Een komeetinslag heeft van de aarde een ellendige planeet gemaakt, maar die hele gebeurtenis is jou ontgaan. Jij wordt honderd jaar na de catastrofe wakker in je Arc, een ondergrondse schuilplaats. Details over je verleden en persoonlijkheid zijn in nevelen gehuld, en dus slijt je de dagen met het uitvoeren van klusjes om jezelf staande te houden, in een voor jou vreemde wereld. Gaandeweg leer je over de Authority, een militaire eenheid die sinds de meteorietinslag op aarde met de scepter zwaait. Erg aardig gaan de bepantserde ambtenaren niet met hun inwoners om. En daar kan jij natuurlijk niet mee leven.

Rage maakt gebruik van de nieuwe id Tech 5-engine. Dat valt gelijk op wanneer je diens vergezichten voor het eerst aanschouwt. Alle objecten, huizen en landschappen zijn scherp, kleurrijk en vol sfeer. Maar niet alleen statische objecten stelen de show. De mutanten die op je afrazen gaan, eenmaal door hun hoofd geschoten, op een geloofwaardige en steeds verschillende manier naar de grond. Schiet je ze tijdens een sprong uit de lucht, dan vallen ze met een vaart neer en schuift hun levenloze lichaam je nog een stukje voorbij. De indrukwekkende techniek tilt Rage naar een niveau dat we op de console eigenlijk enkel bij Killzone 3 en Crysis 2 hebben gezien.

Superieur

We hadden natuurlijk niet anders verwacht van id Software, maar de schietactie in Rage is superieur aan ieder ander element van het spel. Dat komt met name door het uitgebreide offensieve arsenaal. Ieder wapen heeft zijn eigen feel. De shotgun kent een heerlijke feedback en de wingsticks, boemerangs met scherpe randjes, laten je vijanden op verfijnde wijze van hun hoofd ontdoen. Daarnaast kun je middels engineering, waarmee je voorwerpen combineert tot handige items, ook bewapende, mechanische spinnen ontwikkelen. Door de verschillende toffe ammunitiesoorten kun je bovendien ieder wapen anders hanteren. Het experimenteren met wapens en ammunitie is werkelijk een genot.

Zo kun je voor de shotgun elektrocuterende EMP-ammunitie kopen en is de kruisboog uit te breiden met een pijltje waardoor je de psyche van vijanden betreedt. Dat kopen van ammo is in Rage absoluut noodzakelijk, want vergevend is de titel allerminst. Dat komt mede door de indrukwekkende kunstmatige intelligentie. Vijanden zoeken cover, springen op objecten om zich te verplaatsen en trekken zich terug wanneer ze zich in het nauw gedreven voelen. Ieder vuurgevecht in Rage is werkelijk een gevecht, waardoor de kern van de game, de actie, staat als een huis.

Het is aan jou om te zorgen dat je altijd goed voorbereid op pad gaat, want als je zonder kogels vertrekt, zal Rage je niet op die fout wijzen. Je komt er dan halverwege de mi ie achter dat je opnieuw kunt beginnen. Hoewel het een gevalletje ‘eigen schuld, dikke bult’ is, maakt dit het doodgaan in Rage niet minder irritant. Een gedegen auto-save-systeem ontbreekt, waardoor je zonder handmatig op te slaan, regelmatig een stuk over zult moeten doen. Dat heeft tot gevolg dat je na iedere verslagen vijand de game op wilt slaan. Dat haalt je uit de flow van het spel.

Open wereld

Rage kent sowieso aanvankelijk een nogal rare opbouw, zowel tijdens mi ies als daarbuiten. Het spel laat je eerst een beetje wennen aan de besturing en de mi iestructuur aan de hand van eentonige en nietszeggende ‘schiet-alles-wat-je-tegenkomt-dood’-mi ies. Pas nadat je enkele mensen hebt ontmoet en wat ‘jobs’ (quests) hebt afgewerkt, gaat de wereld van Rage werkelijk open. Met name de ontdekking van Wellspring, een van de twee steden in de game, gaat gepaard met veel intere ante mogelijkheden. Zo kun je in het stadje meedoen aan verscheidene racetypes, waaronder time trial- of versus-races. De modi zijn enerverend en pa en door de arcade-achtige feel prima bij de rest van Rage. Bovendien kun je in Wellspring voor het eerst je voertuig vormgeven en het wapenarsenaal van je duinbuggy uitbreiden.

