In een bepaald aspect is Guerrilla echt uniek. Veel games hebben spelers al laten proeven van het genot van spelomgevingen slopen (denk bijvoorbeeld aan Black en de vorige Red Faction-games), maar Guerrilla is de game waarin echt alles kapot kan. Behalve dan de rotsige achtergrond van de locatie waar Guerrilla zich afspeelt, Mars.

Op Mars is de mensheid namelijk een kolonie gestart. Helaas heeft de Earth Defence Force (EDF), de groepering die de meegereisde mensen in eerste instantie veiligheid bood, een ietwat dictatoriale positie ingenomen. De macht is hen naar het hoofd gestegen en natuurlijk ontstaat er als gevolg een groep rebellen die daar tegenin gaat. Als speler kom je op de planeet aan om eerlijk je boterham te verdienen in de mijnen. Wanneer je er vervolgens achterkomt dat je broer ook een rebel is, reageer je in eerste instantie geshockeerd en wil je er niets mee te maken hebben. Tot broerlief voor je ogen neergeschoten wordt door de EDF. Tijd voor wraak!

Vernietiging als speerpunt

Er is al veel gezegd over de Geo-Mod 2.0-engine die het toelaat elk gebouw in de game in een hoopje puin te veranderen. Zonder pardon kun je elk gebouw, ook als zich daarbinnen belangrijke personages of mi ies bevinden, met de vloer gelijk maken. De totale vernietiging is overduidelijk het speerpunt van Guerrilla en is op zichzelf reden genoeg om de game van het begin tot het einde te spelen.

De vernietiging is niet alleen mooi om te zien, maar het biedt ook meer vrijheid. Stel dat je een voorwerpen uit een vijandige basis moet stelen. Je kunt er voor kiezen geniepig langs de muren te sluipen en het gebouw binnen te dringen, hopend dat je niet ontdekt wordt. Je kunt er ook voor kiezen om iedereen die je ziet neer te schieten. De vernietigbare muren vormen een prima plek om achter te schuilen. Schiet een gat in de muur zodat je vanaf daar je tegenstander kunt raken. Maar het kan nog minder subtiel. Pak een groot voertuig en rijd als een gek de basis binnen, dwars door de muur het gebouw in. Zorg dat je het object te pakken krijgt en scheur er weer vandoor. Doordat alles kapot kan heb je opeens ontzettend veel vrijheid om je eigen speelstijl te bepalen.

Primitieve hamer

De wapens die je hiervoor tot je beschikking hebt, vormen de helft van de lol. Mijnen die hele muren eruit knallen, de Nano Rifle die hele stukken metaal in het niets laat verdwijnen, diverse andere geweren en vooral: je trouwe hamer. Dit primitieve wapen blijkt nog het leukste middel om de fundering van een gebouw er onderuit te slaan. Al snel zul je merken dat het plezier dat het vernietigen met zich mee brengt, een kinderlijk instinct oproept dat je aanmoedigt te experimenteren. De verschillende wapens veranderen namelijk ook de manier waarop je speelt. Met een raketwerper of mijnen hecht je weinig waarde aan subtiliteit en heb je zo een paar dozijn soldaten achter je aan zitten, maar met een hamer kun je een gebouw vaak voor een groot gedeelte slopen voordat je ontdekt wordt.

De structuur van de game is wat minder opmerkelijk. Je hebt, een beetje zoals in Saint's Row (ook van ontwikkelaar Volition) een groot gebied tot je beschikking waarin je diverse mi ies kunt aannemen. Deze mi ies kun je echter alleen uitvoeren als je voldoende kleinere opdrachten uitvoert. Deze kleinere opdrachten houden bijvoorbeeld in dat je een gebouw van de Earth Defence Force vernietigt of dat je een aantal gegijzelde mensen redt. De macht van de EDF wordt steeds kleiner en steeds meer burgers sluiten zich bij je aan. Om de zoveel hoofdmi ies komt een nieuw gebied beschikbaar waar je nog meer mi ies kunt spelen. Herhaal, herhaal, herhaal.

