Nioh 2 is klasse in de geest van zijn voorganger

Nioh 2 slaat geen nieuwe weg in. Die conclusie kan al na de eerste spelminuten veilig worden getrokken. De besturing, het arsenaal aan wapens en de uitgebreide aanvalsopties voelen direct vertrouwd. Na het verslaan van de eerste fikse eindbaas en het voltooien van de eerste missie wordt eveneens duidelijk dat dit een prima beslissing is. Nioh had een zeer vermakelijk gevechtssysteem dat eigenlijk niet op de schop hoefde te worden gegooid. Natuurlijk valt er altijd iets te verbeteren, en dat is precies wat Nioh 2 doet. Met een prima basis en heel veel feedback van fans als uitgangspunt is het spel daar ook absoluut in geslaagd.

Bovennatuurlijk

Net zoals zijn voorganger is Nioh 2 een actiespel met een historisch Japanse setting, en naast alle historische personages en gebeurtenissen een aantal bovennatuurlijke elementen. Die mystieke inslag is ditmaal nog groter en heeft sterkere invloed op de gameplay. De yokai, bovennatuurlijke wezens uit Japanse mythologie, zijn niet alleen veelvoorkomende vijanden, maar ook direct aan de speler verbonden. Deze hoofdrolspeler, die je dit keer overigens naar hartenlust zelf mag vormgeven, is zelf namelijk half mens, half Yokai. Uiteraard gaat deze bijzondere afkomst gepaard met de nodige speciale krachten. Als je genoeg Amrita hebt verzameld – Nioh's equivalent van souls – kun je een tijdelijke, speciale yokai-vorm aannemen, een zogeheten Yokai Shift. Afhankelijk van de Guardian Spirit waaraan je personage verbonden is, geniet hij of zij in deze vorm nieuwe vaardigheden en toegenomen kracht.

Veel van de nieuwe gevechtsmogelijkheden in Nioh 2 draaien om deze yokai-krachten. De Yokai Shift is daarvan de meest voor de hand liggende, maar niet de interessantste – dat zijn zonder twijfel de Yokai Skills. Yokai Skills verzamel je door vijandelijke yokai te verslaan en kunnen vervolgens worden ingezet om het desbetreffende wezen op te roepen of een van hun aanvallen na te bootsen. Om zo’n yokai-vaardigheid te gebruiken dien je wel de nodige energie te hebben, waardoor je ze niet te pas en te onpas kunt gebruiken. Anderzijds verzamelen spelers de benodigde energie vrij rap, dus overdreven spaarzaamheid is niet nodig.

Het oproepen van bijvoorbeeld een grote slang of met vuurballen smijten maken moeilijke gevechten meer behapbaar en zijn bovendien erg tof. Het voegt een uitstekend tactisch element toe aan een toch al diepgaand gevechtssysteem. Daarnaast zijn er ook nog vele andere nieuwe wapensoorten, aanvalscombinaties en een nieuwe pareertechniek die voor een frisse wind zorgen.

Nieuwe oplossingen, nieuwe problemen

Wie denkt dat deze nieuwe vaardigheden de game makkelijker maken, heeft slechts ten dele gelijk. Nioh 2 gebruikt de aanwezigheid van alle nieuwe speeltjes vooral als een excuus om spelers voor hetere vuren te zetten. Een goed voorbeeld hiervan is de introductie van de Dark Realm, een soort parallelle dimensie die de yokai als hun thuis beschouwen. Wanneer je je in de Dark Realm bevindt, herstelt de Ki-balk zich veel langzamer.

Omdat zowat alle manoeuvres Ki verbruiken, zijn je mogelijkheden plots ontzettend beperkt. De yokai-transformaties en vaardigheden kosten gelukkig geen Ki en vormen daardoor een ideale toevlucht bij het doorkruisen van zo’n dimensie. De meeste bazen zijn tevens in staat tijdens een gevecht de omgeving te veranderen in een Dark Realm. In zo’n situatie zijn Yokai-vaardigheden niet langer een eenvoudige noodknop, maar een dankbaar strategisch element.

Niet alleen bazen, maar ook doodgewone vijanden zijn van nietsontziende vaardigheden voorzien. Stuk voor stuk zijn ze in staat tot vernietigende aanvallen die niet te blokkeren zijn en alleen met een speciale pareertechniek, de Burst Counter, kunnen worden tegengegaan. Die is ontzettend bevredigend om uit te voeren, maar gebruikt wel dezelfde energie als Yokai Skills en kan alleen de eerdergenoemde specifieke aanvallen onderbreken. Het is dus niet simpelweg een toevoeging om de game eenvoudiger te maken, maar een specifieke oplossing voor een volledig nieuw obstakel. Tegenover elk nieuw trucje dat het spel spelers geeft staat een evenzo afstraffend element dat het gebruik van die spelmechanieken verantwoordt.

