In deze remaster is de kern van Patapon gelijkgebleven. Je leidt een groep simpelgevormde wezentjes terwijl ze op pad gaan om monsters te verslaan. Je krijgt daarbij niet directe besturing, maar beïnvloedt ze door te ‘drummen’. Druk op de maat van de muziek op de vier actieknoppen aan de rechterzijde van je gamepad en ze vallen aan, verdedigen of lopen voorwaarts. Aan ieder commando hangt een ritme met vier knopdrukken, waardoor je in feite simpele melodieën uit je hoofd moet leren.
Het aantikken van de juiste ritmes op het juiste moment is op zichzelf al leuk. Je ziet niet bij zoals veel andere muziekgames noten verschijnen als je deze moet aantikken, maar moet de informatie op het slagveld gebruiken om je beat te bepalen. Tilt een reuzenkrab zijn schaar op om een gigantische klap uit te delen? Dan moet je mi chien eens snel het riedeltje spelen om te verdedigen. Maar niet te snel, want het moet allemaal wel op de maat van de muziek gebeuren.
Traag op gang
Patapon komt wat traag op gang, maar gaat de diepte in zodra het rpg-element zich goed heeft uitgebouwd. Tu en de levels door werk je namelijk aan je dorp met beestjes, ook genaamd Patapon. Je levelt een team, kweekt nieuwe Patapon en past je strategie aan op bepaalde typen vijanden. Het zorgt ervoor dat je niet alleen beter wordt door op de maat van de muziek te tikken, maar ook door aan je statistieken te sleutelen.
De visuele stijl van het origineel op de PSP laat zich makkelijk vertalen naar de PlayStation 4. De game bestaat uit silhouetten van monsters, vaak gebaseerd op simpele vormen. Een simpele stijl, die er op een HD-scherm mi chien wel nog mooier uitziet. Alle vormen zijn haarscherp gemaakt, waardoor het soms lijkt alsof je naar een soort geometrische lavalamp zit te kijken. Daarbij zijn potjes zo overdreven geanimeerd, dat het spelen van een level soms niet onderdoet aan een strakke animatiefilm.
Slechts héél af en toe is er visueel wat aan te merken bij Patapon. Bepaalde hoedjes van Patapon zitten net niet op het lijf van de monstertjes bevestigd, waardoor er in de game een lelijke kartelrand te zien is. Dat viel op de lage resolutie van de PSP niet op, maar op een grote televisie wel.
Geen sequels
Nieuwkomers hebben veel te leren bij Patapon Remastered, maar ervaren spelers van de reeks zullen deze nieuwe versie wellicht wat karig vinden. In de remaster vind je namelijk alleen de eerste game in de reeks, waardoor de gestroomlijnde en uitgebreidere gevolgen afwezig zijn. Bij een prijskaartje van slechts 10 euro is dat niet een héél groot bezwaar, maar wel iets om rekening mee te houden.
Een groter kritiekpunt: we weten niet zeker of de PlayStation 4 het beste platform is voor deze remaster. De levels van het origineel zijn duidelijk gemaakt voor een handheld: ze zijn kort, wat het makkelijk maakt om ze bijvoorbeeld in de bus of op het toilet te spelen. Dat is op PlayStation 4 alleen mogelijk in combinatie met een Vita met Remote Play - iets dat onderweg niet heel goed werkt. De keerzijde daarvan is dat de levels op een grote tv ook wat simpel lijken. Net als een potje goed op gang is, bereik je het einde van een level.
De kleine pijnpuntjes van Patapon zijn echter niet reden genoeg om het spel te vermijden. Want hoewel de game meer op zijn plek lijkt op een Vita of een andere draagbare spelcomputer, is het vooralsnog een bijzondere ritmegame die het net wat anders aanpakt dan de rest. Dat maakt hem voor 10 euro al het proberen waard. Klikt het? Dan heb je meteen een rpg die je tientallen uren bezighoudt.
Patapon Remastered is voor 10 euro digitaal beschikbaar voor de PlayStation 4.