Je ontkomt er in een prestatiegerichte maatschappij bijna niet meer aan om jaarlijks FIFA en PES naast elkaar te leggen en op die manier af te wegen welke game ‘beter’ is. Heb je die neiging, dan erken je al gauw dat EA Sports dit jaar veruit de beste papieren in handen heeft. Zo vallen de animaties in PES 2011 simpelweg tegen. Wanneer je bijvoorbeeld een kapbeweging maakt, lopen twee animaties op een erg onnatuurlijke manier in elkaar over.

Qua licenties schiet Pro Evo ook tekort. Er is net een handjevol gelicenseerde competities en zelfs die zijn niet compleet. Sommige transfers zijn simpelweg niet doorgevoerd en zelfs een aantal tenues van de gelicenseerde teams klopt niet. Dit zal vast bijgewerkt worden en er zijn inmiddels ook onofficiële manieren om de licenties verder uit te breiden, maar het is bizar dat Konami het aandurft om hun titel in deze staat in de winkels te leggen. Maar betekent dit dat je blindelings voor FIFA 11 moet gaan? Absoluut niet, want het zijn twee totaal verschillende benaderingen van de voetbalsport en er zijn genoeg redenen aan te dragen waarom je PES 2011 zeker niet op voorhand uit moet sluiten.

Actie en sensatie

Een van die redenen is dat PES 2011 veel spectaculairder is. Sowieso zorgen schoten op doel dat je veel meer opgaat in de wedstrijd. De snelheid en het gevaar van een schot komen erg sterk over. Trucjes zijn daarnaast relatief makkelijk uit te voeren en hebben ook een functionele waarde. Het meest fundamentele is echter dat de wedstrijd zich voor een groot deel in en rondom het zestienmetergebied afspeelt. Geen gematigd gezever op het middenveld, enkel de actie die een voetbalwedstrijd zo aantrekkelijk maakt. Dit is een totaal andere benadering van de voetbalsport. In Pro Evolution Soccer draait het niet zozeer om de goed doordacht opbouw van een aanval, maar om de aanval zelf. Deze aanval zet je puur uit intuïtie op en strandt maar zelden rondom de middencirkel.

Dat hier de nadruk op ligt, komt met name doordat het speltempo relatief hoog ligt. Wanneer een verdediger de bal oppikt, kun je met twee à drie keer overspelen je spits alleen voor de keeper zetten. De steekpass staat hierin centraal, of deze nu over de grond of door de lucht gegeven wordt. Hiermee kun je in een klap de volledige verdediging te kijk zetten en er met je razendsnelle aanvaller vandoor gaan. Dit kan al sinds jaar en dag in voetbalspellen, maar was zelden zo functioneel en zelfs essentieel. De steekpass voelt overigens niet als een gemakkelijk trucje om te scoren of een fout in het spel. Nee, juist doordat het spel is opgebouwd rondom de snelle en gerichte manier van voetballen, is de grote rol van de steekpass zo gepast.

Konami heeft er wel voor gezorgd dat deze actiegerichte benadering niet resulteert in een virtuele flipperkast en je willekeurig op de overspeelknop kunt rammen. Het passing-systeem is namelijk van de grond af opnieuw opgebouwd en vereist behoorlijk wat precisie. De richting en snelheid die je de bal meegeeft, bepaalt of je een schlemielige bal of een geniale pass geeft. Klinkt enigszins vergelijkbaar als het systeem uit FIFA 11, maar Konami heeft dit wel tot het uiterste doorgevoerd. Zelfs voor de meest simpele voorzetten moet je je hoofd erbij houden, anders vliegt de bal zonder pardon de tribune in.

Ambitie

De combinatie van enerzijds het hoge speltempo en anderzijds het toch wel complexe passing-systeem zorgt ervoor dat PES 2011 volledig draait om je vaardigheden. Het heeft geen zin om de bal eerst rustig rond te spelen en zo aan een ingewikkelde aanval te breien, maar wanneer je besluit om een ambitieuze dieptepass te geven, moet je wel het vermogen hebben om dat te doen. Wel is het jammer dat je teamgenoten niet altijd even gelukkig reageren. Het komt nog wel eens voor dat een pass in de richting van een speler rolt, maar deze de bal om de een of andere reden laat lopen. Hier heb je niet altijd controle over. Hierdoor heb je niet altijd de mogelijkheid om een steekbal of voorzet te onderscheppen, ondanks dat dit wel makkelijk zou moeten lukken. Aanvallers lijken in die zin wat te veel in het voordeel.

Toch is de wisselwerking tussen het simpele spelconcept en de veeleisende besturing een grote stap voorwaarts in voetbalspellen. Konami heeft hiermee namelijk de juiste formule in handen om online wedstrijden leuk te maken. PES 2011 legt de nadruk op je eigen vaardigheden en niet op die van je selectie, al blijven die natuurlijk wel een rol spelen. Tegelijkertijd ligt de focus op de actie en blijven wedstrijden ook interessant wanneer je op een ruime achterstand staat. Je tegenstander zal zich niet snel toeleggen op het suf rondspelen van de bal, waardoor er altijd de mogelijkheid tot een counteraanval is. En zelfs al maak je geen schijn van kans, dan is het op z’n minst aardig om te zien hoe je tegenstander keer op keer de meest spectaculaire aanvallen opzet.

Wereldster

Mede hierdoor is ook de online Master League zo interessant. In deze nieuwe spelmodus ga je met je eigen team op een online voetbalavontuur. Je begint met een standaardselectie in de vijfde divisie. Het is uiteraard de bedoeling om zo vaak mogelijk te promoveren en je team aan te vullen met wereldsterren. Dit gebeurt gestaag. Je moet echt flink wat wedstrijden spelen om echt winst te maken of een leuke plek op de ranglijst te bekleden. Door de dynamische transfermarkt is en de online competities (die leuke prijzen kunnen opleveren), gaat deze spelmodus een stapje verder dan de gebruikelijke online wedstrijden. Je bouwt aan je eigen team en speelt daadwerkelijk ergens voor. Doordat de wedstrijden over het algemeen beslist worden door je vaardigheden, is dit al helemaal een spelmodus om gedurende het hele voetbalseizoen te spelen. Het enige nadeel? Je vergeet misschien dat de traditionele spelmodi, zoals Become a Legend en de Champions League, ook de moeite waard zijn.