Sinds de Sudoku-hype die begon in 2005 is het maken van puzzels weer helemaal in. Met name de puzzels waarbij het niet aankomt op algemene kennis betreffende Gelderse plaatsnamen met drie letters, maar vooral op het logisch denkvermogen van de puzzelaar. De Sudoku zelf is weliswaar op zijn retour, maar andere puzzels zoals de Kakoru en Sumbrero bieden een populair alternatief. Ook de Japanse Puzzel, die ver voor de Sudoku-hype al bij de supermarkt verkrijgbaar was, is aan een nieuwe opmars bezig. Nintendo brengt deze puzzels naar de DS in het spelletje Picross. Bij de puzzels in Picross is het de bedoeling om een afbeelding in een raster te maken door vakjes in het raster zwart te kleuren. Welke vakjes zwart moeten is af te leiden uit de getallen die bij elke rij en kolom vermeld staan. Staat er bijvoorbeeld “3 5”, dan betekent dit dat er in die rij of kolom eerst aaneengesloten drie zwarte vakjes komen, gevolgd door nog eens vijf zwarte vakjes. Tussen deze aaneengesloten vakjes zit minstens één wit vakje en ervoor of erna kunnen eventueel ook een aantal witte vakjes voorkomen. Het principe van Picross wordt in een korte tutorial vrij snel duidelijk. Het spel geeft enkele van de belangrijkste denkstappen die je moet maken om de puzzels op te lossen, maar laat je ook zelf een aantal andere methodes ontdekken. Alle puzzels zijn op te lossen met logisch rederneren, al zullen vooral de grotere puzzels flink wat hoofdbrekens kosten. Het spel begint echter eenvoudig, met rasters van 10 bij 10 hokjes. Aanvankelijk geeft het spel aan wanneer je iets fout doet en heb je te maken met een tijdslimiet. Bij elke fout worden er strafminuten bijgeteld, zodat je je niet al te veel fouten kunt permitteren. Later vervalt het tijdlimiet, maar wordt ook niet meer aangegeven of je fouten hebt gemaakt. Kom je er later achter dat je de mist in bent gegaan, dan kost het vrij veel moeite om je fouten te herstellen. De afbeeldingen die tevoorschijn komen bij het oplossen van een puzzel zijn steeds ingedeeld in categorieën, zoals fruit, dieren of sierraden. In sommige gevallen kun je aan de oplossing van de puzzel zelf niet zien wat het voorstelt. Mede daarom wordt je tekening omgezet in een klein filmpje dat doet denken aan een geanimeerd GIF-bestand. Zeer simpele filmpjes dus met een resolutie van maximaal 15 bij 15, maar een walhalla voor de fans van pixelanimatie. De interface werkt redelijk eenvoudig wanneer je speelt op een veld van 10 bij 10 pixels, maar bij een groter speelveld zul je moeten scrollen omdat het hele speelveld niet op het scherm past. Hierdoor moet je steeds wisselen tussen het invulpennetje en het scrollen. Dit kan met knoppen die in de hoek van het touchscreen staan, wat nogal veel getik is als je steeds tussen beiden moet wisselen. Het D-pad kan ook gebruikt worden om tussen de verschillende functies te wisselen, maar de opties worden dan automatisch gedeselecteerd wanneer je los laat waardoor je de knop steeds ingedrukt moet houden. Geen van beiden opties zijn dus echt prettig en het komt net iets te vaak voor dat je nog het pennetje vast hebt wanneer je wil scrollen bijvoorbeeld. Zeker wanneer je met een tijdslimiet speelt kan dit vervelend zijn, omdat je dan foute hokjes aanklikt wat direct op strafminuten komt te staan. Picross biedt in totaal 300 puzzels, waarmee je aardig wat uurtjes zoet mee zou moeten zijn. Daarnaast kun je zelf je eigen puzzels maken en die via de WiFi-verbinding delen met vrienden. Het maken van een puzzel is nog niet zo simpel als het lijkt, omdat niet elke tekening voor een logisch oplosbare puzzel zorgt. Gelukkig geeft het spel aan wanneer je puzzel niet op te lossen is en wanneer er maar een paar kleine details veranderd hoeven te worden, kan het spel zelfs je puzzel oplosbaar maken. Mocht je geen vrienden hebben die puzzels voor je willen maken, dan kun je ook op internet nieuwe puzzels downloaden. Momenteel zijn er via de Nintendo WiFi Connection twee puzzle packs te downloaden, maar wie weet dat het er ooit meer worden. Interessanter is echter de competitieve multiplayermode, waarin je met iemand anders de strijd aan gaat om wie het snelste twee puzzels kan maken. De concurrentie online is bikkelhard, sommige spelers hebben al meer dan 3000 potjes online gedaan en zijn praktisch niet te verslaan. Helaas zorgt de matchmaking er niet voor dat je alleen mensen van je eigen niveau treft, maar ik vond wel altijd binnen no-time een tegenstander. Rustig is het zeker niet online. Wat wel jammer is, is dat alle puzzels van hetzelfde type zijn. In de puzzelboekjes van Denksport treft je talloze varianten op de Japanse puzzels aan, die weer voor een nieuwe logische benadering zorgen. Zo zijn er varianten waarbij getallen in het raster zelf staan en aangeven hoeveel van de omliggende vakjes gekleurd moeten zijn. Had men één of meerdere van die varianten in Picross verwerkt, dan was het spel een stuk completer geweest. Nu zijn er alleen extra spelmodes in het arcadesegment waarbij je zo snel mogelijk een plaatje moet overtekenen of bewegende vakjes moet aantikken, niet heel enerverend allemaal. Picross is een verzorgd product dat puzzelfans weer even bezig zal houden. De filmpjes die je krijgt bij het oplossen van een puzzel zorgen voor wat extra motivatie om nog een puzzeltje op te lossen, daar waar je bij Sudoku-spelletjes vaak geen idee had waarom je eigenlijk nog verder speelde. De multiplayermogelijkheden, zowel online als lokaal, steken goed in elkaar en dat Download Play wordt ondersteund spreekt zeker in het voordeel van Picross. Alleen jammer dat men zich, net als vele Sudoku-spelletjes hiervoor ook al deden, tot één type puzzel beperkt heeft. Waar blijft 42 Puzzelklassiekers?