Lang, lang geleden werd ons kikkerlandje overspoeld door overmoedige ridders, prachtige jonkvrouwen en geniepige struikrovers. Er gaan zelfs verhalen te ronde dat draken, heksen en andere duivelse wezens gesignaleerd zijn ten tijde van de ridders van de ronde tafel. Ondanks dat wij ze ondertu en beschouwen als uit de hand gelopen hersenspinsels, gebruikt menig creatieveling de vele sagen en heldendaden nog steeds als voedingsbron voor welverkopende zaken. Vreemd is het dan ook niet dat je in groot aantal videospellen, waaronder Puzzle Quest: Challenge of the Warlords, in de huid kruipt van een heroïsche krijger.

Puzzle Quest: Challenge of the Warlords lijkt op het eerste gezicht verdacht veel op een rasechte RPG. Wanneer je aan de verhaalmodus begint, dien je een personage te creëren en de gewenste kla e te kiezen, elk met z'n eigen voor- en nadelen. Hierna vindt een dialoog plaats tu en jou en een van de omwonende gezaghebbers. Hij legt je uit dat duivelse krachten een groot gevaar vormen voor de mythische wereld van Etheria en dat jij de aangewezen persoon bent om het kwaad te verdrijven. Echter, aangezien je nog zeer jong en onervaren bent en al de grootste moeite hebt met het aantrekken van je lederen sandalen moet je nog het nodige leren. Vandaar dat deze heerser je direct op een paar eenvoudige mi ies stuurt om bekend te raken met de fijne kneepjes van dit heldhaftige vak. Vol goede moed stippel je de route uit op de prachtig vormgegeven landkaart, stapt op je paard en trekt naar de plek van je eerste opdracht, je zwaard in je handen geklemd hebbende.

Echter, ondanks dat het bovengenoemde zwaard geheel in de context lijkt te pa en, maak je in Puzzle Quest géén gebruik van dit soort wapentuig. De gevechten verschillen namelijk drastisch van het eerdergenoemde RPG-genre. Je gaat de strijd met je tegenstander ditmaal aan door tegen ze te puzzelen. Dit gedeelte is het beste te vergelijken met een uitgebreide versie van het immens populaire Bejeweled. Ook nu dien je minstens drie dezelfde stenen op een rij te krijgen door twee aan elkaar grenzende stenen te verwi elen. Elke opdruk van een steen kent een eigen functie. Zo zorgen geldstukken logischerwijs voor het verkrijgen van een leuk extra zakcentje en vullen combinatie's van gekleurde opdrukken de verscheidene magiebalken. Wanneer je genoeg van deze magische punten verzameld hebt, kun je spreuken uitvoeren. Hiermee kun je de tegenstander klieren en uit z'n spelritme halen, bijvoorbeeld door deze tijdelijk te verlammen of enkele geldstukken van hem te stelen. Maar hoewel dit zeer leuk en aardig is, ligt je eerste prioriteit bij het afmaken van je opponent. Dit doe je door doodskoppen, die de levensmeter doen afnemen, met elkaar te verbinden, of door bepaalde spreuken uit te spreken die de tegenstander schade toebrengen. Deze verscheidenheid aan mogelijke speelwijzen en de constante dreiging van de van spreuken zorgen ervoor dat strategisch te werk gaan vereist is.

Met de ervaringspunten die je door het behalen van overwinningen verkrijgt, wordt je zelfgecreëerde personage steeds sterker. Gezien het spelconcept is het vrij verra end dat je zelf kunt kiezen welke vaardigheden op te krikken. Zo is het mogelijk de nadruk te leggen op het vergroten van je levensmeter, maar kan er ook gekozen worden voor het verbeteren van de moraal. Dit zorgt ervoor dat het spel een stuk diepgaander is dan menig ander puzzelspel maar door het simpele concept toch het authentieke, verslavende gevoel behoudt van de kla iekers uit het genre. 

Naarmate het spel vordert krijgt je personage ook steeds meer macht in de wereld van Etheria. Dit heeft tot gevolg dat het mogelijk is omringende steden en gebieden te veroveren. Wanneer je een grondgebied bij je rijk gevoegd hebt, kun je dit bebouwen met onder andere kastelen en boerderijen. De bewoners van deze gebieden dienen eens in de zoveel maanden een bepaalde som aan belasting te betalen. En aangezien jij de gezaghebber bent van de betreffende gebieden, in je dit bedrag, wat weer te spenderen valt aan nieuwe spreuken en een krachtigere uitrusting.

Alhoewel Puzzle Quest een zeer degelijke en verslavende gameplay kent, is het technische gedeelte van het spel vrij matig uitgewerkt. Het is overduidelijk dat de Playstation Portable-versie vrijwel één op één overgezet is, wat voor de nodige negatieve consequenties gezorgd heeft. Het ziet er namelijk behoorlijk mat en ongedetailleerd uit, en bevat daarnaast behoorlijk wat technische foutjes. Ook de implementatie van de bewegingsgevoelige besturing is slechts ten dele geslaagd. Want alhoewel het in principe een stuk sneller en handiger werkt, lijkt de game op de een of andere manier niet al te best te zijn afgesteld. Soms worden namelijk niet-gewenste stenen geselecteerd, met alle gevolgen van dien. Dit is slechts een kwestie van slordigheid van de ontwikkelaars, maar is desondanks zeer vervelend voor de speler. Deze technische mankementjes zijn daarnaast een zeer vreemde zaak. De Xbox 360-versie, die als Arcade-game uitgebracht is, ziet er bijvoorbeeld wel zeer degelijk uit, kent een prima besturing en is daarnaast zo'n vijfentwintig euro goedkoper.

Naast de uitgebreide singleplayermodus, die zo'n honderd vijftig pittige mi ie's telt, is het ook mogelijk het spel met z'n tweeën te spelen. Dit is mi chien nog wel leuker dan spelen tegen de computer, vooral wanneer je opponent van ongeveer de gelijke sterkte is. Je kunt hem bijvoorbeeld proberen te misleiden door opvallende zetten te doen, iets wat tegen de computer nauwelijks mogelijk is. Een nadeel is echter dat er alleen gespeeld kan worden met opgeslagen personages. Hierdoor is de kans zeer groot dat het krachtverschil van de karakters te groot zal zijn om een gelijkopgaande strijd te voeren. Wat daarnaast ook als een gemis aanvoelt, is het ontbreken van een online-functie. Ongeacht het excuus van ontwikkelaar en uitgever is dit gebrek gewoon belachelijk te noemen, vooral als je beseft dat het in vrijwel alle andere versies wél mogelijk is om online te puzzelen.