De inwoners van het dictatoriale Metamorphosis zijn met uitzondering van enkele hoge piefen slechts nummers zonder waarde. In deze derde episode van Republique, een stealth-game van de makers van Metal Gear Solid, krijgt een aantal van die nummers een gezicht. Terwijl op de achtergrond de plannen van de mysterieuze en vermoedelijk snode leider van de inrichting zich ontvouwen, zijn het vooral die bijpersonages die de aandacht trekken.
De prijs van vrijheid
Zo krijgt Hope, de heldin die met jouw hulp probeert te ontsnappen aan Metamorphosis, bijval uit onverwachte hoek. Doel is om Prizrak, de bewakers van de staat, in diskrediet te brengen door via het cameranetwerk in te breken in hun oorspronkelijke thuis en daar belastend materiaal te verzamelen. Door die verzamelde informatie volledig uit context te publiceren via de digitale krant The Morning Bell, zullen de Prizrak worden opgepakt en afgevoerd en komt Hope een stap dichter bij haar vrijheid.
Maar dit kost Hope wel een deel van haar onschuld. Dat wordt vooral aan het einde van de episode pijnlijk duidelijk. De speler die een beetje heeft opgelet, ziet de bui al hangen. Nou haalt dat de verra ing een beetje weg, maar als Hope zich vervolgens weer rechtstreeks aan jou richt, komt dat extra hard binnen. Jij bent de Big Brother die door het hacken van alle bewakingscamera's en andere technologieën Hope koste wat kost naar buiten leidt. Meestal ben je als speler anoniem of kruip je in de huid van het hoofdpersonage; hier spreekt die hoofdpersoon de speler direct aan.
De vuile was buitenhangen
De opbouw van deze episode, de persoonlijke, emotionelere verhalen en de sluimerende plot daarachter, zijn absoluut de sterkere kanten van deze episode. En de belangrijkste reden om door te spelen, want verder biedt dit deel weinig nieuws ten opzichte van episode 1 en 2. Het buiten hangen van de vuile was van de Prizrak is dit keer echt de enige puzzel die je op moet lo en en vereist bovendien nauwelijks denkwerk. Verder bestaat ook deze derde epsiode weer vooral uit de stealth-gameplay van vorige episodes, waarbij je Hope door gangen langs bewakers loodst.
Dat is wederom heel makkelijk. Veel bewakers zijn weer zo uitgerust dat je ze niet kunt taseren of pepperspray in hun ogen kan spuiten (Hope is geen moordenaar). Een nieuwe mijn met slaapgas biedt dan uitkomst. Maar wij hebben geen enkele keer van die hulpmiddelen gebruik hoeven maken. Een beetje handig om bureaus, muren en plantenbakken sluipen is voldoende om ongezien overal snel doorheen te navigeren. Met pech gooit een bewaker een granaat met slaapgas naar Hope waardoor ze meteen is uitgeschakeld, maar dit is zeldzaam.
Grijs staal
Tijdens ons speelse ie is Hope twee keer gesnapt omdat ze overmoedig ging rennen; ze werd in de dichtstbijzijnde cel gestopt en kon meteen weer vrolijk verder. Het maakt niet uit hoe grillig de route van de patrouillerende bewaker is, hij merkt Hope meestal toch niet op. Nu heeft Hope wat meer ervaring en reageert ze beter op situaties. Daarnaast lijken de levels minder complex dan in vorige delen. Maar daarom had de AI van de Prizrak ook wel wat beter gemogen. Let wel: wij speelden de 'moeilijkere' versie. Wie de veilige verhaalmodus speelt, hoeft vanzelfsprekend sowieso amper zijn best te doen.
Het is fijn dat het eindeloze backtracking – een hinderlijk onderdeel van de eerste twee episodes – nu is opgelost, maar helaas gaat dit ten koste van de uitdaging. Daar komt nog een ander manco bij. Het ontwerp en interieur van Metamorphosis was in de tweede aflevering rijk en luxueus met dikke tapijten, ornamenten en aanzienlijk meer kleur. Dit deel keert terug naar de steriele vormgeving van het eerste deel waarin alles uit grijs staal lijkt te bestaan. Bovendien wordt de layout van ruimtes wel eens hergebruikt, vooral die van de mysterieuze Terminus, een soort gigantisch computer netwerk.
Geen straf
Tot slot houdt het gebrek aan uitdaging een ander bestaand minpunt in stand. Waar de consequenties van verhaalkeuzes, die in feite voor jou en Hope gemaakt worden, heel treffend zijn, heeft wat je dóet nog steeds geen enkele consequentie. De tocht van Hope is volstrekt lineair – je kunt er bijvoorbeeld niet voor kiezen de Prizrak niet te beschuldigen – en er kan haar werkelijk niets overkomen. Zoals gezegd wordt Hope als ze wordt gepakt in een cel gestopt. Daar zijn er zo veel van dat ze nooit lang hoeft te lopen om weer haar oude route terug te vinden.
Het enige echte gevolg is dat ze haar spullen kwijtraakt. Maar hoewel het jammer is dat ze opnieuw het bonusmateriaal moet stelen, zoals de inmiddels bekende gamecartridges die verwijzen naar andere bestaande iPad-games, mag ze plotgerelateerde objecten, zoals een illegale keycard, kennelijk gewoon houden van de Prizrak. Dit doet gevoelsmatig ook het verhaal tekort. Als Hope geen enkel gevaar loopt, waar red je haar dan van? En als ze al gevaar loopt, is dat zo'n vaststaand onderdeel van het plot dat jij haar op dat moment toch niet kunt helpen.
Is deze derde episode dan een teleurstelling? Nee. Mensen die de eerste twee delen ook hebben gespeeld, worden nu beloond met een intrigerender, emotioneler verhaal dat intere ante vragen oproept. Ook over het perspectief van de speler zelf. En dat verhaal was al een belangrijke reden om door te spelen in Republique. Dat de gameplay niet vernieuwend is, is op zich begrijpelijk aangezien het niet om een andere game, maar om een episodische voortzetting in een reeks gaat. Wel zijn er absoluut veel punten voor verbetering. Een nieuwe speler zal niet snel worden overtuigd door deze derde aflevering.
Republique: episode 3 is nu beschikbaar voor iPhone, iPad en iPod Touch. De game is voor 1,79 euro te koop via iTunes.