In een tijd waar de good guys het veelal voor het zeggen hebben, is het een ware verademing dat we nu ineens voor het kwade kunnen kiezen. Niet kwaad als in het stelen van een snoepje bij de lokale supermarkt, maar échte kwaadaardige handelingen zoals het neerknuppelen van vervelende Halflings of het uitbuiten van arme boeren. Als Overlord doe je niets anders.  En wij zijn er maar wat blij om!

Na drie delen Age of Wonders heeft men bij Triumph Studios besloten om het helemaal anders aan te pakken in hun volgende game. De fantasysfeer van hun eerdere titels is weliswaar behouden gebleven, maar ditmaal is krijgen we te maken met een heuse actie-RPG in plaats van een strategiegame. Een gewaagde poging, maar om maar gelijk met de deur in huis te vallen: we kunnen alvast verklappen dat ze dat meer dan gelukt is. Overlord is naast een toffe game vooral ook een vermakelijke game geworden.

De minions: één en al vermaak

Niet in de eerste plaats vanwege de hilarische minions, de trouwe onderdanen van jou, de Overlord. Deze duistere heerser is namelijk de Personificatie van het Kwaad (inderdaad, met een hoofdletter K) en daar zien de minions natuurlijk wel een geschikte leider in. Al snel krijg je te horen dat het land er veel te mooi bij ligt, tot grote ergernis van de minion-chief die je tijdens het spel begeleidt. Zo springen de schaapjes vrolijk rond, groeien er overal fleurige bloemen en gaan de boeren elke dag met een glimlach aan het werk in hun zonnige weien. Om te kotsen gewoon. Zoals je begrijpt kán zoiets gewoon niet en aan jou dus de Grote taak om alle touwtjes weer in handen te krijgen, het liefst op zo gruwelijk mogelijke wijze. Kwaadschiks, of héél erg kwaadschiks.

Mensen frituren is bijvoorbeeld een mogelijkheid

Vanuit je Donkere Toren (een Duistere Heerser kan uiteraard niet zonder) zul je daarom er op uit trekken om alles wat eens zo lief en onschuldig was te veranderen in iets wat meer past bij jou als Overlord. En wie pak je dan als eerste aan? Juist, dat omhooggevallen zooitje helden die eerder hadden gezorgd voor de ondergang van jouw voorganger. Voordat je bij hen komt, heb je echter flink wat andere taken te vervullen. Zoals het opbouwen van je Toren bijvoorbeeld, of het helpen van de inwoners van het dorpje Spree. Het dorp kampt al tijden met een ernstig voedseltekort, wat weer allemaal de schuld is van die kleine ellendige, rottige, vieze, vuile, achterlijke opdondertjes van halflings.

Dood aan de halflings!

Eén van de eerste opdrachten in het spel is dan ook het terugvinden van de voedselvoorraad en er voor zorgen dat deze weer terugkomt bij de juiste eigenaar. Hoewel, terugkomen? Een échte Overlord luistert niet naar anderen en gaat zijn eigen weg! Met andere woorden, geef je het voedsel terug aan de arme boeren, of kies je ervoor om de voorraad naar je eigen Toren te slepen (wat je gelukkig niet zelf hoeft te doen, daar zijn de minions onder andere voor!)? Wij wisten het wel!

Het zijn dan ook dit soort keuzes die je constant moet maken in de wereld van Overlord. Echt goed zijn is er niet  bij, maar dat maakt het spelen ervan nou juist zo leuk. Kwaadaardig zijn is immers ook goed, het ligt slechts aan je interpretatie van het woord. En ook al als het niet goed is, dan voelt het wel goed! Dat anderen dan er maar onder lijden, ach… Moet kunnen toch? De minions zelf hebben er in ieder geval totaal geen problemen mee, integendeel. Ze vinden het heerlijk om te plunderen, mensen in elkaar te rammen of er gewoon een complete chaos van te maken. Goud en dergelijke zullen ze op aandoenlijke wijze (“For yooouu!”, het hart van Overlord zou bijna breken – als hij er een had dan) aan jou overhandigen, andere voorwerpen zoals een pompoen of een harnas zullen ze zelf gebruiken om zichzelf te beschermen. Ben je dus een beetje zuinig met je onderdanen, dan zul je na een tijdje een aardig legertje aan tot de tanden bewapende minions hebben.

Verderop in het spel zul je bovendien verschillende soorten minions krijgen. Rode minions kunnen bijvoorbeeld tegen vuur, terwijl groene minions meer de sluipaanpak hanteren.  Blauwe minions tenslotte zijn meer gericht op het genezen van anderen en zijn tevens bestand tegen water. Massaal de minions op iemand af laten stormen werkt in het begin wel, maar gaandeweg het spel komt er dus meer strategie bij kijken naarmate je meer minions kunt gebruiken. Iets wat de gameplay zeker ten goede komt.De minions spelen dus een grote rol, maar hoe zit het eigenlijk met de Overlord zelf? Enigszins teleurstellend, als je de vergelijking mag trekken met de goedgemutste beestjes. Zelf loop je ietwat moeilijk door het landschap heen en kun je in tegenstelling tot de minions een stuk minder schade uithalen. Natuurlijk kun je wel met diverse wapens en spreuken menig vijand de dood injagen, maar de moves blijven een beetje beperkt. Ontwijken gaat ook een beetje lastig, want je kunt niet springen of klappen afslaan.

Zorg er dus goed voor dat je minions je continu blijven beschermen door ze op tijd aan te laten vallen, om zodoende van een vroege dood te ontsnappen. Geheel onafhankelijk ben je dus, ondanks dat je de enige echte Overlord bent, niet. Puzzels - die overigens niet uitblinken in diepgang - oplossen, om nog maar iets anders te noemen, is ook niet mogelijk zonder de minions. Op zich zonde, maar aan de andere kant: het spel draait eigenlijk om de minions, dat is het idee van het spel. Net als in Pikmin (één van de spellen waar Triumph goed naar gekeken heeft) dus.

Iets lastiger en wat bovendien enige gewenning vergt, is de besturing. Waar je in verreweg de meeste games de camera bestuurt met de rechterpook, is deze in Overlord gereserveerd voor het besturen van de minions. Hierdoor zit de camera altijd op een vaste plek, wat in het begin even lastig spelen is. Niettemin zijn de problemen met de camera sporadisch te noemen. Gelukkig maar, want een spel als Overlord staat of valt met een goede camera. Grafisch oogt het spel zeer aardig. De invloeden van Fable zijn duidelijk aanwezig: frisse kleuren, cartooneske animaties en een sfeertje om verliefd op te worden, niets dan lof daarvoor!

Helemaal vrij in de wereld ben je echter niet, want net als in Fable is elke locatie wel netjes afgebakend met bijvoorbeeld rotsen, een meertje of een bos. In principe geen probleem, al is het soms wel even vervelend dat je helemaal om moet lopen (dat moet je wel veel doen in deze game) om bijvoorbeeld bij die teleporter te komen in plaats van dat je er gelijk heen kan. Of misschien zijn wij wel gewoon luie Overlords, dat kan natuurlijk ook.

Wel jammer is het ontbreken van een kaart waarop de locaties staan uitgestippeld. Zo zul je altijd goed moeten onthouden waar de spawning points van de minions te vinden zijn, of waar je een altaar tegenkomt die er voor zorgt dat je na het offeren van een gewillige minion weer zal genezen van al je wonden.  Vreemd, want een map in het spel toevoegen zou het wat dat betreft zoveel makkelijker maken. Een enigszins opmerkelijke keuze van Triumph Studios dus.