Zielenknijper
Dat het verhaal ook vrij verra end is, merk je na een kort uurtje spelen al als je eerste metgezellen in een bizarre gebeurtenis om het leven komen. En dat is niet het enige. Dankzij diezelfde gebeurtenis kun je ook opeens in de ziel van mensen kijken, of ze nu dood of levend zijn. Dit is niet zomaar een leuke gimmick, dit blijkt een e entieel onderdeel van het spel. Zo gebruik je de ziel van levende mensen om te zien of ze de waarheid spreken en wie ze echt zijn. Het praten met doden is bijvoorbeeld weer handig om uit te vogelen hoe ze zijn gestorven. Met deze extra kennis zul je soms keuzes moeten bijstellen of situaties op een andere manier moeten benaderen.
Dat klinkt mi chien vrij simpel en rechtlijnig, maar dat is het niet omdat het spel je nooit bij de hand neemt. Je weet niet altijd waar je op moet letten, of je wel alle informatie hebt en of je de goede keuze hebt gemaakt. Je krijgt meestal meerdere opties om een situatie op te lo en. Soms mondt dat uit in een gevecht, een andere keer krijg je juist een beloning en eigenlijk altijd zorgt het voor een moreel dilemma. Gun je iemand het geluk in zijn leven of zin je op wraak? En wat betekent het voor jezelf en het verloop van het spel? Het zijn allemaal dingen waar je rekening mee moet houden en die langzaam maar zeker de game en je personage vormen.
Moeilijk, moeilijker, moeilijkst
Het leren over en omgaan met de wereld en inwoners van Eora is al een flinke taak op zich, maar slechts een onderdeel van Pillars of Eternity. De game blijft namelijk een rpg, een spel met een hoofdpersoon die langzaam tot een grote held uitgroeit. En jezelf ontwikkelen doe je natuurlijk door mi ies te voltooien en regelmatig te vechten. En dat vechten is een flinke kluif.
Ontwikkelaar Obsidian heeft de ultieme ode aan rpg-kla iekers als Baldur’s Gate en Icewind Dale gemaakt
Kort gezegd vecht je in Pillars of Eternity met je team van maximaal zes man in real-time, maar je kunt de pauzeknop op elk gewenst moment gebruiken om strategieën en commando’s in te voeren. Voor mensen die Baldur’s Gate nog hebben gespeeld, is het bijzonder herkenbaar. Vooral door hetzelfde isometrische perspectief. Een recentere titel die een dergelijk vechtsysteem gebruikt is Dragon Age, maar in die game is het nooit echt nodig om te pauzeren. In Pillars of Eternity is pauzeren wel noodzakelijk om te winnen. De game is niet bepaald makkelijk en zelfs op easy is het bijzonder pittig te noemen. En dan zijn er nog drie moeilijkere standen.
Een gevecht kun je in ieder geval op meerdere manieren beginnen. Je hebt een soort sluipstand waarmee je dichter bij vijanden kunt komen om ze met een soort verra ingsaanval te belagen. Natuurlijk is het ook een optie om wat opzichtiger rond te lopen, maar dan is een situatie vaak moeilijker in te schatten en word je soms zelf verrast.
Zodra een gevecht begint moet je in ieder geval je team goed instrueren. Je hebt een persoon nodig die de schade opvangt, iemand die het team in leven houdt en iemand die zoveel mogelijk schade aanricht. Voor zover niks geks. Behalve dat elke seconde in een gevecht belangrijk is en je steeds moet anticiperen op wat er gebeurt. Dat betekent regelmatig pauzeren, je aanvallen kiezen en je herpositioneren. Je bent bovendien beperkt door het aantal keren dat je een vaardigheid kunt gebruiken en ook geluk speelt een behoorlijke factor. Het spel dwingt je om keuzes te maken, ook als dit minder goed uitpakt. Hier kun je steeds beter op anticiperen, maar vaak genoeg word je toch verrast en kom je terecht in een uitzichtloze situatie. Savegames zijn daarom je beste vriend. Of je kunt gewoon het gevecht ontwijken, want dat is vaak ook nog een optie. Wel een saaie.
Blijft uitdagend
Pillars of Eternity biedt vele tientallen uren aan gameplay en dat is een lange tijd om je geboeid te moeten houden. Met het verhaal zit het wel goed, dat blijft verra en en boeien. Maar ook de gevechten blijven de hele game uitdagend en verfri end en dat is iets wat menig rpg niet lukt. Omdat je steeds sterker wordt in dit soort games, moeten ook de vijanden sterker worden en uitdagend aanvoelen. Helaas gebeurt dat in veel gevallen niet. Op een zeker moment ben je een soort Superman die de hele wereld aan kan. In Pillars of Eternity is dit niet het geval. Dat heeft er deels mee te maken dat vijanden daadwerkelijk sterker worden, maar vooral met het uiterst gebalanceerde levelsysteem. Je kunt niet lukraak punten in een skill tree stoppen en hopen dat je supersterk wordt. Over alles moet je nadenken en bijna alles heeft effect op hoe je het spel speelt. Balans is daarin de sleutel en daarmee zit het helemaal goed.
Oftewel: keuzes zitten overal in Pillars of Eternity. Niet alleen als je met de bevolking van Eora praat, maar ook in het levelsysteem en tijdens gevechten. Hierachter schuilen allemaal kleinere spelmechanismen die het geheel nog verder met elkaar verbinden. Denk aan je reputatie, de economie, het maken van voorwerpen, statuseffecten en ga zo maar door. Die complexiteit moet je wel willen als speler. Net als de diepgang en het vele lezen. Pillars of Eternity is een game die het je niet makkelijk maakt. Je moet er tijd en moeite in willen steken en dat is iets wat voor nieuwkomers in het genre wellicht wat te veel gevraagd is. Het is een veeleisende game en visueel mi chien niet de meest aantrekkelijke, maar als je daar doorheen kunt kijken, heb je met Pillars of Eternity een van de beste rpg’s van dit moment.
Pillars of Eternity is een singleplayer rpg voor pc en koop je vanaf €41,99
Door Thom Stokkel