Phoenix Wright: Ace Attorney | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Hoe zou het zijn om een game te maken over de rechtbank? Wat voor vorm zou dit moeten krijgen en hoe houden we het onderhoudend en vermakelijk? Dit zijn ongetwijfeld vragen die de mensen bij Capcom zichzelf gesteld hadden toen ze begonnen aan Phoenix Wright: Ace Attorney. Nu de game uit is, kunnen we zelf ondervinden hoe succesvol Capcom het ontwikkeltraject van dit redelijk vernieuwende concept heeft doorlopen. Kortom, is dit een leuke game? Kan er iets boeiends gesmeed worden van rechtzaken, waarbij je als advocaat op mag treden?

Niet geheel onverwacht, vertelt Phoenix Wright: Ace Attorney het verhaal van advocaat Phoenix Wright. Hij komt vers van de band rollen en heeft aan het begin van de game nog geen enkele praktijkervaring met een serieuze rechtzaak. Toch mag hij meteen flink aan de bak, want zijn jarenlange vriend Larry Butz zit in een benarde situatie. Zijn vriendin is vermoord in haar appartement en volgens een zekere getuige zou Larry de moord op zijn geweten hebben. Phoenix had altijd samen met zijn klasgenoten een gezegde over Larry: “If something smells, it’s usually the Butz.” Toch gelooft Phoenix in Larry’s onschuld en weet hij zeker dat z’n kameraad nooit tot zoiets kwaadaardigs in staat zou zijn. Hij zal dus advocaat van Larry gaan spelen en diens onschuld bewijzen. Ondertu en moet tijdens de rechtzaak ook nog even de echte dader opgespoord worden. Die getuige heeft toch wel aardig wat verdachte trekjes.

Dit is de eerste van in totaal vijf episodes over de startende carrière van Phoenix Wright en zijn pogingen om de onschuld van zijn cliënten te bewijzen in de rechtbank. De vijf episodes lopen erg uiteen qua verhaal, gebeurteni en en situaties, maar een terugkerend thema is altijd moord. Het toeval wil dat elke cliënt in de vijf episodes ook daadwerkelijk onschuldig is, ook al is dat bij sommigen nauwelijks voor te stellen en zal er echt enorm hard aan getrokken moeten worden om hun onschuld te bewijzen. Het zal geen zeldzaamheid zijn dat je alles tegen je lijkt te hebben en je er dan met slimme tactieken toch uit moet proberen te worstelen. Dit is het boeiende leven van Phoenix Wright en jij beleeft het helemaal met hem mee. Niet alleen in de rechtbank zelf, maar ook daarbuiten. Buiten de eerste, redelijk korte, episode, bestaat elke rechtzaak namelijk uit meerdere zittingen. Tu en deze zittingen door, ga je op pad om meer bewijsmateriaal te zoeken en mensen uit te horen.

