Het speelveld van Polarium bestaat uit zwarte en witte blokken. Het is de bedoeling om het hele speelveld om te zetten in horizontale rijen van één kleur. Dit doe je door er een sliert doorheen te trekken. Alle hokjes die onder deze sliert zitten, zullen in de andere kleur veranderen. Buiten het speelveld bevinden zich enkele neutrale hokjes die niet in een bepaalde kleur hoeven te zijn. Deze kun je tactisch gebruiken om bijvoorbeeld van de ene kant van het speelveld naar de andere te komen, zonder de tu enliggende hokjes van kleur te veranderen.
Het spel bevat 365 voorbedachte puzzels die variëren van bijzonder simpel tot echte hersenkrakers. Het getal 365 is niet zomaar gekozen, want dat is precies het aantal dagen in het jaar. Het is dan ook eigenlijk de bedoeling om op elke dag één puzzeltje te maken, bijvoorbeeld voor het slapen gaan. Niet dat iemand het zal doen, maar het geeft het spel wel een theoretische levensduur van een jaar. Elke puzzel heeft trouwens ook een perfecte oplo ing met een zo kort mogelijke sliert. Helaas kun je nergens zien hoe kort deze sliert moet zijn.
Speciaal voor de GBA-versie zijn er enkele nieuwe blokken aan de Polarium-spelformule toegevoegd. Zo zijn er nu ook neutrale blokken midden in het speelveld te vinden. Deze zullen automatisch in de juiste kleur veranderen om zo horizontale rijen te vormen en kunnen op dezelfde manier gebruikt worden, als de neutrale blokken buiten het speelveld. Ook zijn er schakelblokken, die als eerste zullen verdwijnen waarna de rest van het speelveld omlaag komt vallen en rijen zal vormen. Je moet hierbij goed opletten welk blokje in welke rij komt te liggen, om de juiste kleur te bepalen.
Naast de 365 puzzels heeft Polarium ook nog een ‘Time Attack’-mode. Deze is aanzienlijk anders dan de alternatieve spelmode op de Nintendo DS. Op de GBA dien je namelijk zo snel mogelijk tien of vijf puzzels tot een goed einde te brengen. Houd je een foute rij over, dan krijg je daarvoor strafseconden. Het spelonderdeel met continu vallende blokken is dus niet meer van de partij. De voornaamste reden is dat je de snelheid van de stylus moet mi en, waardoor de besturing te traag is voor deze spelmode. De nieuwe ‘Time Attack’ zorgt wel voor een lekkere uitdaging, omdat je onder enige tijdsdruk moet uitzoeken wat de beste oplo ing is voor de puzzels. Het denkwerk en niet de besturing, vormt hier de voornaamste tijdsbesteding.
Het grootste euvel van Polarium is eigenlijk nog dezelfde als bij de DS-versie, en dat is dat er eigenlijk te weinig variatie in het spel aanwezig is. Alle puzzels lijken zoveel op elkaar, dat men moeiteloos puzzel 25 en puzzel 175 identiek kan maken, zonder dat iemand dat ooit zal ontdekken. Na vijftig tot honderd puzzels heb je het eigenlijk allemaal wel gezien, want de puzzels komen stuk voor stuk op hetzelfde neer. De nieuwe blokken van de GBA-verise voegen daarbij te weinig toe om het concept echt een nieuwe impuls te geven.
Het is nog steeds mogelijk je eigen puzzels te maken, maar deze kun je helaas niet uitwi elen met andere gamers omdat er geen unieke code voor de puzzel gegenereerd wordt. Het maken van je eigen puzzels is wel wat eenvoudiger, omdat je tijdens het maakproces nu wel volledige lijnen mag hebben. Het is daardoor slechts een kwestie van een lijnenpatroon maken, er een pad doorheen tekenen en je hebt met de ‘reverse engineering’-methode moeiteloos een puzzel gemaakt.
Polarium Advance is een aardige puzzelgame die helaas te weinig variatie te bieden heeft om echt te boeien. De puzzels komen allemaal op hetzelfde neer en er zijn te weinig alternatieve spelmodes om wat tegenwicht te bieden. Ook is er geen multiplayermode van de partij. Behoor je tot de mensen die al met zijn duizendste Sudoku bezig is, dan zal je je mi chien ook door de 365 verschillende Polarium-puzzels heen kunnen worstelen. Net als bij Sudoku zul je ook steeds dezelfde denkstappen moeten maken. Het is daardoor leuke bezigheidstherapie en hersengymnastiek, maar als spel had er toch wat meer entertainment in gemogen.