Zielloos

Naast deze vrij simpele structuur heeft de game een groter probleem. Red Faction: Guerrilla voelt bij vlagen namelijk zielloos. Het is moeilijk de vinger op de zere plek te leggen, maar het moet een combinatie zijn van het niet bijster intrigerende verhaal en de vaak eentonige omgevingen. Alle gebouwen lijken als metalen tenten op grote zandvlakten en gebergten geplaatst. Dan kun je de spelwereld wel opsplitsen in diverse sectoren en er per gebied een andere kleurfilter overheen gooien, de wereld blijft vaak wat kaal en eentonig. Dit minpunt is wel te verklaren: het vergt enorm veel rekenkracht om alles in de wereld vernietigbaar te maken. Toch zorgt het er wel voor dat je minder betrokken wordt bij de spelwereld. Je leeft nauwelijks mee met de onderdrukte samenleving. Ook grafisch zijn wat conce ies gedaan. De explosies en stofwolken die opwaaien bij een instortend gebouw zijn weliswaar prachtig, er is er ook veel pop-up merkbaar en af toe wat slowdown wanneer er veel op het scherm gebeurt.

De variatie in de mi ies zelf maakt veel goed. Het ene moment knal je met een auto een heel windmolenpark aan gort, het andere moment loop je in een gigantische mechanische robot rond waarmee je complete gebouwen kunt vernietigen. Hoewel bijna elke mi ie wel inhoudt dat je flink wat schade aan je omgeving aanbrengt, zorgen de diverse middelen die tot je beschikking staan om die destructie aan te richten ervoor dat het spel fris blijft.

Lol met Wrecking Crew

Ook de online multiplayer zorgt voor vele uren vermaak. De diverse modi kennen verschillende doelstellingen, zoals het vernietigen van gebouwen, het uitmoorden van tegenstanders of het veroveren van een vlag in een ouderwets potje Capture the Flag. De game biedt genoeg opties om je eigen favoriete multiplayerpotje te starten met wapens en regels naar keuze. Daarbij kun je je eigen personage tot in het kleinste detail vormgeven. Ook in de multiplayer zorgt de totale vernietiging ervoor dat de ervaring boven het gemiddelde uitstijgt. De lol kan niet op wanneer je, in plaats van je tegenstander gewoonweg neerknalt, de brug onder zijn voeten laat instorten. Je bereikt hetzelfde, maar je omgeving gebruiken om het je tegenstanders moeilijker te maken is natuurlijk veel leuker en creatiever.

Daarnaast heeft Volition nog de Wrecking Crew-modus toegevoegd. Deze modus is strikt offline en laat jou en je vrienden om de beurt een paar minuten ongegeneerd schade aanbrengen in een kleine omgeving. Daarbij kun je kiezen tu en verschillende omgevingen, wapens en een aantal backpacks. Deze backpacks zitten ook in de online multiplayer en geven je bepaalde speciale krachten. Zo kun je met de jetpack een korte tijd in de lucht zweven en met weer een andere backpack aardbevingen veroorzaken. De Wrecking Crew-modus is perfect voor een uurtje lachen op de bank wanneer er vrienden over de vloer zijn. Te veel games lijken dergelijke situaties te vergeten en richten zich alleen op een online modus. Volition heeft er goed aan gedaan hier voor de verandering eens wel aan te denken.

Wanneer je uiteindelijk na een aantal tientallen uren het einde van de game hebt bereikt, zul je niet het gevoel hebben de meest revolutionaire game ooit gespeeld te hebben. En toch blijft daar de dwang om de game weer op te starten en nog meer kapot te maken. De game is grafisch niet al te bijzonder en het verhaal houdt je niet aan de buis gekluisterd, toch blijft Red Faction: Guerrilla leuk om te spelen. Het draait mi chien om één speerpunt, maar die houdt de game fier overeind.