Veelal hebben mensen nog wel een klusje voor je, wat leuke zijmi ies tot gevolg heeft. Ook de hoofdmi ies worden steeds beter als je eenmaal Wellspring hebt ontdekt. Zo neem je het op een gegeven moment op tegen een reusachtige mutant en doe je mee aan Mutant Bash TV, een televisieshow waarin je in verscheidene speltypes mutanten een kopje kleiner maakt. Dergelijke momenten breken met wat je doorgaans in het spel doet. Rage maakt dan een overdonderende indruk, doordat de mi iestructuur als de actie worden samengesmolten tot een verfijnd geheel. Ze creëren naast gewenste afwi eling echter ook de illusie dat je in Rage nog een hoop te wachten staat. Maar zoals wel vaker met illusies prik je daar snel doorheen.

Illusie

De ‘illusie’ houdt zo’n negen á tien uur stand, tot je de game hebt voltooid. Je hebt je dan kostelijk vermaakt. Maar heb je echt afwi elende dingen gedaan? Ben je verrast door unieke invalshoeken of impactvolle momenten? Nee, zeker gedurende het laatste uur baan je je een weg door één van de saaiste mi ies die de game rijk is. Meerdere mi ies bestaan uit hordes vijanden die op je afstormen, maar de afsluiter spant wat dat betreft de kroon. Het middelste segment van de game impliceert met zijn afwijkende mi ies dat je nog veel geweldigs te wachten staat. Helaas laat Rage vera ingen achterwege. De enerverende eindbaasgevechten, nieuwe gebieden en unieke mi ies; Rage is afgelopen voordat je überhaupt doorhebt dat dergelijke momenten niet meer op je pad zullen komen.

Het spel moet het dus vooral hebben van de gevechten tegen ‘normale’ vijanden, wat gezien het uitgebreide wapenarsenaal en de sublieme actie geen groot minpunt is. Het is enkel jammer dat de game zichzelf niet weet te overtreffen tijdens latere mi ies. Maar ook verhalend laat Rage tijdens de tweede helft van de game kansen liggen. Het spel biedt weinig duiding in de hoofdmi ies. Daardoor heb je constant het gevoel dat het echte verhaal zich nog zal ontvouwen. Als opeens de aftiteling over je scherm rolt, besef je je dat je daarvoor tot Rage 2 zult moeten wachten.

Wel zijn er nog aparte coöperatieve mi ies die verwijzen naar personages of gebeurteni en uit de singleplayer, maar verder een compleet lo taande ervaring bieden. Zo maak je kennis met de anonieme helden van Wellspring en herspeel je de allereerste pilot van Mutant Bash TV. Opmerkelijk is wel dat Rage spelers van de multiplayer niet in een traditionele deathmatch situeert. Zij kunnen het enkel tegen elkaar opnemen in races, die in de singleplayer overigens vrij vermakelijk zijn. Toch blijft het ontbreken van competitieve modi een aparte keuze, zeker gezien het portfolio van id Software, dat titels kent als Quake.

Plezier

Schieten, racen, rondkijken: in Rage doe je het vanwege de geweldige actie en mooie plaatjes met plezier. We hebben enkel het idee dat er potentie in Rage schuilgaat die niet geheel benut wordt. Dat bewijzen de momenten waarop Rage wel verrast, zoals het al eerder genoemde eindbaasgevecht of de mi ie waarin je deelneemt aan een spelshow. Gelukkig kun je altijd nog zelf afwi eling introduceren door zijmi ies te doen en races te voltooien. Tel daarbij op dat het spel in zijn kern een geweldige shooter is met afdoende actie en een divers wapenarsenaal, en Rage lijkt het vertrekpunt van een enerverende schietreeks.

Gamer.nl testte Rage op de Xbox 360.