Het zoeken naar bewijsmateriaal kent veel gelijkeni en met kla ieke adventuregames. Je beweegt jezelf voort tu en een aantal verschillende locaties, alwaar je de omgeving afscant met het touchscreen voor aanwijzingen. Vaak kom je ook andere mensen tegen die direct of indirect met de rechtzaak van doen hebben. Deze mensen kun je gevonden voorwerpen voorleggen, of gewoon vragen stellen over verschillende zaken. Als je eenmaal genoeg informatie en bewijsmateriaal vergaard hebt, kan de volgende rechtzitting beginnen. Het is jammer dat dit allemaal zo lineair is. De volgorde waarin je locaties bezoekt, mensen bepaalde vragen stelt en bewijsmateriaal vindt, is voor een groot deel al vooraf bepaald. Je zult dus vrij nauwkeurig de verhaallijn moeten volgen om verder te komen en je kunt nooit eerder verder gaan met de rechtzaak totdat je alle lo e eindjes van tevoren hebt vastgeknoopt.Je bent ook niet zo snel door het verhaal heen. Hoewel vijf episodes niet als een hoop klinkt, neemt elke episode duidelijk in lengte en moeilijkheidsgraad toe. De derde en vierde episode zijn aardig lang en lekker onderhoudend, terwijl de vijfde episode hier nog eens met welhaast een verdubbeling van de totale lengte overheen gaat. Hoewel de game niet exact bijhoudt hoeveel gameplay-uurtjes er in gestoken zijn, kan ik rustig zeggen dat ik er meer dan twintig uur mee bezig ben geweest. De uitdaging die de game biedt is ook zeker niet mi elijk. Sommige getuigeni en lijken praktisch waterdicht en het is daarom maar goed dat je elk deel van een getuigenis zo vaak kunt terughalen als je wilt, zodat je rustig uit kunt vogelen waar je je slag kunt slaan. Op elke zinsnede een bezwaar indienen zit er namelijk ook niet in, want als je vijf keer een ongeloofwaardig bezwaar indient, neemt de rechter je niet langer serieus en zal je cliënt per direct schuldig bevonden worden. Op iedere zin doorvragen en druk zetten mag je juist wel zo vaak doen als je zelf wilt. Dit leidt er al snel toe dat je elk deel van een getuigenis op deze manier onder druk gaat zetten, aangezien er toch geen consequenties aan verbonden zijn. Dit is toch een beetje jammer en eigenlijk had hier ook wel een bepaalde limiet aan gekoppeld mogen worden voor nog meer uitdaging.

Phoenix Wright: Ace Attorney is van oorsprong een GBA game en is aanvankelijk ook in die hoedanigheid uitgebracht in Japan. De eerste vier episodes zijn direct omgezet van de GBA-game, terwijl de vijfde episode speciaal voor de DS ontwikkeld is. De technische beperkingen van de GBA zijn af en toe wel merkbaar in de game. Alle karakters hebben namelijk vrij beperkte animatiescripts. Je zult dezelfde animaties regelmatig opnieuw voorbij zien komen. Toch is er met de algemene visuele presentatie weinig mis en weet men een overtuigende wereld neer te zetten. Als je eenmaal bij de DS-episode aangekomen bent, merk je wel een aantal verbeteringen die de beperkende factor van de GBA-episodes wat duidelijker naar voren brengt. Locaties zijn voorzien van een hogere resolutie en meer details, terwijl karakters betere en complexere animaties hebben. Er zitten zelfs een aantal behoorlijk goede 3D scènes in de episode voor de DS verwerkt. Last but not least, worden het touchscreen en de microfoon ook nog op creatieve manieren gebruikt bij het oplo en van enkele puzzels en het doen van forensische onderzoekjes. Dit maakt de game een stuk interactiever en het zorgt er ook voor dat deze laatste episode meteen de beste is van de vijf.

Wat kan ik eigenlijk nog over deze game zeggen? Ik ben echt helemaal gek van Phoenix Wright en zijn universum geworden nadat ik de game volledig had uitgespeeld. Het verhaal is gewoon enorm sterk geschreven en met gemak één van de beste in een game tot nu toe. Tuurlijk, dit betekent wel dat je door flinke lappen tekst moet worstelen, maar het is zeer onderhoudend en boeiend. Het scheelt ook een hoop dat het verhaal eigenlijk bijna volledig verweven is met de gameplay en omgekeerd. Beide elementen staan niet los van elkaar zoals in veel andere games. Eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat de game te lineair is, wat de dynamiek van de gameplay en het gevoel van vrijheid niet ten goede komt. Ook mist de game de nodige interactiviteit, hoewel dit in de laatste episode weer aardig goed gemaakt wordt dankzij de leuke touchscreen implementaties. Phoenix Wright mag wat mij betreft in niemands Nintendo DS-collectie ontbreken mits je een leuke verhaallijn in een game een warm hart toedraagt. Ben je daar totaal niet in geïntere eerd, dan kun je waarschijnlijk toch beter voor een andere game gaan. Ik zelf kan niet wachten op het tweede deel om nog meer boeiende rechtzaken voorgeschoteld te krijgen.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou