Omega Five is een lekkere shoot ‘m up die je zeker een paar dagen zoet zal houden. Het knallen geeft veel voldoening, mede dankzij de prachtige graphics. Helaas heeft men de moeilijkheidsgraad niet helemaal weten uit te balanceren, waardoor het spel enerzijds te moeilijk is, en anderzijds te simpel. Verder is vier stages niet bijzonder veel, maar gezien de zachte prijs van 800 Microsoft-punten en het feit dat de productiewaarden in de buurt van een ‘echte’ game liggen, zullen we daar niet te zwaar aan tillen.
- Prachtige graphics. Heerlijk knallen. Verschillende personages met eigen speelstijl. Niet zo onvergeeflijk zoals veel vergelijkbare games. Je bent niet eens een ruimteschipje!
- Ongebalanceerde moeilijkheidsgraad. Geen online multiplayer. Aan de korte kant
Omega Five is een
klassieke horizontaal scrollende shooter voor Xbox Live Arcade, in de stijl van
spellen als R-Type en Aegis Wings. Alleen zit je dit keer niet aan boord van
een vliegtuigje, maar bedien je een poppetje. Een poppetje dat om
onverklaarbare reden ergens midden in de lucht kan hooveren. En dat is niet omdat we gewichtsloos zijn in de ruimte,
want Omega Five speelt zich meestal af vlak boven het oppervlak van de prachtig
vormgegeven planeten. Er is ook geen achtergrondverhaaltje dat uitleg geeft
waarom we niet gewoon in een vliegtuigje zitten. Niet dat we dat per se willen,
maar nu blijft deze prangende vraag ons wakker houden.
Knallen, knallen en nog eens knallen, dat is wat je zult
doen in Omega Five. Je ontwijkt vijandige projectielen, schiet tegenstanders
overhoop en raapt zo nu en dan een nieuw wapen op of een upgrade voor je
huidige wapen. Neergeschoten tegenstanders laten paarse driehoekjes achter die
je eveneens op kunt rapen om een superaanval los te laten en aan het eind van
de rit sta je oog in oog met een eindbaas. En na vier levels knallen is het gedaan met de
pret.
Niet dat je zomaar door de vier levels heen walst, want
zoals het hoort in dit genre is ook Omega Five behoorlijk pittig. Aanvankelijk
in ieder geval. Je krijgt de beschikking over twee continues en wordt geacht daarmee het hele spel uit te spelen. Na
een uurtje spelen wordt het spel al wat meer coulant en mag je het met maar
liefst vijf continues proberen. Omega
Five is misschien wel moeilijk, maar het spel is niet onvergeeflijk. Waar
sommige spellen in dit genre het 'one shot, one kill' principe hanteren, krijg
je in Omega Five een stevige gezondheidsbalk en kun je tussendoor ook nog eens
extra gezondheid oprapen.
De moeilijkheid zit hem vooral in de grote hoeveelheid
(sterke) tegenstanders die je op je dak krijgt. In het heetst van de strijd
alle projectielen zien en ze ook nog eens ontwijken is een aardige kluif. En
wanneer je eenmaal het loodje legt en je een van je kostbare continues gebruikt, wordt het allemaal
extra moeilijk omdat je poppetje terug bij af is. Wanneer je wapens nog niet geüpgrade
zijn, schiet je geen deuk in een pakje boter. Aan het begin van het level staan
altijd wat mooie upgrades voor je klaar en zijn de tegenstanders wat minder sterk,
maar eenmaal je een continue gebruikt strookt de kracht van je personage niet
meer met de vijanden die op je gelanceerd worden.
Sowieso ben ik nooit echt een voorstander geweest van het
systeem van continues. Zeker
bij een spel als Omega Five dat nooit voor de arcadehal is ontwikkeld en er ook
nooit zal komen, lijkt het me onlogisch om het spel te ontwerpen rond het idee
van muntjes inwerpen. Ook het behalen van highscores wordt wat krom, doordat
het spel alleen je laatste highscore naar de leaderboards zal uploaden. Beter
had men de continues gewoon levens
genoemd, de highscores van de levens bij elkaar opgeteld en hoogstens een
kleine straf uitgedeeld door je wapens één niveau omlaag te brengen, in plaats
van direct terug naar het laagste niveau. Dan had men ook niet onnodig hoeven
strooien met continues wanneer het
spel er achter komt dat je het met twee virtuele muntjes niet redt.
Overigens, wanneer je het spel aanvankelijk met zijn tweeën wil
spelen, dan heb je maar één contiue voor beide spelers. De pret van zo'n potje multiplayer
is, zeker met nog wat onervaren spelers, snel voorbij. Helaas is er ook geen
mogelijkheid het spel online in multiplayer te spelen, de leaderboards zijn de
enige vorm van interactie met de rest van de wereld die Omega Five te bieden
heeft.
Waarin Omega Five wel uitblinkt zijn de graphics. Visueel is
het spel een lust voor het oog. Gigantische monsters, prachtige landschappen en
vijanden die met veel creativiteit zijn ontworpen, maken van Omega Five toch
één van de mooiste games op Xbox Live Arcade. Zelfs wanneer het spel in de
winkel was uitgebracht, dan waren de graphics zeker acceptabel geweest. Het
geluid knalt ook lekker mee, al mag de Japanse voice-over nog een lesje Engels
volgen. Hoewel, 'Serect Prayer' heeft zo ook zijn charme. “Er was iets met een
L en een R in het Engels… hoe zat het ook alweer? “, moeten ze bij ontwikkelaar
Natsume gedacht hebben.
Geschreven door
Erwie
Geboren in de Achterhoek in een hoogstwaarschijnlijk regenachtige oktobernacht. Inmiddels woonachtig in het voor Westerlingen toch al als de Achterhoek beschouwde Twente. Ben in 1990 begonnen met gamen, toen nog op de PC. Sinds de Playstation 2-generatie echter ook aan de consoles begonnen, en inmiddels staat de PC op een iets lager pitje - hoewel ik ook daar nog graag op mag gamen. Hou van originaliteit, humor en unieke gameuniversums, en wat minder van sequels en realisme.
Reacties op: Omega Five (XBLA)
Pimp of Persia
kleinekoosjer
LUPUS
ali3n8tor
ik zat in de eerste beurt meteen in level 2.. ben alleen nog niet verder gekomen