Rage 2 gaat soms net niet ver genoeg

Rage 2 is een verhalende game, en dat verhaal is beter dan in de eerste Rage, waarvan het einde mij acht jaar later nog steeds bijstaat als een van de slechtste slotstukken ooit. Tijdens de missies in Rage 2 ontmoet je oude bekenden, debutanten en heel veel mutanten. Het wordt steeds duidelijker wat je moet doen om Project Dagger in werking te zetten, en terwijl je het plot ontrafelt kom je op verfrissende plekken binnen de spelwereld. Wat dat betreft zijn de missies de moeite van het spelen waard.

Dat je ze aanvankelijk het beste kunt uitstellen komt omdat Rage 2 veel, véél leuker wordt na het invullen van het upgradesysteem. Na - pak ‘m beet – anderhalf uurtje spelen ontgrendel je door het doen van missies de shotgun. Daarna kun je de missies het beste even laten voor wat ze zijn. Probeer vooral de in de spelwereld verspreide Arcs te bezoeken, want zo speel je nieuwe geweren en krachten vrij, Door Bandit Camps en andere activiteiten vergaar je vervolgens punten om geweren, voertuigen of krachten te upgraden.

Supersoldaat

Ik kan me heel goed voorstellen dat ‘verricht eerst wat openwereldwerk’ niet is wat je wilt horen. Toch heiligt het doel de middelen. De kracht van Rage 2 schuilt in het schieten, het rennen, de mobiliteit en de spelsnelheid. Al die factoren komen véél beter uit de verf als je personage over meer upgrades beschikt. Steeds denk je: wanneer kan ik nou écht losgaan? Dat moment breekt eigenlijk pas aan na ongeveer vijf uur spelen (lees: een paar uur aan bezoeken van Arcs en verzamelen van upgrades).

Op het vlak van actie is er genoeg te prijzen. De volledig geüpgradede shotgun is bijvoorbeeld een van de hoogtepunten in de game. Met alternative fire vuur je een langeafstands-slug af waardoor vijanden meters naar achteren vliegen. Zo kun je tegenstanders bijvoorbeeld tegen muren of van afgronden schieten. Ik ben evenzeer fan geworden van het pistool waarmee je vijanden tagt om ze daarna met een Thanos-waardige knip van je vingers in brand te zetten.

Enkele unieke mogelijkheden van je cybernetische pak zijn bovendien bevredigend aan elkaar te rijgen. De game laat je vrij een eigen speelstijl te ontwikkelen. Mijn favoriet: ik lanceer mijzelf omhoog door op mijn zwaartekrachtgranaat te gaan staan, blijf enkele seconden in de lucht hangen door in te zoomen met mijn geweer en eindig mijn vlucht met een kundig beheersbare groundpound op een groepje vijanden. Die speelse opzet is vermakelijk. Bovendien: als je genoeg vijanden omlegt ontgrendel je Overdrive, waarmee je geweren nog sterker worden en je bovendien een beetje leven tankt met iedere kill.

Leegte

De game is niet zuinig met dergelijke mogelijkheden, maar ook weer niet zo over-the-top als ik graag had gezien. In mijn optiek was de actie vrijer geweest als de cooldowns van sommige skills net iets korter waren. Daar staat wel tegenover dat je goed merkt dat je steeds sterker begint te worden naarmate de upgrades vorderen. Je rent steeds sneller, vliegt steeds hoger en knalt steeds harder. Rage 2 moet het vooral van dat upgradesysteem hebben. Dus nogmaals: steek tijd in jezelf beter maken en ga daarna de missies doen. Het maakt ze tig keer leuker.

In de open spelwereld is veel te doen - racen, waves aan vijanden verslaan, triviale car combat, pakketjes verzamelen. Helaas verschilt de gietvorm van Rage 2 niet of nauwelijks met die van middelmatige concurrenten in het openwereldgenre. Rage 2 zit vol met welbekende kampjes, random events en te verzamelen kistjes. Als je één Bandit Camp hebt veroverd, heb je ze in principe allemaal gezien. In dat opzicht hoef je echt geen verrassingen te verwachten. Je weet na een paar uur spelen grotendeels wat je van de spelwereld kunt verwachten.

