De wereld van de ma ive multiplayer online first-person shooters (MMOFPS) is klein. Toen PlanetSide in 2003 probeerde om één van de eerste grote en succesvolle games in het genre te worden, werd de game geteisterd door bugs en slechte graphics – al wist het wel een kleine schare trouwe fans op te bouwen. Negen jaar later probeert Sony Online Entertainement het opnieuw met PlanetSide 2. Wat is er dan in negen jaar veranderd? Zo ongeveer alles, behalve de basis van de game: grote, ma ieve gevechten die in een immense spelwereld plaatsvinden.
PlanetSide 2 is een gratis spel dat op basis van in-game aankopen zijn geld probeert te verdienen. Om de luie gamer een handje te helpen, kun je betalen om betere wapens, uitrusting of speciale krachten aan je personage toe te voegen. Daar maken veel spelers gretig gebruik van – de game is immers gratis, waardoor je soms in situaties terecht komt dat je eigenlijk lichtelijk geforceerd wordt dat je ook upgrades moet kopen. Het aanschaffen van een goed sluipschuttersgeweer, een krachtig machinegeweer of boost die de toename van ervaringspunten versnelt, zijn de belangrijkste aspecten om snel in de game te vorderen. Dat kunnen sommigen niet helemaal rechtvaardig vinden, maar dat is wel het gameplaymodel van PlanetSide 2.
Leeg
In PlanetSide 2 vechten drie fracties in een gevecht zonder einde. De game gaat, ook als jij er niet bent, gewoon door en wordt op dezelfde planet (of liever: server) gehouden waar jij ook op speelt. De spelwereld van PlanetSide 2 is dus eigenlijk de hele game. Je hebt geen wi elende maps, een specifiek aantal rondes en al helemaal geen uitdagende alternatieve mi ies. PlanetSide 2 is een ma ieve deathmatch van duizenden spelers die tegelijkertijd in één van de grootste online spelwerelden van het moment tegen elkaar vechten. Het idee achter PlanetSide 2 is daarmee enorm avontuurlijk en gedurfd, maar de opzet staat of valt ook bij de leegheid van de spelwereld en het gebrek aan tactische variatie.
De drie fracties in PlanetSide 2, respectievelijk de intelligente en technologie-gedreven Vanu Sovereignty, de rebellen van de New Conglomerate en het communistische leger van de Terran Republic, zijn goed gebalanceerd. Hoewel er qua fracties niet heel veel verschil is, zorgen drie verschillende teams voor een betere balans in de gameplay: het wordt hierdoor niet één groot ma agevecht tu en twee kampen. De spelwereld, die in een soort Kolonisten van Catan-achtige blokjes wordt verdeeld, is overal en altijd begaanbaar. Pak je een vliegtuig, dan kun je – mits je niet uit de lucht wordt geschoten – gewoon naar de andere kant van de wereld vliegen.
Doodstil
Omdat elke fractie een groot stuk eigen gebied heeft, zijn de vele omgevingen waar geen gevechten plaatsvinden, doodstil. De oorlog wordt op bepaalde gebieden en bij de belangrijkste basi en gevoerd, waardoor de game zich enkel op die gevechten focust. Gebieden ontdekken, in je eentje een stealth-aanval starten of gewoon een idee krijgen van hoe de wereld is en hoe deze is ontstaan, zit er bij PlanetSide 2 niet in. Als je ook maar een beetje afwijkt van de belangrijkste strijdlocaties, bevind je jezelf in een saaie en veel te grote wereld waar je moeilijk een band mee krijgt. En wat is er leuk om een gebied te verdedigen waar je in de eerste instantie al niets mee hebt?
Als je deelneemt aan de ma ieve gevechten, wordt het nogmaals duidelijk dat het idee achter PlanetSide 2 niet goed is uitgewerkt. De gevechten zijn veelal een chaotische bedoeling waar soms wel honderden mensen en voertuigen op elkaar lopen te knallen. Sony Online Entertainment probeert de grootse gevechten te sturen door spelers aan squads te koppelen die elk een eigen taak hebben: aanvallen of verdedigen. Dit onderscheid zorgt ervoor dat niet iedereen als een idioot aan het rondrennen is, maar splitst de chaos eigenlijk enkel in tweeën. Sterke momenten kent de squadgameplay ook: als je duidelijke rush-instructies van de leider krijgt, kun je met tientallen light a ault-soldaten een vijandig kamp bestormen, wat echt adrenalineverhogende momenten zijn.
Te hoog gegrepen
Dat PlanetSide 2 gameplaytechnisch wel goed in elkaar steekt, merk je aan de combat. Sony Online Entertainment haalt hetzelfde trucje uit als Battlefield 3: een goede variatie tu en gevechten te voet en per voertuig, waarbij geen één voertuig te krachtig is. Een grondsoldaat kan met een bazooka een tank uitschakelen en ook een vliegtuig uit de lucht knallen is ook geen onmogelijke opgave. PlanetSide 2 stimuleert de gedachte dat alles kapot te knallen is. Zelfs de buggy, het goedkoopste voertuig dat niet eens over een wapen beschikt, kan door zijn snelheid en grote banden menig vijand verpletteren.
De schietgevechten met geweren in PlanetSide 2 zijn echt om van te smullen. De hitboxes zijn duidelijk verdeeld en een paar nauwkeurig gerichte kogels naar het hoofd hebben vaak een headshot als resultaat. En dat valt voor een MMOFPS, die toch veelal met lag en inconsistentie van hitboxes te maken hebben, zeer te prijzen. Sony Online Entertainment heeft ook de recoil net niét te sterk gemaakt, waardoor het schieten voor velen plezierig blijft. Als PlanetSide 2 de terugslag van wapens verder had opschroeft, kan dit veel beginnende spelers – die de gratis game ‘even willen proberen’ – afschrikken.
Het is intere ant om te zien dat PlanetSide 2 in de basis een goede game is, maar dat dit door keuzes van de ontwikkelaar gewoon niet helemaal lekker uit de verf komt. Dat komt niet per se door een te grote en dode spelwereld of omdat de game te weinig spelers heeft, maar omdat de gameplay van PlanetSide 2 erg vlak en eentonig is. Er bestaat vrijwel geen uitdaging naast je personage verbeteren. Is een gedeelte van het gebied van je factie ingenomen? Lekker boeiend! En die sfeer merk je tijdens het gamen. Het maakt van PlanetSide 2 een futuristisch Wilde Westen met duizenden spelers die allemaal in één publieke server worden gepropt. En om dat allemaal in goede banen te leiden, verschillende spelmodi te bieden en daarmee voor een echte uitdaging en verbondenheid te zorgen, is ook voor Sony Online Entertainment iets te hoog gegrepen.