Elke keer wanneer ik Patapon 3 opstart, waan ik me in een andere wereld. Het constante ritme van de drums werkt hypnotiserend, de mate van concentratie die nodig is zorgt ervoor dat ik mezelf al snel afzonder van mijn omgeving en ik luister niet langer meer naar woorden die aan mij gericht zijn. Wanneer het iemand toch lukt om mijn concentratie te doorbreken, kan die persoon rekenen op een boze blik. Spelers van Patapon 3 willen niet gestoord worden. Het vergt uiterste concentratie om het ritme vast te houden waardoor je eenheden zich volledig overgeven aan de strijd die ze moeten voeren. Wordt het ritme onderbroken dan raken ze even verward en brengen ze amper schade meer toe aan de vijanden.
Het derde deel in de Patapon-reeks is net als zijn voorgangers een combinatie tu en een ritmische game en een strategiegame. Daarnaast kent het zware invloeden vanuit role-playing games. Echter in tegenstelling tot de vorige delen ben je niet langer een god die een leger van zijn onderdanen op de beat van de muziek oorlog laat voeren. Deze keer kruip je in de huid van een opperheld die drie andere helden aanvoert op het strijdveld. Het verandert verder niets aan het basisprincipe van het spel, maar het feit dat er nu vier helden zijn, geeft je meer ruimte voor het personaliseren van je troepen.
Moeilijk, gecompliceerd, maar toch luchtig
Elke held heeft meerdere kla en waartu en naar hartenlust gewi eld kan worden. Dat is ook wel nodig, want een kla e die in het ene gevecht werkt, is mi chien minder geschikt voor een volgend gevecht. Ondertu en verzamel je ervaringspunten voor de kla e die je in gebruik hebt en worden de verschillende personages langzaamaan sterker. En dat is ook wel nodig, want Patapon 3 is moeilijk. Helaas vaak niet om de juiste redenen. Waar veel games die moeilijk zijn dat vaak alleen maar zijn omdat jij als speler een fout maakt of een bepaald patroon nog niet hebt herkend, is dat hier niet het geval. Dit spel is moeilijk omdat je personages vaak niet sterk genoeg zijn om de mi ie te voltooien. Dat resulteert in het herspelen van veel eerder uitgespeelde mi ies om zo de nodige ervaringspunten te verzamelen om die ene mi ie toch te overwinnen.
Gelukkig zijn de afzonderlijke mi ies leuk om meerdere malen te spelen. Dat komt voor het grootste gedeelte door het belonende gevoel van het bereiken van het perfecte ritme. Hierdoor wervelen je vier helden als kleine moordmachines door het level. Het duurt meestal niet lang voor “pata-pata-pata-pon, pon-pon-pata-pon” door je hoofd dreunt, en het duurt dagen voordat het er weer uit is. Daarnaast is het spel grafisch een plaatje. Het heeft een eigenzinnige stijl die tegen het kinderlijke aanhangt, maar waar je gewoon niet anders van kunt doen dan van houden. Het zorgt ervoor dat de moeilijkheidsgraad minder koud op je dak valt en geeft ruimte voor een wat luchtigere opvatting van de game.
Achter het menu waarin je een kla e kunt kiezen, ligt een ingewikkeld schema van vaardigheden waar je maar moeilijk wijs uit kunt worden. Het spel legt ook weinig uit en het is daardoor vaak maar lastig te doorgronden wat nou precies waarvoor dient. Daarnaast heb je het gevoel dat de lijst aan waardes die aan elk wapen hangen maar weinig invloed heeft in een gevecht. Hierdoor is de game onnodig overgecompliceerd voor nieuwkomers en worden zelfs de veteranen van de serie niet bepaald warm welkom geheten.
Doorzetten loont
Het vergt dan ook het nodige doorzettingsvermogen om voorbij de eerste flinke hobbels te komen, maar wanneer je daar eenmaal voorbij bent, stelt het spel zich steeds verder open voor je. De ingewikkelde waardes worden er niet duidelijker op, maar je leert steeds beter hoe je een bepaalde situatie het beste aan kunt pakken. Daarnaast is het mogelijk om met drie vrienden samen te spelen via ad-hoc of gewoon online wanneer je er echt niet meer uitkomt. Via het netwerk kun je alle mi ies voltooien uit de singleplayercampagne, maar alleen bij de host wordt de vooruitgang opgeslagen. De overige drie spelers verdienen wel ervaringspunten, maar keren daarna terug in de singleplayer met een sterkere opperheld, terwijl de rest van hun strijders nog steeds op het oude niveau zijn.
Uiteindelijk is het de vraag of een derde deel nog wel nodig was in de serie. De structuur van het spel is hetzelfde gebleven, het wordt alleen met ieder deel weer iets gecompliceerder. De enige intere ante toevoeging die deze versie biedt over de vorige twee delen is het online aspect. Wanneer dat je niet aanspreekt en je het liever iets simpeler wilt houden, kun je het beste een van de vorige spellen uit de serie oppakken.