Af en toe slaat er een meteoriet in, kom je een konvooi tegen of merk je bijvoorbeeld een van de verstopte vendors op, maar zeker als je die leer te negeren zijn er heel veel dode spelmomenten. Dat je naar enkele steden kunt fast-travellen scheelt enigszins, maar de open wereld blijft gekenmerkt door desolate stukjes reizen, waarbij je simpelweg de pijl op de weg naar je marker volgt. Dat breekt met name met de rest van de game omdat de actie an sich een soms onnavolgbare geweldsorgie is. Het is moeilijk gerief halen uit een rustig stukje rijden als je net een complete bandietenvesting hebt uitgeroeid.

Wel is het prettig voor de afwisseling dat je over enorm veel voertuigen beschikt. Zeker wanneer je het helikoptertje vrijspeelt wordt het zoeken naar bijvoorbeeld Arcs een veel minder tijdrovende klus. Het rijden in de wagens werkt daarnaast naar behoren en is in mijn optiek niet zo slecht als sommige previews onlangs impliceerden. Het is zelfs heel tof om de boost te combineren met de handrem en je auto door een bocht te jagen. Wel voelen de auto’s soms onverklaarbaar gewichtig, maar kunnen ze ook als rc-wagentjes door de lucht vliegen nadat je tegen een klein rotsblok aanrijdt.

Opzet

Ik hink heel erg op twee gedachten bij Rage 2. De game is technisch niet feilloos. Soms kijken personages je niet aan wanneer ze tegen je praten, er valt af en toe audio weg (met name dialoog) en het is twee keer gebeurd dat een vijand zich verschool achter een onzichtbare muur, waardoor ik een Bandit Camp niet kon klaren. Daarmee heb ik al mijn technische ergernissen opgenoemd, dus dat valt voor een openwereldgame wel mee.

Ook wil ik nogmaals benadrukken dat ik zéér gecharmeerd ben van de actie. Rage 2 is een fantastisch schietend schietspel dat zijn eigen minpunten dankzij een heel vermakelijk upgradesysteem geslaagd maskeert. Dat je je speelstijl kunt afstemmen op de vaardigheden, upgrades en wapens die je tof of handig vindt, tilt een heleboel standaard openwereldactiviteiten naar een hoger niveau. De vele neontinten in de spelwereld zijn bovendien een geslaagde toevoeging aan het kleurenpalet, zeker omdat de game zich afspeelt in een post-apocalyptische woestijn.

Maar het voelt óók alsof Rage 2 zichzelf onbewust in de weg zit. Het rijden is niet altijd leuk, dus had ik graag de mogelijkheid vrijgespeeld het te minimaliseren, bijvoorbeeld door naar meer plekken te kunnen fast-travellen. Ook is het ergerlijk dat je nieuwe wagens alleen permanent kunt ontgrendelen door met ze terug te rijden naar een van de steden. Pas daarna kunnen ze spawnen. En hoewel het upgraden in het begin heel snel gaat, loop je op een gegeven moment tegen een muur aan. Al die typische gameregeltjes zijn logisch. Het is wat het spel een spel maakt en het rekt de speelduur aanzienlijk. Het is alleen de vraag of het spelplezier daar evenzeer bij baat.

In Rage 2 voel je je af en toe een supersoldaat, maar ‘af en toe’ is net niet vaak genoeg. Soms voelen cooldowns net iets te streng, zoals bij de snelheidsboost Rush, of is het resultaat van je upgrades gewoon te bescheiden, zoals bij de helemaal niet zo heel erg hoge double jump. De marketing van deze game suggereert dat je kunt doen en laten wat je wilt, maar dat valt wel mee. Dat gezegd hebbende: wat je wel kunt doen ontaardt in fantastische confrontaties. Rage 2 slaagt er nu al bijna twintig uur in mij op die manier spelende te houden. Maar er had meer ingezeten. Dat wringt.

Rage 2 ligt vanaf vandaag in de winkels voor pc, Xbox One en PlayStation 4. Wij speelden de game op een pc en kregen niet gelijk de beschikking over een consoleversie. Over de consoleversies is nogal wat te doen, dus ons advies is jezelf tijdig in die versies te verdiepen. Mogelijk behandelen wij die versie later, mocht dat nodig zijn.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Conclusie

7

Goed

Conclusie

Rage 2 speelt zich af binnen een vormvaste en standaard open wereld, waarin de game het vooral moet hebben van zijn upgradesysteem, formidabele schietactie en vermakelijke extra vaardigheden. Vaak waan je je een supersoldaat, maar uiteindelijk is de actie niet zo exorbitant als ik hoopte.

Plus- minpunten

Wapens

vaardigheden

genoeg te doen

Standaard open wereld

niet zo over-the-top als gehoopt

komt laat op gang