One Piece: Unlimited Cruise SP is niet nieuw. Het is een overzetting van de Wii-variant die in 2009 verscheen. Of varianten, want hij is destijds uitgebracht in twee delen. Voor de Nintendo 3DS werden ze samengebundeld, maar Namco Bandai heeft ze speciaal voor de Europese markt weer vakkundig van elkaar gescheiden. Wegens de verplichte extra taalopties schijnt er namelijk te weinig plek op de 3DS-cartridges te zijn om beide delen in één keer uit te brengen.
En dus moeten wij het doen met een halve titel, waar nog eens een paar kleine pa ages uit zijn weggelaten. Als compensatie is er één modus toegevoegd. Echt bijzonder is die verder niet; het is niets meer dan een opeenvolging van simpele één-op-één-gevechten. Het ergste is nog wel dat die halve game en pa ent aan alle kanten rammelt. In zekere zin mogen we Namco Bandai dus dankbaar zijn; dit potje ellende is gehalveerd en kan sneller bij het grofvuil.
Ha-ha!
In eerste instantie maakt het spel nog een alleraardigste indruk. De stemmen van de frivole One Piece-protagonisten zijn ingesproken, nota bene in het Japans. Ook is er een overdaad aan tu enfilmpjes en in-game dialogen die de zoektocht naar een roemrijke schat (hoe kan het ook anders met piraten) van de nodige humor voorzien. Leuke humor, welteverstaan, die zo nu en dan zelfs het niveau van de televisieserie en manga benadert.
Maar zodra je moet knokken, springen en zoeken, is het gedaan met de pret. Dan openbaart zich namelijk een bolwerk van slecht gamedesign. Allereerst is daar de gekke, bijna MMO-achtige opzet. Elk gebied is afgebakend en je mag pas verder wanneer je een bepaald aantal objecten hebt verzameld, een sleutel gevonden hebt of die ene groep vijanden hebt gedood. En dat was het dan. Het hele spel is op deze manier ingedeeld en elk gebied ziet er ongeveer hetzelfde uit en is nog leger dan het vergrijsde dorpje Kerkrade. Uiteindelijk ben je dus enkel contextloos aan 't rammen in een suffe setting en spring je af en toe van platform naar platform. Als dat lukt tenminste, want de interactie tu en personages en spelwereld is enorm willekeurig. Inschatten of je een sprong haalt, is er niet bij.
Dezelfde grap...
Dit uiterst eenzijdige ontwerp wordt je eens te meer duidelijk doordat het vechten gewoon niet leuk is. Je kunt weliswaar wi elen tu en negen personages en iedereen heeft zo z'n eigen vaardigheden, maar niets werkt echt lekker. De ene gast is te groot en zorgt er op die manier voor dat je de vijanden niet meer ziet en je in wezen dus 'op gevoel' vecht, de ander is zo langzaam dat combo's nauwelijks zin hebben. De eerste paar uur kun je sowieso nog bijster weinig en is het een kwestie van telkens dezelfde aanval uitvoeren totdat je sterker wordt.
Maar zelfs al is een van je piraten volledig uitgebouwd, dan nog blijft het onintere ant. Het vechtsysteem beperkt zich tot simpele aanvallen en een handjevol special moves. Je hoeft je niet te bekommeren om je verdediging en ook je positionering doet er vrij weinig toe, waardoor je op den duur op willekeurige momenten de aanvalsknop indrukt en nauwelijks nog let op het gevecht zelf. Echt uitdagend wordt het niet en als je al niet verder komt, dan zit er eigenlijk niets anders op dan even een leveltje erbij pompen en nog eens proberen. Want je mag in dat geval dan weliswaar met een ander personage aan de slag, maar die is dan weer zo slap (want niet getraind) dat 'ie sowieso geen kans maakt. En het gekke is dat je geen idee hebt wanneer sterker wordt; dat blijft als het ware een verra ing tot het moment zelf.
...keer op keer
Echt veel intere ants blijft er daardoor niet over. Unlimited Cruise SP ziet eruit als een eerste generatie Nintendo DS-titel met overbodige 3D-beelden en spoort nooit aan om verder te spelen. Het verhaal is als een filler binnen het overkoepelende verhaal, platformen is een hels karwei door de onnatuurlijke interactie tu en personages en ondergrond en je wordt continu opgehouden. Sowieso al door die hekjes die je weer eens met zelfgebrouwde sapjes, sleutels of fikse geldbedragen moet openen, maar ook door het handheld-onvriendelijke savesysteem. Saven kan slechts als je een bepaald gebied bereikt, of je moet al helemaal van het eiland weg en naar je schip. Hier moet je ook naartoe om voorwerpen op te slaan en omdat in je rugzak nog minder past dan in een normale broekzak, gebeurt dit regelmatig.
Eenmaal op het schip, hoop je dat je niet meer terug naar het eiland hoeft. Je hoopt dat je niet nog eens tienduizend keer een vergelijkbare vijand de kop moet inslaan met suffe aanvallen om een nieuwe aanval te leren en wéér geld of sleutels moet zoeken in zo'n lege omgeving. Je hoopt eigenlijk dat Namco Bandai niet enkel het tweede deel geschrapt had uit de Europese versie, maar de volledige game.