. Ook liggen er audiobestanden verstopt van Zager en kun je verboden literaire werken verzamelen: van Lady Chatterly’s Lover tot, een duidelijke inspiratiebron, George Orwells 1984. Sowieso zit de game boordevol, soms humoristische verwijzingen naar popcultuur.
Uit liefde gemaakt
Op grafisch gebied laat Republique weinig te wensen over. De kwaliteit van de graphics, waaronder de gezichtsanimaties, is uitstekend en de vormgeving is een stuk rijker dan je mi chien aanvankelijk zou denken. Waar het spel begint in een kil, grijs gedeelte van de inrichting met een symboliek herkenbaar uit andere scifi-werken, kom je ook in luxueuze gebieden met dikke tapijten, grote planten en kla ieke kunst. Ook het acteerwerk is goed, met Jennifer Hale (Ma Effect) als Mireille, Hopes mysterieuze toezichthouder in de inrichting, en David Hayter (Solid Snake!) als Zager.
Deze eerste episode is na enkele uren al wel uitgespeeld en heeft uiteraard een einde dat om een vervolg schreeuwt. Daarmee is de potentie van het intrigerende verhaal nog lang niet benut, maar die potentie is er zonder meer. Ontwikkelaar Camouflaj, opgericht door Metal Gear Solid-producer Ryan Payton, toont hier veel liefde voor het stealth-genre, maar ook voor games in het algemeen. Dit in combinatie met de verfri ende gameplay maakt van Republique een spel waar je ondanks enkele ergerni en om gaat geven.
Republique is getest op een iPad 4.