Zodraik het woord “Objection” hoor, moet ik onbewust altijd denken aan Paul de Leeuwals Bob de Rooij in “Filmpje” tijdens de rechtzaak tegen Annie. Dit woord isechter één van de meest gebruikte termen in de gamereeks Phoenix Wright, waarinje wederom de charmante advocaat speelt die iedereen vrij mag pleiten. Wijvroegen maffiamaatje Bram Moskowicz niet om raad, maar besloten volledigonvoorbereid de rechtszaal in te stappen. Veroordelen wij dit vervolg op deleuke eerste game tot een keiharde straf of is de bewijslast om deze game degrond in te boren toch te zwak? We vallen maar meteen met de deur inhuis: Phoenix Wright is een game die niet voor iedereen is weggelegd. Het belangrijkstepunt om dit te verkondigen is de relatief lage hoeveelheid actie en de grotelappen tekst die gelezen moeten worden. Jij speelt, zoals gezegd, als PhoenixWright, een advocaat met een goed hart die zijn cliënten koste wat kost vrijwilt krijgen. Om de verdachte ook echt vrij te krijgen zal er goed opgeletmoeten worden tijdens het spel. Tijdens het praten met getuigen, verdachten ende politie moet je namelijk zien uit te vi en waar de fout in het verhaal zit.Kleine versprekingen, een tegenstrijdigheid of een verklaring die gewoon nietklopt met het bewijsmateriaal: dat is waar je naar op zoek gaat in PhoenixWright. Dat is ook meteen waarom het spel niet voor iedereen geschikt zal zijn.Dit brengt ons meteen bij nog een redenwaarom een groot deel van de gamers dit spel liever in de winkelschappen laatliggen: het point-and-click aspect van het spel. Wanneer je namelijk niet in derechtszaal bent om je cliënt te verdedigen, ben je op de plaats delict of opandere plaatsen die te maken hebben met het gepleegde misdrijf. Tijdens dezestukken komt de kracht van de DS tot zijn recht. Met behulp van de stylus enhet touchscreen moet je elk plaatsje op het scherm afzoeken, dit alles om netdat ene voorwerp te vinden dat je verder helpt. Aangezien dit erg actierijk is,zal ook dit gedeelte het overgrote deel van de gamers niet aansprekenOok het tweede deel in de Phoenix Wrightserie is weer opgedeeld in een bepaald aantal hoofdstukken die samen eengrotere verhaallijn maken. In elke episode zul je een andere verdachte mogenverdedigen in de rechtszaal en elke keer is de verdachte ook daadwerkelijkonschuldig. Het enige dat jij nog moet doen is het bewijzen. Zoals gezegdgebeurt dit door te praten met mensen en plaatsen te bezoeken die met hetmisdrijf te maken hebben. Vaak vind je een bepaald object dat je nodig zalhebben in de rechtszaak of dat je zult moeten tonen aan één van de mensen diemet het geheel te maken heeft. Op deze manier krijg je meer informatie en somszul je hier zelfs een doorbraak mee bereiken. Hier komt echter ook meteen een punt vankritiek om de hoek kijken. Het grootste probleem van het spel is de enormelineairiteit. Wanneer je een bepaald dingetje niet gevraagd hebt of een objectniet aan die ene persoon hebt laten zien, zit je muurvast in het spel. Heteerste deel van de reeks had ook al last van dit probleem en helaas is daar indit deel niet veel aan veranderd.Wat ook terugkeert is de humor waar hetvorige deel mee overgoten was. Zoals het een Japans spel betaamt zit hetboordevol totaal absurde humor en personages. Openbare aanklagers die rechtersmet een zweep slaan, advocaten die overdreven hard schreeuwen om hun gelijk tekrijgen en een clown die zulke slechte grappen maakt dat je er toch om moetlachen. Het is ook weer iets dat niet bij iedereen in de smaak zal vallen, maarondergetekende heeft zich kostelijk geamuseerd met alle absurde grappen. De meeste tijd van het spel zul jedoorbrengen in de rechtszaal, alwaar je de cliënt tot de laatste snik zalmoeten verdedigen. Dit gebeurt door middel van de zogenaamde cro examinations, oftewel kruisverhoren.Een getuige zal een verklaring afleggen die niet klopt. Het probleem is echterdat je meestal niet weet waar de tegenstrijdigheid zich bevindt. Gelukkig ishet mogelijk om door te vragen tijdens deze verhoren. Op deze manier kom je er achterwat de getuige verborgen houdt. Als laatste redmiddel is het altijd mogelijk omeen bewij tuk te presenteren. Verschillend met het eerste deel is dat je nuniet alleen de objecten zelf kan laten zien, maar ook profielen van personen.Ondanks het feit dat dit een grote toevoeging is, is het iets dat je snelvergeet wanneer je het eerste deel gespeeld hebt. Het is makkelijk om tevergeten dat dit nu ook een mogelijkheid is. Het kan daarom nog wel eensvoorkomen dat je vast komt te zitten omdat je simpelweg niet alle mogelijkhedenlangs bent gegaan.Een ander nieuw onderdeel bestaat uit dezogenaamde psyche-locks. Door eenmysterieuze steen die je krijgt van één van de personages, krijg je te zienwanneer een persoon een bepaald geheim heeft. Door de correcte vragen testellen en op de juiste momenten druk te zetten in de gesprekken is hetmogelijk om deze sloten te slopen en zo het geheim te ontrafelen. Zodra jeechter een verkeerde vraag stelt zal een stukje van een levensbalk afgaan, watdus betekent dat je maar een klein aantal kansen hebt om het slot open temaken.Dit onderdeel is in principe een directepoort van de GameBoy Advance-game van Phoenix Wright die hier nooit uitgekomenis. Het laatste hoofdstuk van het eerste deel was echter volledig nieuwontworpen voor de DS met zijn bijbehorende touchscreen. Helaas is in Justicefor All geen episode ontwikkeld voor de handheld, maar is alles gewoon directovergezet. De driedimensionale onderzoeken van de bewij tukken zijn in ditdeel dus geheel afwezig, wat best zonde is, aangezien het laatste hoofdstukzonder enige twijfel het beste was. Dit is jammer, maar eigenlijk is het eenpunt waar we ook wel overheen komen. Phoenix Wright 2 is gewoon weer pret meteen hoofdletter P. De zaken zijn intere ant en uitdagend, de personages zijnboeiend en de humor is weer eersteklas. Enige minpuntjes zijn de linieairiteiten het ontbreken van een episode die speciaal voor de DS ontwikkeld is. Ooksluipt het gevaar van herhaling in de reeks, waar hopelijk in het volgende deeliets aan gedaan wordt. Dit deel brengt nog genoeg vernieuwing en intere antegameplay, maar stiekem hopen we dat in deel drie ook eens een verdachteschuldig is of dat wij de openbare aanklager mogen spelen. Dat laatste is echter allemaal niet aande orde, want in Justice for All verdedigen we er gewoon lekker op los in eenheerlijke game voor de Nintendo DS. Weer two thumbs up dus voor Phoenix Wright,die zich zonder meer tot één van de betere franchises op de DS profileert.