Nioh 2 is daardoor altijd uitdagend maar nooit frustrerend. Je bent vrij om je eigen speelstijl te ontwikkelen, maar wordt wel voortdurend aangemoedigd verder te kijken dan het handjevol tactieken waarop je steeds dreigt terug te vallen. Misschien is er wel een beter wapentype voor een bepaald gevecht, komen de bonussen van een andere Guardian Spirit beter tot hun recht in combinatie met je verkozen uitrusting of verhelpt die ene Yokai Skill een van je grote zwaktes. Het is deze enorme verscheidenheid aan mogelijkheden die Nioh 2 zo intrigerend maakt.

Nodeloze afleiding

Helaas zijn er ook enkele punten die iets minder goed uitpakken. De grootste boosdoeners zijn het onduidelijke verhaal en het zinloze karakter van de zijmissies. Het narratief van het spel had een vermakelijke leidraad kunnen zijn binnen de aaneenschakeling van intense gevechten en uitdagingen, maar schiet daarbij echt tekort. De filmpjes die aan een missie voorafgaan voelen vooral als een zinloze inleiding van een spelsegment dat daar vervolgens niets of nauwelijks iets mee te maken lijkt te hebben. Zo kunnen belangrijke Japanse krijgsheren bijvoorbeeld voor belangrijke veldslagen een onderonsje hebben, maar doet de speler tijdens die missie daar vervolgens niets mee. De bedoeling is dat deze raamvertelling context geeft aan het avontuur van de hoofdrolspeler, maar het voelt alsof het losstaat van de daadwerkelijke gameplay.

De hoofdmissies zelf zijn met hun afwisselende locaties en spectaculaire gevechten telkens een waar genot, maar hetzelfde kan niet worden gezegd van de (optionele) zijmissies. Spelers die graag alles uit een game halen voelen zich sterk geroepen al deze levels te voltooien, maar krijgen daar helaas te weinig voor terug. Omgevingen en bazen worden te vaak hergebruikt en zijn een tweede keer eerder bezigheidstherapie dan nog echt indrukwekkend. Deze misstappen vallen Nioh 2 vooral aan te merken omdat het eerste deel deze fouten óók maakte. Team Ninja heeft zich duidelijk niet genoodzaakt gevoeld hier verandering in te brengen, en dat is zonde.

Een stap vooruit

Laat dat echter een kleine en vergeeflijke smet op het blazoen van Nioh 2 zijn. Op alle andere fronten is de game een welkome stap voorwaarts die vooral de kracht van de feilloos ontworpen gameplay nogmaals bevestigt. Met drie verschillende gevechtshoudingen, een negental verschillende wapens, ontelbare uitrustingen én alle nieuwe yokai-vaardigheden zijn er zoveel mogelijkheden om mee te experimenteren dat het spel ook bij een tweede of derde speelbeurt niet gaat vervelen. Door de op prestatiegerichte Action Mode is het spel tevens op een reguliere PS4 met vloeiende 60fps speelbaar en dat is héél prettig. Toekomstige uitbreidingen zijn ook al bevestigd, dus er liggen zelfs nog meer zenuwslopende gevechten in het verschiet.

De bevrediging die je ervaart wanneer je een onvergeeflijke baas hebt geveld door alles te gebruiken dat je in je hebt is zeer meeslepend. Dat gevoel was in de eerste Nioh al goed en is geeft door alle toevoegingen en verbeteringen nu nóg meer voldoening. Nioh 2 voelt heel vertrouwd en maakt misschien enkele veilige keuzes, maar dat is allerminst een nadeel. Meer van hetzelfde is immers niet erg als het meer van iets heel tofs betreft.

Nioh is vanaf 13 maart verkrijgbaar op PlayStation 4. Voor deze review is de game getest op een reguliere PS4.

Laatste reviews op Gamer.nl

Conclusie

8,5

Uitstekend

Conclusie

De eerste Nioh smaakte naar meer en dat is precies wat dit vervolg ons voorschotelt. Nioh 2 doet een schepje bovenop alle sterke punten van zijn voorganger. Helaas worden ook enkele eerder gemaakte missers - zoals een onnavolgbaar verhaal –herhaald. Uiteindelijk is dat echter bijzaak, want op de enorm diepgaande en ijzersterke gameplay valt vrijwel niets aan te merken. Het resultaat is een intense en uitdagende ervaring waar liefhebbers van soulslikes van genieten.

Plus- minpunten

Enorm uitgebreid gevechtssysteem

strakke besturing

uitdagend maar niet frustrerend

keuze tussen prestatiemodus en visuele modus

Onduidelijk en oninteressant verhaal

hergebruik van omgevingen in zijmissies