Toen het reviewexemplaar van Pac-Man World 3 op de deurmat viel, wist ik meteen wat me te doen stond. Ik snelde me met frivole bewegingen naar mijn Playstation 2 om daar het dvd’tje zo snel mogelijk in de lade te frommelen. Nog eventjes, en ik zou mijn eigen naam horen in een game. Na twee uur spelen was het eindelijk zover. Het stond al in de ondertiteling, het moest alleen nog uitgesproken worden. Snel zette ik het volume nog iets omhoog, ik spitste mijn oren en wachtte in spanning af. De deceptie die volgde was van onmetelijke proporties. “Uuurhhhwin”. Dan toch maar geen negen voor Pac-Man World 3.
Pac-Man World 3 is een platformgame in de kla ieke zin van het woord. Waar bij de meeste platformgames tegenwoordig het platformen ondergeschikt is aan de veel leukere poespas eromheen, zul je in Pac-Man World een groot deel van de tijd op kleine objecten moeten springen, waaromheen zich een gapende afgrond bevindt. Wanneer je dat niet doet, dan ben je waarschijnlijk bezig met het oprapen van één van de vele duizenden objecten die door de levels van Pac-Man World verspreid liggen. Ik durf het niet met zekerheid te zeggen, maar het zou goed kunnen dat Pac-Man World 3 het record ‘meeste opraapbare objecten in een platformgame ooit’ ruimschoots verpulvert.
Natuurlijk zijn er ook vijanden van de partij, in grofweg twee soorten: de gewone vijanden en de spoken. Spoken kun je, in kla ieke Pac-Man traditie, alleen doden door eerst een Power Pellet te verorberen. De spookjes worden dan doorzichtig blauw en kunnen in één hap opgegeten worden. Andere tegenstanders ruim je uit de weg door ze te slaan, op hun hoofd te stuiteren of er met een flinke aanloop overheen te walsen. De tegenstanders zijn doorgaans niet echt moeilijk te verslaan en zijn er vooral om wat afwi eling te bieden tegenover het springwerk waar je je vooral mee bezig zult houden.
Er zijn trouwens best wel wat speciale spelelementen te bespeuren in Pac-Man World 3, maar deze zijn eigenlijk stuk voor stuk niet echt in het spel verwerkt, maar zorgen meer voor een incidentele afwi eling. Zo kun je tijdelijk de controle nemen over een spookje om bepaalde platformen zichtbaar te maken. Wanneer je daarmee klaar bent, kun je je pad op de kla ieke manier vervolgen. De meeste spelelementen zijn niet echt geïntegreerd in de eigenlijke gameplay, het is meer een bijeenraping van leuke ideeën die nooit echt goed samen weten te vallen.
Pac-Man World zou Pac-Man World niet zijn zonder verwijzingen naar Pac-Man. Deze zijn er genoeg. De meeste opraapbare objecten vallen in pure Pac-Man traditie in de categorie fruit of de categorie gele bolletjes. Er zijn ook speciale objecten op te rapen waarmee je een 3D Pac-Man variant krijgt voorgeschoteld. Houd je het liever in 2D, dan kun je de oer-Pac-Man spelen in het Pac-Man Museum.
De levels van Pac-Man World 3 zijn vaak een aaneenschakeling van verschillende grote kamers waar je met diverse handelingen doorheen moet zien te komen. Wanneer je een kamer betreedt heb je vaak geen idee waar je moet beginnen, maar desondanks vind je vrij gemakkelijk de juiste route. Het spel helpt hier wel een beetje bij door niet teveel zinloze alternatieve routes te bieden. Als ze er al zijn, dan leiden ze naar één van die duizenden opraapbare objecten. Echt frustrerend wordt het spel nooit, het is hoogstens allemaal iets te simpel. Met meer dan 10 levens op voorraad, hoef je niet echt bang te zijn voor een plotselinge ‘Game Over’.
Grafisch ziet Pac-Man World 3 er aardig uit, maar niet heel bijzonder. Ten opzichte van zijn voorloper is er sowieso een flinke vooruitgang geboekt, maar met de toppers in het genre als Ratchet & Clank en Jak & Daxter kan het zich geenszins meten. Daarvoor voelen de omgevingen iets te hoekig en te abstract aan. Ook het geluid is in orde. Opnieuw worden er talrijke geluiden en muziekjes uit eerdere Pac-Man games gerecycled, om het nostalgische gehalte wat op te krikken.
Pac-Man World 3 is een leuke platformer voor de wat jongere gamer onder ons, die graag ongecompliceerd wil springen en fruitrapen, zonder daarbij opgezadeld te worden met een complex verhaal, een wapenarsenaal van heb-ik-me-jou-daar of een sidekick met gevoel voor humor. Ook Pac-Man fans komen wel aan hun trekken, met de diverse Pac-Man varianten die in het spel verwerkt zitten en de herkenbare geluiden. De mensen die Erwin heten moeten vooral vergeten dat hun naam in het spel voorkomt, of je moet je ook aangesproken voelen met “Uuurhhhwin”.