Paper Mario: Sticker Star zal voor veel 3DS-bezitters een titel zijn waar ze al lange tijd naar uitkijken. Laten we eerlijk zijn, het is wat stilletjes bij Nintendo's handheld, en een bezoekje van de besnorde loodgieter is dan altijd meer dan welkom. Vooral als het de papieren versie is, die op de consoles menig harten heeft weten te veroveren met zijn RPG-avonturen.
Het is dan ook jammer dat dit vierde deel role-playing grotendeels achterwege laat. Je krijgt geen ervaringspunten na elk turn-based gevecht en Mario wordt niet beter gedurende het spel. Eigenlijk heeft het dus weinig zin om de honderden gevechten af te werken. Even makkelijk is het om je vijanden uit de weg te gaan en door alle levels heen te scheuren zonder al te veel matwerk. Het enige dat je verdient met vechten is muntjes, waarmee je stickers kunt kopen. Maar die stickers heb je alleen nodig om te vechten, dus uiteindelijk haalt het allemaal weinig uit.
Spoiler: de prinses wordt ontvoerd!
Het lijkt er sowieso op dat het spel liever een platformer wil zijn. Elk level is gewoon een level zoals we die kennen uit Mario's andere avonturen. Het enige verschil is dat je een turn-based gevecht voor je kiezen krijgt als je een Goomba bespringt. Je doorloopt de levels op zoek naar de speciale Royal Stickers, die de kracht hebben om van de simpelste vijanden reusachtige beesten te maken. Deze stickers raakten verspreid over het land toen Bowser het stickerfestijn verstoorde met zijn kwaadaardige plannen. O ja, hij heeft natuurlijk ook de prinses weer ontvoerd. Maar dat spreekt voor zich, toch?
In elk level vind je tientallen stickers, geplakt aan de muur of verstopt in geheime grotten. De plakplaatjes verzamel je in je stickeralbum en kun je daarna gebruiken om je vijanden te laten zien wie de baas is. Tijdens gevechten selecteer je de stickers uit je album, waarna je de corresponderende actie uitvoert. Zo zijn er plaatjes voor springen, kun je je hamer gebruiken, of spuw je vuur of ijs met de bijbehorende bloem. Er zijn veel verschillende stickers te vinden, wat de actie afwisselend en enigszins tactisch maakt. Je moet altijd in de gaten houden dat je de juiste stickers bij je hebt. Je wilt immers niet tegen een vijand met spikes op zijn hoofd komen te staan met alleen maar springstickers paraat.
Sticker maar in
De gevechten zijn over het algemeen niet erg moeilijk. Waar de game wel uitblinkt in lastigheid, is in de puzzels. Sommige oplossingen zijn werkelijk zo ver gezocht of vertrouwen dusdanig op eindeloos uitproberen, dat het de vraag is of de jongere doelgroep – waar het spel immers ook op gericht is – hier ooit uit gaat komen. Op een gegeven moment moet je bijvoorbeeld een hele berg afval opruimen. Dat kan niet met een sticker van een ventilator, om de propjes weg te blazen. Nee, het gaat alleen met een geit, die alle papiertjes op eet. Sneeuw kun je niet laten smelten met een verwarmingsticker, maar wel met een vuurbloem. Dit soort puzzels zorgen voor frustratie, vooral omdat je sticker verdwijnt als je hem verkeerd gebruikt. En aangezien sommige stickers vrij zeldzaam zijn, moet je die weer helemaal opnieuw vinden. Bovendien heb je niet altijd de goede sticker bij je, omdat dat gewoonweg niet in je album past.
Dat betekent een tocht door het hele level dat je net hebt gehad om terug te komen in het dorp, waar je voor veel muntjes speciale voorwerpen kunt kopen om in stickers te laten veranderen. En dit geldt niet alleen voor puzzels: sommige eindbazen zijn alleen te verslaan met specifieke stickers. Heb je die net niet bij je, dan word je dus gedwongen om weg te rennen of je te laten verslaan, om de volgende keer met de juiste sticker terug te keren. Daarvoor moet je wel weer heen en weer door het level, en alle vijanden spawnen weer opnieuw om je het leven zuur te maken. Hoogst irritant.
Papieren charmes
Laat dit alles de echte Paper Mario-fan niet afschrikken: de game is nog altijd fantastisch om te doorlopen. Er worden zoveel leuke geintjes uitgehaald met het feit dat alles in de wereld van papier is, dat je vaak genoeg met een grijns op je gezicht achter je 3DS zit. Zo lanceer je een rotsblok tegen de achtergrondversiering aan, waardoor alle bergen tegen elkaar aan storten als een dominospel. Daarnaast vouwen Toads en vijanden zich soms in de meest onmogelijke posities op. Ook de bekende humor is nog helemaal intact, met hilarische dialogen die verrassend fris voelen. Kamek die wordt uitgemaakt voor een hipster is bijvoorbeeld een gouden vondst.
