Dat je niet met alcholol op achter het stuur moet kruipen zal de meeste mensen wel bekend zijn, doen is vaak een ander verhaal. Dat je niet met je vriending moet lopen klooien als je aan het rijden bent terwijl het ook nog eens zeer slecht weer is, is iets wat Daniel Garner niet wist. Garner is de hoofdpersoon in de first person shooter Painkiller. Op een regenachtige avond is hij meer bij zijn vriendin dan bij het verkeer op de weg en raakt hij dodelijk gewond in een verkeersongeluk. De eerste vijf minuten van Painkiller kunnen dan ook zo voor de volgende "rij veilig" reclame van Postbus 51 gebruikt worden. Voor de rest van het spel is dit een ander verhaal, Painkiller is namelijk een van de donkerste shooters sinds tijden. Het verhaal gaat echter na het ongeluk verder, want onze Daniel belandt in het vagevuur en moet eerst een klusje voor onze Lieve Heer opknappen voordat hij de hemel mag betreden. Satan is van plan om een heilige oorlog te starten en het is jouw taak om de vier generaals van Lucifer om te leggen. Je kunt je vraagtekens bij het verhaal zetten, maar hee, het is een first person shooter, die horen van dit soort dubieuze verhalen te hebben. Enfin, Daniel neemt de job aan en maakt zich klaar om de strijd met het leger van demonen aan te gaan.

De wereld van Painkiller is een donkere, grauw gothische wereld. Je komt op allerlei donkere plekken, van begraafplaatsen tot duistere steegjes. Er is echter een constante, en dat zijn je tegenstanders. Het zijn er altijd veel en ze hebben allemaal een IQ gelijk aan de gemiddelde kamertemperatuur. Net als andere shooters in het hersenloze "schiet-alles-wat-beweegt" genre draait het dus alleen om knallen, knallen en nog eens knallen. Had Serious Sam een komische ondersfeer en was Will Rock voor alle geschiedenis gamers intere ant, Painkiller richt zich zoals gezegd op de duister wereld. De levels zijn voorzien van pentagrammen, kruizen en andere occulte symbolen. Om de continue stroom van tegenstanders enigzins dragelijk te maken bezit je over een handvol verschillende wapens. Verwacht geen standaard schietwaar, want People Can Fly heeft voor allerlei alternatieve geweren gekozen. Geweren die je vooral bij de eindbazen nodig hebt, want net zoals bij Serious Sam kunnen die gigantisch groot zijn. Heb je een level eenmaal uitgespeeld en bepaalde doelen gehaald (alle monsters verslagen etc.) dan krijg je een tarot kaart die je later als power-up kunt gebruiken.

Multiplayer

Net zoals de meeste spellen heeft ook Painkiller een multiplayer gedeelte. Echt uitgebreid is dit gedeelte echter niet. Er zijn vijf multiplayer opties, die vooral op deathmatch gericht zijn. Vooral Voosh, waarbij elke speler hetzelfde wapen heeft en The Light Bearer, waar een speler net zolang de beschikking over Quad Damage heeft tot dat hij dood gaat, zijn aardig. Het aantal spelers dat Painkiller speelt is echter niet aardig. Zo zijn er regelmatig meer servers dan spelers, iets wat wel iets zegt over de populariteit van dit spel.

Graphics en Sound

De graphics van Painkiller zijn heerlijk. De belichting, kleuren en schaduwen ademen een donkere en gothische sfeer uit die je maar in weinig spellen vandaag de dag ziet. Als extra bonus maakt men gebruik van de Havok 2.0 physics engine, waardoor de wereld erg interactief en realistisch overkomt. De sound mag ook niet vergeten worden. Net als in de kla ieker Blood van Monolith heeft men voor echte creepy geluiden en nummers gekozen. Zachte stemmen, gefluister en mysterieuze nummers worden door heftige rockmuziek afgewi eld zodra er monsters op je afkomen. De graphics en sound zijn zeker een van de grote pluspunten van het spel.

Conclusie

Painkiller is een regelrechte shooter zonder veel poespas. Het is knallen, knallen en nog eens knallen zonder einige belemmering. De sfeer van het spel is heerlijk donker en laat je echt in de wereld van het hiernamaals opgaan. Het is echter jammer dat People Can Fly het spel niet iets meer diepgang heeft weten te geven. Hersensloos schieten begint na een bepaalde tijd gewoon te vervelen, waardoor het spel toch een deel van z'n charme verliest. Tel daarbij de zeer matige multiplayer op en het mag duidelijk zijn dat Painkiller op een aantal belangrijke punten toch net tekort schiet.

Gameplay: 7,5Graphics: 8,5Geluid: 8,5Totaal: 7,0