Ook in de Playstation 3-versie ben je een kwaadaardige kasteelmeester die samen met zijn minions wraak moet nemen op de zeven helden die hem in het verleden 'vernietigd' hebben. In het begin stel je nog niet veel voor en is de wereld om je heen je eigenlijk vergeten. Gelukkig heb je altijd de beschikking over je minions. Deze kleine hulpjes doen alles wat jij ze opdraagt, zij vormen het hart van de game. Op de Playstation 3 kun je de belhamels door het level begeleiden met het rechterpookje, maar dat zal niet vaak nodig zijn. Ze volgen je namelijk perfect en ze keren met één druk op de knop onmiddellijk terug naar jou, de Overlord.
Naarmate je verder komt in de game, ontgrendel je nieuwe soorten minions en krijg steeds meer van deze slaafjes tot je beschikking. Zo kunnen de blauwe minions door water lopen en andere minions doen herleven terwijl rode minions weer door vuur kunnen lopen. Deze diversiteit in minions komt goed van pas bij het oplo en van puzzels, die je zo af en toe tegen zult komen op je pad. Overlord: Raising Hell blijft echter voor het grootste gedeelte een actiegeoriënteerde game.
Het is vooral de humor die de game zo tof maakt. De minions beschikken over een geweldig arsenaal aan punchlines en humoristische acties, evenals de dorpelingen die je tegen komt. De game spot met bijna elk cliché op het gebied van kwaadaardig zijn en portretteert 'helden' altijd als mietjes. Hoewel de game het fantasiegenre dus een beetje belachelijk maakt, voelt het wel degelijk alsof je een kwaadaardige boeman bent. De game geeft je zelfs een beetje vrijheid zelf je pad uit te stippelen, of je dit op een kwaadaardige of niet-kwaadaardige manier doet is aan jou. Het gaat lang niet zo diep als bij een gemiddelde RPG, maar het is een leuk element wat het gevoel van vrijheid een beetje versterkt.
De PS3-versie is vrijwel hetzelfde als de Xbox 360-versie. De besturing is grotendeels hetzelfde, de gameplay is hetzelfde en grafisch zijn de twee versies grotendeels identiek. De Playstation 3-versie zou iets mooier moeten zijn, maar dat verschil is zo minimaal dat je het alleen ziet wanneer je beide games naast elkaar draait. Het grote verschil tu en de twee versies is dat de downloadbare inhoud van de Xbox 360-versie, standaard bij de Playstation 3-versie is inbegrepen. Deze inhoud is overigens zeker de moeite waard. De splitscreen modus is namelijk tof en de extra gebieden zijn leuk om te spelen. Maar mensen die Overlord: Raising Hell al voor de Xbox 360 of PC bezitten hebben nauwelijks reden om deze versie aan te schaffen. Ook hieruit blijkt dat Overlord een jaar eerder had moeten uitkomen, de game is zijn momentum kwijt.
Overlord was een jaar geleden een mooi vormgegeven game, maar kende wel punten van kritiek. Zo ligt de framerate nogal laag en willen de animaties nogal houterig overkomen. Het is jammer dat aan deze punten in Overlord: Raising Hell niets is veranderd. Het spel komt een jaar na het origineel op de markt, genoeg tijd om deze problemen te corrigeren. Het maakt de game niet minder goed, maar de gebreken vallen nu wel veel meer op. Daarnaast is de prijs van de PlayStation 3-versie momenteel twee keer zo hoog als die van de Xbox 360 en PC-versies, waardoor de voordelen van de PlayStation 3-versie eigenlijk te niet worden gedaan. Het is weliswaar de beste Overlord tot op heden, maar de vraag is of je voor dat beetje extra inhoud, dertig euro meer neer wil leggen.