De grote nadruk op stickers zorgt ook voor een frisse wind in de serie. Je kunt stukjes van de omgeving lospeuteren en op een andere plek weer terug plakken. Extra blokjes verschijnen door stickers op bepaalde plaatsen vast te kleven. En je moet stukjes tape los pulken om trappen en platformen uit de omgeving omhoog te laten vouwen, als een volleerde origamikunstenaar. Het geeft een extra dimensie aan de puzzels, omdat je altijd net even wat verder moet denken om te zien hoe alles in elkaar plakt.
Met alle leuke grappen, het aangename vechtsysteem en de betoverende charme die we van Paper Mario gewend zijn, is het jammer dat er zo veel frustrerende momenten in zijn geslopen. Op papier (haha) zou Sticker Star een must-have voor de 3DS moeten zijn. Maar de frustrerende puzzels en het vele backtracken verpesten veel van het spelplezier. Door het verwijderen van alle RPG-elementen mist bovendien het gevoel van urgentie en heb je eigenlijk geen motivatie om door te blijven spelen.
Reacties op: Paper Mario: Sticker Star
max1989
Ik vind het juist wel uitdagend dat je bepaalde stickers nodig hebt voor een bepaalde eindbaas. Dit zorgt ervoor dat je zuinig met je stickers omgaat. het spel duurt daardoor een stuk langer en je bent echt trots bent als je weer een baas verslagen hebt. Min punt waar ik het wel mee eens ben is wat er geschreven wordt over het gebruik van de puzzels. Als je inderdaad een verwarmingssticker niet kan gebruiken voor het laten smelten van sneeuw neemt dat wel het hele gebruik van deze stickers weg.
Fudgewhizzle
Als we het over gebrek aan vooruitgang hebben en het feit dat je geen XP krijgt. Ik vond Super Paper Mario in dat opzicht echt een stuk slechter uitgewerkt dan deze game. Ben in ieder geval blij dat de turn-based gevechten weer terug zijn!
LoveCat
Paultergeist
Stealth95NL
iTomas
Zelf was ik erg teleurgesteld door het missen van experience points om je zo te versterken (TBRPGS met levels is zo'n beetje een vereiste geworden..), maar eigenlijk is dat ook niet nodig. Nintendo slaat hier zijn eigen (gedurfde) weg in en heeft een goede poging gewaagd, naarmate je verder komt kom je stickers van dat "level" tegen. Waardoor er toch "enige" progressie van Mario's krachten is in het spel.
Je moet dan ook eigenlijk over deze drempel heen stappen en gewoon de levels als een op zichzelf staand level zien. Dan zie je wellicht iets meer van de pracht en praal van deze game. Het heeft mij zelf ook enige moeite gekost maar ik heb er nog steeds erg veel schik van. Zo zijn de werelden die anders tot grote ergernis kunnen leiden als de "Boo mansion", Wereld 2-6, 4-1 en 5-1 enorm leuk.
Het probleem dat je hier aankaart:
"Op een gegeven moment moet je bijvoorbeeld een hele berg afval opruimen. Dat kan niet met een sticker van een ventilator, om de propjes weg te blazen. Nee, het gaat alleen met een geit, die alle papiertjes op eet."
Is tevens totaal niet waar. Als er een bende ligt kan je toch gewoon een stofzuiger gebruiken? Nou dat heb ik ook gedaan en weg was de rommel, lijkt me een hele logische oplossing…? (Tevens het probleem van de vuurbloem die hier boven aangekaart wordt in wereld 4-1 wordt zelfs naar gehint door Kirsti…)
Zelf ben ik in wereld 5 nu en kan ik verder niet oordelen over wat er komen gaat, maar ik heb nog geen baas gezien die ik niet gewoon door rauwe sticker kracht neer kon maaien… Wereld 3 was wellicht dan wel de lastigste zonder maar evenmin niet onmogelijk. Daarbij moet ik zeggen dat het een briljant stukje design is om te kiezen of je de baas de gewone manier doet (met speciale sticker) of op de lastige manier (zonder speciale sticker). Zo kan iedereen het gevecht naar zijn eigen wensen aanpassen.
Tot slot zou ik eraan toe willen voegen dat het inderdaad geen avontuur is als The Thousand Year Door of Paper mario (64). Als je dit niet verwacht dan zal je in ieder geval niet teleurgesteld worden want het level design is wisselend, leuk en maakt uitstekend gebruikt van de papieren wereld.
primahond2
iTomas
robbuzz
Shadowkid
LoveCat
primahond2
Reanimationist
Met een 6,5 wordt deze game ook echt veel te kort gedaan.
iTomas
Het is prima om een mening ergens over te hebben, in jou geval "TLDR", leuk voor jou! Doe iedereen alleen een plezier en reageer alleen als je mening geven van toegevoegde waarde is.
Dit geldt overigens ook voor Shadowkid
primahond2
Taken NL
Taken NL
Stealth95NL
Dylan90125
Septaro1