Naast Kameo: Elements of Power, waarvan je de review hier vindt, is Perfect Dark: Zero de tweede launchtitel van Rare voor de Xbox 360. Je speelt in Perfect Dark: Zero met de roodharige chick Joanna Dark en raakt verstrikt in een verhaal dat bol staat van de plotwendingen en markante persoonlijkheden. Samen met je vader Jack ga je als huurling aan de slag en al snel blijkt er een wereldwijde samenzwering achter je missie te schuilen. Het verhaal wordt door middel van netjes geregisseerde, ingame filmpjes uit een gezet, waarbij je als speler aan het eind van het filmpje meestal met een inzoomende camera in de huid van Joanna duikt.

Joanna is een lenige, pittige dame en heeft een hoop mogelijkheden. Je bezit alle vaardigheden die een geheime agent betaamt te hebben, zoals ontwijkende rollen, schuil zoekende houdingen en kruipende bewegingen. De vaardigheid waar Perfect Dark: Zero echter om draait, is het schieten. Vanaf moment één ligt de nadruk op het schieten, waarbij de stroom tegenstanders die je kant op gestuurd wordt wel oneindig lijkt. Hoewel een geluidloze werkwijze in sommige gevallen gewenst is, zul je 90% van het spel met je vinger op de rechter trigger moeten zitten.

De actie in Perfect Dark: Zero is vrij rauw. Je komt op een locatie en knalt je weg naar je einddoel. Gebruik maken van de omgeving is hierbij, met name op de eerste moeilijkheidsgraad, niet per sé nodig. Tijdens het spelen word je door je teamleidster op de hoogte gehouden van je huidige missiedoelen en waar nodig door een wat lullig blauw pijltje de goede richting op gestuurd. In het huidige shooter tijdperk is Perfect Dark: Zero geen hoogvlieger wat betreft de gameplay. Het rechttoe rechtaan principe is van toepassing, waardoor het spel het niet van z'n vernieuwende gameplay moet hebben. De kracht van Perfect Dark: Zero zit hem in de afwisselende locaties, de grafische pracht en de multiplayer modus.

In de singleplayer mode word je van hot naar her gestuurd en reis je heel de wereld over om achter de boeven aan te gaan. Van donkere levels in oosterse sferen tot jungleachtige locaties en van grijze wolkenkrabbers tot woestijnachtige gebouwen, alles is aanwezig. Het verhaal is over veertien levels uitgesmeerd en voorziet je van zo'n zeven uur speeltijd. Inderdaad, veel te kort. Gelukkig is er de multiplayer mode.

De multiplayer mode brengt het glorieuze Perfect Dark gevoel van de Nintendo 64 game weer tot leven. Je kunt de singleplayer modus coöperatief doorlopen, via splitscreen elkaar het leven zuur maken en de online servers betreden. Xbox Live is perfect geïntegreerd in Perfect Dark: Zero. De matchmaking werkt gemakkelijk en eenmaal in het spel viert de actie hoogtijdagen. De diversiteit aan wapens, die grotendeels ook in Perfect Dark op de N64 te vinden waren, en de goed uitgekiende maps bieden een prima gelegenheid om je helemaal gek te knallen. Alles wat in de multiplayer games gebeurt wordt bijgehouden, wat voor de statistische freaks een prachtig plaatje aan cijfertjes oplevert. Tevens kun je door goed je best te doen in de online modus je Gamerscore wat opvijzelen.

Perfect Dark: Zero ziet er enorm gaaf uit. De omgeving bevat veel detail, de textures zijn van hoog niveau en de belichting geeft het spel een lekker sfeertje. Als launchgame biedt Perfect Dark: Zero tevens heel veel perspectief wat betreft de Xbox 360 zelf. Enkel grafisch kritiekpunt zijn de karaktermodellen. De gezichten van je tegenstanders worden op een rare manier belicht en doen hierdoor wat plastic aan. Daarnaast hadden ook de animaties iets soepeler gemogen, daar de karakters op een slow-motion-achtige wijze door de levels rennen. Wel weer erg sfeervol, is de muziek in het spel. Snerende gitaren pompen je door de levels heen en passen goed in de algehele sfeer van de game.

Perfect Dark: Zero heeft een hoog cool-factor. Van het menu tot aan de gameplay zelf, alles straalt Hollywood actie en avontuur uit. Hiermee wordt tevens de zwakke plek van het spel duidelijk. Perfect Dark: Zero is een game die qua kwaliteit gelijk ligt aan de eerdere shooters van Rare. Nu lijkt dit een compliment, maar schuilt er een tweede gedaante achter. Sinds Perfect Dark op de Nintendo 64 is er in shooterland namelijk een hoop gebeurd en is de gameplay van Perfect Dark: Zero ietwat achterhaald geworden. Het is niet meer het beste dat je kunt krijgen, met veel diepgaandere games als Half-Life 2 en Far Cry: Instintcs op de markt. Het spel moet het op dit moment dan ook vooral van z'n grafische toeters en bellen en de uitstekende multiplayer hebben om op te vallen, want qua gameplay mogelijkheden wordt er nog weinig vernieuwends uit de Xbox 360 gehaald.

Perfect Dark: Zero is niet de game die de Xbox 360 naar de top helpt. Het is een degelijke shooter die geen enkel moment verveelt, maar je ook niet uit je stoel laat schieten van opwinding. Als bakermat van de Xbox 360 shooters biedt het spel echter perspectief. De graphics zijn van een hoog niveau en wanneer ontwikkelaars de extra kracht ook in gaan zetten op gameplay gebied, staat ons een hoop moois te wachten. Op dit moment excelleert het spel enkel door z'n fantastische multiplayer mode.